Goodbye Aurora...goodbye 2005

afbeelding van Ron038

De sneeuw valt op deze dag. Oudejaarsdag 2005 is aangebroken.
Ik loop door de sneeuw samen met het hondje. Verse sneeuw, zo wit, zo mooi. Donkere grijze wolken, wind, kou, en die sneeuw die maar blijft vallen.

Mijn boom staat er nog altijd, nu bedekt, met een ingepakt warm laagje op de takken.
Alsof het werd beschermd, alsof het die warmte even nodig had.

We gaan het oude jaar uitzwaaien, en het nieuwe jaar in.
2005....het jaar waarin ik onverwachts werd geconfronteerd met haar verliefdheid op een ander, het uit elkaar gaan en het verwerken van dat verdriet, het verlies van mijn maatje Ernest en het moeilijke en de zware strijd om ons zoontje, mijn allerliefste.
Het jaar 2005, die van mij diep mag worden weggestopt, of toch niet?

Nee dat mag het niet. Omdat er ook zoveel dingen zijn, die het ook zo mooi maakte. De gezondheid van je familie, het welzijn en geluk van je vrienden, de steun van jullie allemaal op deze site, de mooie zonnige en warme dagen, de liefde van mensen om je heen.

Zo liep ik daar in de sneeuw. Terugkijkend op het afgelopen jaar.
Soms met een lach en soms met vele tranen. En dat mag. Want dat is het leven. Met vallen en opstaan, met verdriet en geluk.

Ik liep terug naar mijn boom. Tis mijn lievelingsboom geworden.
Zomaar....tegengekomen. Niet opgezocht, het overkwam me.
En bij deze grote krachtige grote boom, bedekt onder het sneeuw, keek ik in de verte.
Nog 1 keer terug naar de stad in 2005. Waar toen alles begon maar waar het ook eindigde. Mijn relatie met haar.
Maar ook keek ik in die richting, met een glimlach.
Ik moppelde goodbye Aurora het ga je goed, tranen liepen even over mijn wangen, want het doet me zeer. Ja het doet me pijn, maar het ga je goed.

Nathan, mijn ventje. Het levende bewijs van eens onze liefde voor elkaar.
En ik zou hem voor geen goud willen missen. En wat heeft hij zich er goed doorheen geslagen.
Een mannetje van bijna 5.

Helaas kunnen we nu niet meer bij elkaar zijn tijdens deze jaarwisseling.
Maar ik denk aan je, ook morgennacht.
En misschien zit papa dan wel onder die boom, die ene boom, te kijken naar jou!!

Voor iedereen een hele fijne/goede jaarwisseling.
Heel veel liefde en sterkte gewenst....en niet vergeten:
Er komt een einde aan de donkere tunnel!!!!

Liefs
Ron
xxx

afbeelding van Lauren

Lieve Ron, Mooi geschreven!

Lieve Ron,

Mooi geschreven! Inderdaad....2005 een roerig jaar vol verdriet en veel narigheid. Laat dit jaar achter je, kijk af en toe nog eens terug, en bedenk jezelf dan dat je het jaar sterk en krachtig bent doorgekomen!

'Er komt een einde aan de donkere tunnel'! Ik ben blij dat je toch nog wat opgestoken hebt van mij dit afgelopen jaar Knipoog..hihi!!

All the best voor jou en de kleine Nathan. In 2006 opweg naar Geluk!

Veel liefs Lauren...

afbeelding van geraldine

Lieve Ron, Mooi dat je er zo

Lieve Ron,

Mooi dat je er zo op terug kan kijken. Zonder veel verbittering, met een soort berusting. Dan ben je al heel ver in je verwerkingsproces denk ik, misschien ben je er zelfs wel helemaal klaar mee. Want dat er nog tranen vallen is heel normaal, het blijft iets dat je verloren hebt, of je er nu wel of niet klaar mee bent.

Dit verhaal is een heel mooi resultaat, want ik weet hoeveel verdriet je hebt gehad en hoe moeilijk je het hebt gehad.

Good for you!

Liefs,
Geraldine.
Geraldine.