Gisteravond had ik met mijn ex afgesproken. Ik had eerder aangegeven geen contact meer te willen, maar uiteindelijk toch zelf gevraagd om dit gesprek, omdat ik het gewoon niet kon begrijpen en daardoor niet af kon sluiten/verwerken.
We hadden op het station afgesproken en meteen al toen ik hem zag brak ik.. Het gesprek verliep heel anders dan ik had gedacht. Hij brak ook toen we eenmaal begonnen te praten, dat had hij eerder nog niet gedaan. In ons eerdere gesprek bleef hij namelijk heel koud en het leek hem echt niets te doen. Hij vertelde me in eerste instantie dat hij heel veel spijt heeft van hoe hij het allemaal heeft aangepakt en dat hij zichzelf niet herkende in hoe hij bezig was geweest de afgelopen weken. Hij heeft zich in de weken nadat het uit is helemaal op een ander meisje gestort en daarin totaal geen rekening gehouden met mijn gevoelens, waar ik helemaal kapot van was. Toen hij me een week geleden vroeg hoe het ging, heb ik hem gestuurd dat ik ontzettend teleurgesteld in hem ben en geen contact meer met hem wil. Hij zegt dat dit zijn omslagpunt is geweest en dat hij vanaf dat moment is gaan inzien dat hij verkeerd bezig was. Hij had zelfs een hele brief voor me gemaakt waarin hij aangaf dat hij zo veel spijt had en dat hij het heel graag op een normale manier met mij af wilt sluiten en daar echt zijn best voor wilt doen. Hij zei ook dat hij het met dat meisje heeft afgekapt en dat hij met haar gewoon vrienden wil zijn. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik dit wel helemaal moet geloven, maar ik zou het wel fijn vinden als dit zo is.
Hij gaf ook aan dat hij het er heel moeilijk mee heeft en dat hij er nog elke dag heel veel mee bezig is.. En dat hij zich ook steeds afvraagt of hij wel de juiste beslissing heeft gemaakt. Hij zei zelfs dat hij denkt dat hij met mij het gelukkigst zou kunnen worden. Maar toch kan hij nu niet voor mij gaan, omdat zijn twijfels te sterk zijn. En die twijfels gaan volgens hem niet over mij of over hoe onze relatie was (wat hij eerder wel beweerde), maar over of hij dit wel de rest van zijn leven wilt en of hij niet nog meer uit wilt proberen nu hij nog jong is en nu het nog kan (dit is voor ons allebei de eerste relatie). Hij weet niet of dit op de korte termijn nog gaat veranderen, maar voor nu weet hij in ieder geval dat hij niet met mij verder kan gaan.
Ik heb hem duidelijk gemaakt ik niet als een hondje op hem ga zitten wachten en dat ik ga proberen door te gaan met alles. En dat ik nog niet weet of ik wel contact wil houden (hij wilt dat wel heel graag), dat ik tijd nodig heb om daarover na te denken.

Het was echt zo raar allemaal. Ik had dit gewoon echt niet meer verwacht. We hebben samen heel lang gehuild en uiteindelijk zelfs ook gelachen.. Het voelde weer zo vertrouwd en als vanouds.

Na gisteravond had ik wel een goed gevoel. Ik denk, omdat ik voor dit gesprek het gevoel had dat hij totaal niets meer om me gaf en het er totaal niet moeilijk mee had. Nu heeft hij het tegendeel bewezen en dat vond ik fijn om te horen. Maar vandaag merk ik dat ik me eigenlijk alleen maar slechter voel dan hiervoor. Ik begrijp hem gewoon niet. Ik begrijp niet waarom hij het niet nog een kans wil geven, als hij dan toch zoveel om mij geeft en het er zo moeilijk mee heeft. Ik begrijp gewoon niet dat hij met mij het gelukkigst denkt te worden, maar dat hij toch niet voor mij kan gaan.. En ik begrijp ook niet waarom hij dit allemaal zegt, als hij toch op dit moment zeker weet dat hij het niet wil proberen.

Ik weet ook echt niet wat ik er nu mee aan moet.
- Moet ik hem voor de volgende keuze zetten: of je kiest ervoor om het nog een keer te proberen (dan zouden we weer van voor af aan moeten beginnen en alles open moeten gooien, want jij moet mijn vertrouwen terugwinnen en we moeten er samen aan werken) of je kiest ervoor om dit niet te willen, maar dan moet ik ervoor kiezen om het contact te verbreken, omdat ik het niet aan kan.
- Moet ik juist helemaal geen contact meer zoeken in de hoop dat hij erachter komt dat hij me toch nog meer gaat missen
- Moet ik het voor mezelf helemaal afsluiten en proberen door te gaan met mijn leven, zonder hem
- Moet ik contact blijven houden en ondertussen proberen door te gaan met mijn leven

Misschien zijn er mensen hier op het forum die in een soortgelijke situatie hebben gezeten en die mij advies kunnen geven, want ik weet het gewoon écht niet.

Liefs, Moess