Gisteravond...

afbeelding van Amalia-bea

Om heel eerlijk te zijn (en ik schaam mij er ook ontzettend voor dat ik weer zo zwak ben) had ik gisteren weer met hem(Nico)afgesproken...
Nico en ik hebben vanaf begin 2001 tot ongeveer april 2006 samen wat gehad, toen ging het uit (van mijn kant).
We hadden vanaf eind dec2006 vorig jaar tot gisteren, dus ongeveer 2 maanden weer contact met elkaar...(dit na een relatie van 5 jaar te hebben gehad.)
Ik merkte dat hij veranderd was, harder, zelfbewuster, berekender...
Ik had zo naar mijn gevoel moeten luisteren, want gisteren gingen we weer een stapje verder....en daar heb ik nu zo'n spijt van!!!

Rond 21.00 was hij gearriveerd, en niet lang daarna lagen we te vrijen..
Ik vroeg hem wat hij voor mij voelde, een lekker ding zei hij.....
Ik wilde juist dat hij zei; ik hou van je en wil je nooit meer kwijt, maar dat zei hij dus niet, toen had ik het al af moeten kappen...
We gingen toch verder, we zoenden, streelden, en knuffelden elkaar...toen we op het punt stonden "het"te doen zei hij ;het is beter dat we stoppen, ik kan het niet...
Ik denk dat je wel zult begrijpen hoe ik mij toen voelde...
Zo gekrenkt, zo intens verdrietig, zo aan de kant gezet, zo ontzettend afgewezen!!!
Mijn hele huid begon te tintelen, en kort daarma begon ik echt vreselijk te janken, en ik zei; waarom????
Hij wist het niet zei hij (makkelijk antwoord he), en bleef nog even bij me...
Vreselijk, na ongeveer een half uurtje zei hij ik ga er maar eens vandoor..ik wilde hem nog tegenhouden, maar wist dat dat niet mogelijk meer was...
Ik weet nog steeds niet hoe ik gisteren thuis ben gekomen, ik ben echt kapot, gebroken...
Heb zeer onrustig geslapen.
Allerlei vragen spoken door mijn hoofd...
Was ik niet knap, intelligent, rijk genoeg???
Ik durfde dit niet aan hem te vragen, bang dat hij dit beaamde....wil het eigenlijk ook niet weten, doet te veel pijn.
Ik ben al 34 en wil heel graag kinderen...
Dus je begrijpt dat ik niet veel tijd meer heb, en daarom hoopte ik zo dat Nico en ik samen weer aan iets moois konden werken, helaas
is dit een illussie...
Met moeite ben ik vandaag mijn bed uitgekomen, morgen meld ik me ziek, ik kan echt niet meer.

Amalia

afbeelding van bbiiaannccaa

amalia

Wat vreselijk voor je! Wat een eikel dat hij je dit aandoet! Jaren geleden heb ik hetzelfde meegemaakt met een jongen, al weer een tijdje uit. Toch weer gaan smsen uiteindelijk belanden we in bed. Nadat we sex hadden gehad zei hij doodleuk tegen mij ik zal nooit meer verliefd op je worden. Dat is een klap in je gezicht. Ga niet aan jezelf twijfelen, jullie zijn zo lang bij elkaar geweest dat wil wel zeggen dat je wel zeker `goed genoeg?Ǭ¥was voor hem. En als hij je zoiets flikt is hij niet goed genoeg voor jou! heel veel sterkte.liefs bianca

afbeelding van Amalia-bea

bbiiaannccaa en Alexandra

Ik weet niet meer wat ik moet denken...
Zou het wraak van hem zijn? Is er een ander in het spel? Zeker is dat
hij met mijn gevoelens speelt, want dit doe je niet!
Ik kan hem ook niet meer peilen, hoop alleen dat hij ook eens in een depressie
komt, dan weet hij misschien hoe ik me voel..
Bianca;Ik ben blij dat jij over je ex heen bent, ik sta nog aan het begin van
het hele verwerkingsproces.Alexandra;goed van je dat je toch een bepaalde
afstand houdt en wanneer je de controle aan het verliezen bent, je bepaalde negatieve dingen die hij gezegd heeft naar boven haalt, toch een soort zelfbescherming...
Kon je maar bepaalde nare gedachtes en gevoelens uitwissen he, het vreet zo
aan me, ga er echt aan kapot, voel me zo genomen.
Heb nergens meer zin in, geen interesse...
Kan amper een hap door mijn strot krijgen, ben een wrak.
Ik wil niet in zelfmedelijden zwelgen, maar ik kan niet meer sterk zijn.
Bedankt voor jullie reactie.
Liefs,
Amalia

afbeelding van bbiiaannccaa

hey amalia

Dan ben je toch even niet sterk, het is goed om zo nu en dan te zwelgen in zelfmedelijden. Laat het even en doe even niks. Spreek met jezelf desnoods een tijd af wanneer je weer gaat iets gaat ondernemen. Het komt weer maar juist door dat zwelgen moet je heen. Er begint al steeds meer woede in je verhaal te komen. dat is een volgende stap! Probeer jezelf alleen niet gek te maken met vragen. waarom hij het doet is niet belangrijk meer. Het is nu belangrijk wat dit alles met jou doet. Zo ver ben ik nog niet hoor de ene dag gaat beter dan de andere, ik begin steeds meer bezig te zijn met mezelf en hoe ik aan mezelf ga werken. komt bij jou ook weer. waar je nu in zit is de ellendigste tijd het maakt je gek maar zoals je hier ook leest bij iedereen, je komt er doorheen! Daarna wordt het stukje bij beetje beter. Je zult het zien. sterkte!

liefs bianca

afbeelding van italygirl

geluk

Inderdaad meid, zoals Bianca zegt, je moet je niet schamen voor dat zwelgen in zelfmedelijden, soms is de situatie zo onrooskleurig dat iedereen dit in deze situatie wel eens zou doen.
Op dat moment ben je je verdriet ten volle aan het 'doormaken', en het medelijden of meeleven met jezelf staat dan voor de troost die je eigenlijk van die andere zou willen.
Je hoeft je ook niet slecht te voelen over een 'zwakke' moment, we zijn tenslotte maar mensen. En degenen die ontkennen dat ze ooit zo'n momenten hebben, zijn gevoelsmatig helemaal afgevlakt in mijn ogen.
Besef enkel dat dit een periode is en als de tranen op zijn (zeg ik altijd) ga je je vanzelf wel weer wat sterker gedragen.
Ik kan helemaal begrijpen wat je voelt en weet zelf momenteel ook niet hoe ik uit dit dal moet geraken, maar ik denk dan: morgen is hopelijk weer een andere dag, en wie weet gebeurt er dan wel eens iets dat me al beter op weg zet.
Want soms zijn er echt momenten dat je denkt: 'Wat bedoelt men nu met eerst aan jezelf denken?' Is er dan soms ook niet een klein beetje geluk, dat jezelf niet kan cre?ɬ´ren, nodig?

Geef het voor nu maar een beetje tijd, wij zijn er allemaal voor jou, en ik geloof dat het echt wel goedkomt in the end...dat MOET gewoon!

Veel sterkte meid x

italygirl

afbeelding van Alexandra

sluit me er bij aan

laat de boel de boel ff....je mag best ff heel verdrietig zijn. ik heb net weer op msn gezeten met hem, en heb nu dat dubbele gevoel. we hebben samen gezellig gekletst maar heb hem wel gewaarschuwd dat mijn gevoelens nog niet weg zijn. en van de ene kant moet ik daar zelf ook wel het meeste op letten. ben eigenlijk ook te gelukkig, omdat ik weet dat ik hem snel genoeg in ieder geval weer spreek. maar misschien dat dat voor mij nu wel het beste is. maar spelen met mijn gevoelens doet hij niet, niet zoals bij jou. kies voor jezelf, en je komt er nog wel achter hoe je dat voor jezelf kan doen. veel liefs en sterkte

afbeelding van Dinges

Lieve Amalia

Hallo Amalia,

Een zwaktemoment is niet iets waar je jezelf voor hoeft te schamen hoor. We hebben dat allemaal wel eens want het hoort er gewoon bij! Daarnaast moet je de schuld echt niet bij jezelf moet leggen dat je ex op het "momente supreme" de boel afkapte. Dat kan 101 redenen hebben en dat jij niet knap, intelligent en/of rijk genoeg zou zijn hoort daar NIET bij!! Waarom denk je dat jullie het zo lang hebben uitgehouden? Omdat hij je niet aantrekkelijk vindt? Dat lijkt me sterk meid!! De meest voor de hand liggende reden die ik me kan bedenken, is dat je ex zich op het laatste moment bedacht dat een vrijpartij voor hem (enkel lust) minder zou betekenen dan voor jou (meer dan alleen lust) en dat hij dat uit liefde voor jou niet wilde doen. Als hij niet van je gehouden had, dan had hij hem er gewoon ingeslingerd zonder zich te bedenken lijkt me (sorry voor mn taalgebruik).

Dat neemt niet weg dat ik kan begrijpen dat je je afgwezen voelt. Ik heb een keer hetzelfde meegemaakt (al was het dan met een scharrel en niet met iemand van wie ik hield) en weet dus ongeveer wat voor een gevoel je daar aan over kunt houden. Achteraf bleek echter dat zij de boel had afgekapt omdat ze niet met mijn gevoelens wilde spelen, omdat ze eigenlijk niet meer wilde dan enkel een kortstondige vrijpartij (dat had ze overigens beter gelijk kunnen vertellen want meer dan dat wilde ik ook niet). Maar goed, wat ik zeggen wilde is dat je jezelf niet zo moet afvallen, want de reden waarom de breuk met je ex en de wijze waarop jullie nu met elkaar omgaan zoveel pijn doen, is enkel en alleen gelegen in het feit dat er zoveel liefde in het spel is. Liefde die niet is ontstaan omdat jullie elkaar zogezegd niet "goed" genoeg vonden.

Het kinderen item kan ik overigens ook goed begrijpen. Hoewel ik paar jaartjes jonger ben dan jij (28) begin ik zo langzamerhand steeds minder te geloven in dat sprookje. Echter, als ik kijk naar mijn beste vriendin die nu 36 is (met wie ik overigens nog een tijdje ben samengeweest in de meeste vrije zin van het woord samenzijn) dan zie ik dat er geen enkele reden is om aan te nemen dat er nooit kinderen zullen komen. Ze is een half jaargeleden keihard gevallen voor iemand die echt helemaal dol is op haar. Ze hebben al samen een huis gekocht en zijn aan het nadenken over kinderen. Misschien dat dit in andermans ogen een beetje snel is allemaal, maar ik zeg dit alleen om aan te geven dat het van de ene op de andere dag zomaar kan vriezen of dooien.

Ik hoop dat je een beetje steun kunt vinden in de woorden van mede ldvd'ers en dat je het vertrouwen in de liefde niet zomaar zal verliezen Amalia.

Liefs.., D