Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Gevoelens
Hieronder een aantal dingen wat mij dwars zit,
Je ex voelt natuurlijk niet wat jij voelt. Zij heeft haar redenen om mij te verlaten. Ik blijf achter met een rot gevoel en vooral een groot gemis wat telkens weer terug komt. Telken vraag ik het mij weer af, ik mis je zo, waarom heb jij dat nou niet? Zij is allang verder, in mijn geval weer terug bij haar ex die ze voor mij had. Zij voelt dat gene helamaal niet wat ik zo voel en zal niet zo vaak aan mij denken als wat ik bij haar doet. Laat staan dat ik nog in haar gedachten voor kom. Het blijft lastig daar realistisch in te blijven..
Ik ben een persoon wat het fijn vind om over je ex te fantaseren en dan juist over hoe het nu geweest zou zijn. Dat ze mee naar de ... Was, dat we samen naar ... Waren en noem het maar op. Heerlijk is dat! Maar eigenlijk is dat juist fout. Ik wil haar graag los laten en door te fantaseren maak je het alles behalve los. Nu is de vraag dan. Wil ik haar wel los laten? Of wil ik juist verder in mijn leven gaan en het mijn leven niet meer laten beinvloeden? Ik heb een tijdje terug eem reactie op een blog gezien dat als je fantaseert je het gelijk moet afkappen door te denken. Mee dit is niet goed dit mag ik niet. Dan zou je het vanzelf loslaten. Ik heb een poosje geprobeerd maar het is toch niet gelukt. Dat blijft zo lastig..
- Krijgah's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Krijgah
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Krijgah
Iets wat je steeds blijft voeden kun je niet loslaten, zoals het vasthouden van gedachten.
Overdenken hoort ook wel bij het liefdesverdriet.
Je energie aan andere dingen besteden kun je proberen, als je langer in het liefdesverdriet zit gaat dat makkelijker, vind ik.
Het is verleden en niet het NU, wel in je gedachten, nog steeds en ook wel logisch, je hebt nog liefdesverdriet toch?
Soms is het een gevecht in de gedachten zo van waarom liep het zo en waarom ging het niet zo...het was zo leuk...hoe kan dat nou...en toch, het is niet meer. Dat is de realiteit en dat is best heel moeilijk.
Het is natuurlijk wel verleden en daarom beter loslaten door toch de gedachten niet te voeden.
Als je steeds de herinneringen blijft herbeleven dan wordt de cirkel niet doorbroken. Gaat het een eigen leven leiden. Houd het een beetje in het midden en niet VEEL te VEEL mee gaan in gedachten als je het zo lastig vindt.
Jij vindt het heerlijk om over ex te fantaseren zeg je.
Of vind je het heerlijk en komt daarna de afknapper dat het gewoon fantasie is?
Beter uit je gedachten toch en de opluchting ervaren dat je los bent op een dag! Misschien nog even doorgaan, je hebt het geprobeerd.
Succes van Hetlevenismooi.
Alles wat je aandacht geeft, groeit.
Aristoteles
#De Kosmische Wetten Van Aandacht
“Alles wat je aandacht geeft, groeit.’
“Dus als je iets wilt loslaten, moet je er geen aandacht meer aangeven.”
Dit soort ‘Kosmische Wetten’ lijkt een beetje het standaardrepertoire te worden van de zichzelf als spiritueel betitelende viva-lezeressen die dit soort uitspraken maar wat graag oplepelen in pijnlijke en ongemakkelijke situaties. Maar wanneer je iets gaat lopen wegstoppen, bestaat de kans dat het gaat wringen. Zweren. Het over je hoofd gaat groeien. Het verdrukt. De druk op de ketel te groot wordt. Het overwoekert. Dan heb je dus een goedpraatexcuus nodig.
En dan doen clichés het heel goed. Zo vaak uit de kast gesleurd dat je het niet snel gaat tegenspreken omdat het dan vast ‘wel waar zal zijn’
‘Wat je aandacht geeft, groeit.’
Zal vast een kern van waarheid in zitten. Maar ik verzeker je: ook als je zaken géén aandacht geeft, groeit het dus kennelijk gewoon door. Bestaat het. Verdwijnt het ook niet.
Nee, echt? Ja, echt.
Krijg je er meer van. Vanzelf. Ook als je heel hard je best doet om net te doen alsof het er niet is. Ook als je heel erg je best doet om te geloven dat als je van iets 'af wil', je het geen aandacht meer moet geven.
Heel veel zaken gedijen namelijk JUIST wanneer je deze negeert.
Onkruid. Huiselijk geweld. Alle soorten luis. Kiespijn. Bonussen voor politici. Neushaar. Haren in een doucheputje. Stront op de stoep. Ongewenste zwangerschap. Zwerfafval. Onbetaalde rekeningen. Dries Roelvink. Houtrot. Omhoogtrekkende stoeptegels. Geweld. Discriminatie. Vingerafdrukken op je beeldscherm. Stof. Ontstekingen. Zwerfafval. Alle soorten schimmels. Virussen -- om maar eens een wat dingetjes te noemen.
Zelfs zónder er aandacht aan te besteden, groeien dingen dus. De voeding wordt namelijk uit heel veel verschillende en andere bronnen gehaald. Daar sta je dan, met je wegkijken en het negeren. Het groeit gewoon door.
Bij sommige innerlijke, emotionele kwesties en zaken geldt: als je wenst dat er ‘minder van is of komt’, zul je er eerst aandacht aan moeten besteden...
*Neem niet elk cliché meteen voor waarheid aan, is de boodschap*
Hetlevenismooi en Chelle heel
Hetlevenismooi en Chelle heel erg bedankt voor jullie reacties!!
Het heeft mij wel aan het denken gezet. Ik ben druk bezig er geen/zo min mogelijk aandacht en energie aan te geven. Juist mijn eigen dingen te doen en mijn eigen leven te leiden. Soms betrap ik mezelf er wel op, dan moet ik maar even flink zijn en daar overheem stappen(is moeilijker dan ik het zo zeg). Uiteindelijk ben ik zelf de gene die de stap moet maken. Ik hoop uiteindelijk in staat te zijn om met normale gevoelens zonder dat er van alles naar alles naar boven komt aan haar terug te denken, spreken of zien.
Het is altijd fijn om het van ander met andere gedachten te horen. Bedankt
@Krijgah
Graag gedaan Krijgah!
Voor mij heeft het goed geholpen, de lange scenario's in gedachten te onderbreken, niet te onderdrukken.
Zo voed ik het dan niet meer zo. Mijn gedachten ergens anders op richten. Iets anders gaan doen. Als ik weer helemaal emotioneel vastzat in het exverhaal.
Vooral leuke afleidingen zoeken waar je van houdt.
Nu zit ex ergens op de achtergrond, vaag en het voelt echt zoveel beter. Dit kon ik pas doen toen ik al een tijdje liefdesverdriet had.
Als jij het een plekje hebt gegeven dan kun je weer op een normale manier aan ex denken. Zijn die heftige emoties meer gaan liggen. Je zult het inderdaad zelf gaan doen. Het brein luistert soms wel naar ons.
En het ook tijd gunnen totdat het je indifferent gaat laten.
Veel liefs!