heart pain...

afbeelding van tinka

Dag allemaal! Hier is mijn verhaal:

2 jaar geleden ontmoette ik hem. Was helemal verblind door zijn mooie blauwe ogen en voelden ons gelijk aangetrokken tot elkaar lichamelijk. Na een paar maanden, wou ik toch weten hoe hij over ons toekomst dacht. En toen kwam er een schokkend antwoord: "ik weet het niet". Ik was heel erg verbaasd, want je begint van iemand te houden en wil nou eenmaal dat je samen toekomst hebt. Anders is het een tijdsverspilling toch? Ik had toen duidelijk aan hem gemaakt, als ie dat echt niet wist en niet zag zitten, direct kon vertrekken. Een dag daarna kwam ie huilend terug en zei dat ie heel erg verliefd was op mij en niet wou opgeven. Kort daarna ben ik verhuisd naar zijn huis om samen te wonen. Heb mijn huis en meubels en werk opgegeven. Toen ik er eenmaal met hem ging wonen, ging het bergafwaarts. Ik voelde mij daar niet thuis en hij bleek totaal geen prater te zijn. Ik raakte geisoleerd en werd depressief zowat, want ik voelde alleen en eenzaam, terwijl ik samen woonde, maar toch hield ik het goed vol, omdat ik heel erg van hem hield.

Heb ook vaker geprobeerd om met hem te praten, maar hij kon dat gewoon niet, leek wel. Hij werd snel geirriteerd op mij en begon onredelijk op mij te vitten. Nogmaals gevraagd of er wat was, maar nee, niet echt een duidelijk antwoord. Om lang verhaal kort te maken, ik ging naar het buitenland voor 5 maanden voor mijn studie en hij maakte het uit via de telefoon/ msn. Ik heb het zowat uit zijn mond moeten trekken, want ik voelde dat er iets niet goed zat. De redenen? We verschillen veels te veel van elkaar (iedereen is anders), delen weinig interesses (hij is nooit naar mij toegekomen om er iets aan te doen) en het ergste was, hij twijfelde half jaar lang! Dit was zo'n grote klap, dat ik het niet eens kon geloven! Ik was verscheurd van binnen. Hij had nooit aan de bel getrokken. Hij is nooit naar mij toegekomen om erover te praten of wat dan ook, en besloot doodleuk, terwijl ik alleen in een vreemd land zit, om uit te maken. En daarbij nog eens keihard bewered dat hij van mij hield en nog steeds van mij houdt, maar hij ziet er simpelweg geen toekomst met mij samen.

Mijn vraag is: hoe kun je je relatie redden, als je niet kan communiceren met elkaar en nooit ruzie uitpraat? Hij is emotioneel arm en heeft door zijn achtergrond eenmaal nooit geleerd om diepzinnig te praten.En vooral, hoe kun je van iemand houden als je twijfels hebt? Ga je dan echt voor die persoon of hou jezelf gek? Hoe kun je van iemand houden en toch geen toekomst inzien??

En nu, verbijsterd en geschokt, moet ik accepteren dat het over is. Realiserend dat als ik terug kom naar Nederland, hij er niet meer zal zijn en ook geen huis heb Verdrietig Alles doet ontzettend pijn en ben nog nooit zo gekwetst geweest in mijn hele leven... Ik vertrouwde hem en dacht dat hij ook van mij hield, al waren wij anders, maar het blijkt van niet en dat doet erg pijn. Al zat hij ook gisteren aan de telefoon jankend (hij had schuldgevoelens denk ik).

Voel mij voor de gek gehouden. Had ik toen al uit moeten maken toen hij twijfels had over ons toekomst? Gedachtes kunnen veranderen dacht ik en daarom heb ik het toch een kans gegeven. En ik voel mij ontzettend stom hierdoor. Maar het ergste is nog, ik hou zielsveel van hem en krijg iedere keer tranen als ik aan hem denk (hele dag door).

Heb nooit geweten dat liefde zoveel pijn kon doen...

afbeelding van Lis

Tinka

Jeetje, ik krijg gewoon pijn in mijn buik als ik je verhaal lees. Wat gebeurt er veel tegelijk in jouw leven zeg! Dat niet kunnen communiceren klinkt heel erg bekend. En ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat je je relatie niet kunt redden zonder communicatie. En het doet pijn als jij dat wel wilt doen maar hij het niet wil (of eigenlijk niet kan, maar zichzelf wijs maakt dat hij het gewoon niet wil). De redenen die je ex opgeeft, van we verschillen te veel en ik twijfelde al lang, klinken mij ook pijnlijk bekend in de oren. Ik denk dat dat redenen zijn die ze er achteraf bij verzinnen om hun schuldgevoel minder te maken. Wat de echte redenen zijn weten ze volgens mij zelf niet eens. Ik denk dat het bij mijn ex echt een extreme vorm van bindingsangst is samen gegaan met een erg laag zelfbeeld. Dat vitten wat jouw ex deed, deed de mijne ook. Hij maakte het dat ik mezelf helemaal niet meer mooi vond, dat neem ik hem nu nog het meeste kwalijk. Tinka, ik ga je niet zeggen dat je je ex moet loslaten en verder moet gaan want ik weet uit ervaring dat als je daar nog niet klaar voor bent je dat toch niet kan. Jij moet deze vloedgolf aan emoties over je heen laten komen. Kijk maar hoe de dingen gaan, maar realiseer je wel dat je ex niet zal veranderen (tenzij hij dat zelf heel graag zou willen). Zet em op, het feit dat je voor je studie naar het buitenland gaat zegt mij dat jij wel een stoere meid bent. Vertrouw op jezelf!
Lis

afbeelding van tinka

Lis

Bedankt voor je lieve reactie Lis! Het doet mij erg goed Glimlach En je hebt gelijk, mensen veranderen niet, mits ze het heel graag willen en zoals hij was, het klikte gewoonweg niet. Het is heel pijnlijk, maar als ik achteraf kijk, waren er wel hints hier en daar en diep in mijn hart twijfelde ik ook of het wat zou worden op lang termijn. Maar ik hield gewoon van hem, vertouwde hem blindelings, maar soms is houden van simpelweg niet genoeg blijkbaar en dan is hij ook niet de ware, denk ik dan maar. Ik heb de relatie goed geanalyseerd, wat heb ik fout gedaan en wat had ik beter moeten doen van mijn kant en hopelijk leer ik zelf hiervan. Maar op dit moment begin ik het te accepteren,ook het feit dat het nooit meer goed komt, al is dit pas 4 dagen geleden gebeurt. Ik heb het steeds van mij afgeschreven en dat hielp mij enorm. En vooral weten dat ik niet de enige ben dat zoiets overkomt. Maar ja, nu klink ik positief en weet zeker dat ik later anders piep Verdrietig want heb nog steeds momenten dat ik echt hevige pijn voel als hij in mijn hoofd voorbij flitst en mij realiseer dat ik nooit meer in zijn armen zal liggen.
Ach, het is niet anders...
Jij ook veel succes Lis!

afbeelding van Lis

elk goed moment is er weer een

He Tinka, volgens mij ben jij echt sterker dan dat je zelf denkt. Natuurlijk flitsen er af en toe herinneringen voorbij die lichamelijk pijn doen, dat is normaal als je ze niet had zou dat eerder raar zijn. Maar het feit dat je aan jezelf durft toe te geven dat het misschien toch niet allemaal zo goed zat geeft jou de ruimte om open te staan voor iets anders (nu nog niet hoor, maar over een tijdje). Ik vind het echt geweldig dat je dat al na 4 dagen ziet! Ik ben ook van mening dat je voor iets goeds moet vechten, maar misschien ligt er voor ons wel een relatie in de toekomst die veel makkelijker loopt. Ik dacht altijd dat ik een vriend wilde die anders was dan ik, mezelf kende ik immers al en dat andere zou dan spannend zijn. Het was ook spannend, vol passie, maar eigenlijk nooit echt een veilige haven. Daar ben ik dus nu van terug gekomen. Ik wil natuurlijk geen identieke kloon van mezelf (zou ik gek van worden) maar wel iemand die de zelfde ideeen heeft over het leven. Iemand die weet wie hij is en wat hij wil (mij dus)! Juist omdat we nu met onze exen door deze shit moesten gaan zal er waarschijnlijk voor zorgen dat we deze kerels extra zullen waarderen, ik heb dit in mijn omgeving meerdere malen zien gebeuren dus het kan!

afbeelding van tinka

Hey Lis, ik vind ook dat

Hey Lis, ik vind ook dat relatie makkelijk moet zijn en daarbij open en eerlijk. En als ik het heel erg moeilijk heb, dan denk ik: ach, het had zo moeten lopen, wie weet, de kans is nu groter dat ik nu de man van mijn leven ontmoet, anders is het een verspilling van mijn tijd, hoewel ik heb wel veel van dit relatie geleerd.

Liever uit dan ongelukkig met iemand. Vroeg of laat, had ie toch een punt achter gezet en des te eerder, des te beter eigenlijk, want dan kan genezingsproces eindelijk eens beginnen, al is het harstikke moeilijk.

Mis hem ook soms heel erg Verdrietig 2 jaar praktisch samengewoond en ik was heel erg gewend en gehecht aan hem. Dus ik laat alles lekker over mij heen komen...Ik weet dat dit bij het genezings proces hoort...
Groetjes!

afbeelding van syll

Lieve Tinka, Ik begrijp je

Lieve Tinka,

Ik begrijp je helemaal!
Mijn ex en ik hadden een heerlijke relatie, samenwoonend alles goed. Maar hij praatte niet. Ik wel. Wilde over van alles hebben, kinderen, toekomst, politie, armoede wat dan ook. Hij niet.
Ik denk, na mijn ervaring. Dat je er beiden niet gelukkig van wordt als je neit met je partner kan praten. Houden van is er dan welm gelukkig zijn misschien ook, amar is er verbondenheid. het echte ' soul mate' gevoel?
Ik wilde mijn partner veranderen, aan het praten krijgen. Maar wie ben ik om hem te 'leren' praten? Ik mag dat niet van hem vragen. Hij is hij, ik ben ik. Je moet met elkaar leven zoals je bent. Als je dan kan zeggen dit is hem, met hem voel ik me intens verbonden op elk vlak dan ook, dan zit het goed.
Ik wil je absoluut niet zeggen dat je er geen energie meer in moet steken. Als jij zoiets hebt van dit is hem, ik kan niet zonder hem, dan ga ervoor en zorg dat jullie intens happy worden samen.
Ik zeg alleen dat, en ik spreek uit ervaring, als jij zo graag wilt praten en hij niet blijft er toch altijd iets onbeantwoords in je leven. Mij brak dat uiteindelijk op, na 3.5 jaar, ik wilde meer, ik wilde uren lange gesprekken zonder steeds " ik weet het niet, " interesseert me niet " te horen te krijgen. Ik wilde praten, dezelfde mening hebben of juist niet waardoor je lekker kon discussieren lekker kletsen.
Mij brak het op, ik heb er hierdoor, en alleen hierdoor een punt achter gezet.
De liefde was groot, maar als je je gevoel en gedachtes niet kan delen, wat dan?
Meid, succes ermee, volg je gevoel. Ik wens je succes bij welke keus je dan ook maakt!

Ga ervoor!

liefsx

afbeelding van eeffie

Je vraagt hoe kun je je

Je vraagt

hoe kun je je relatie redden, als je niet kan communiceren met elkaar en nooit ruzie uitpraat? Hij is emotioneel arm en heeft door zijn achtergrond eenmaal nooit geleerd om diepzinnig te praten.En vooral, hoe kun je van iemand houden als je twijfels hebt? Ga je dan echt voor die persoon of hou jezelf gek? Hoe kun je van iemand houden en toch geen toekomst inzien??

Nee je kan je relatie niet redden en zulke personen weten niet wat houden van is.

Alles wat ik hier leest voelt als mijn ex. En dat doet pijn en blijft pijn doen.

Eeffie

afbeelding van tinka

bedankt voor je reactie

bedankt voor je reactie Eeffie. Het is absoluut pijnlijk en ik voelde mij ook totaal machteloos, ik drong eenmaal niet tot hem door leek wel. Er valt weinig aan te doen en je hebt zekers gelijk: zulke personen weten niet wat houden van is helaas Verdrietig en je kan ze moeilijk dwingen.

Sterte ermee!

afbeelding van tinka

@Syll

Bedankt voor je reactie. Jouw verhaal klinkt ook erg bekend in mijn oren Ik denk dat sommige mannen nou eenmaal geen praters zijn en sommige zijn nou eenmaal emotioneel gehandicapt. Niks aan te doen helaas. Ben zelf ook een druk typje en babbel graag met mensen, vooral met mijn partner moet het ook gewoon kunnen. Maar hij was niet mijn soul mate Verdrietig Hij deelde zijn gedachtes en gevoelens niet en ik had het gevoel dat ik tegen een muur zat te praten. Er was ook geen enkel emotie of wat dan ook op zijn gezicht. Heel erg kil allemaal. En er vielen ook van die pijnlijke stiltes als ik hem aan de telefoon sprak. Zo was ie gewoon en achteraf is maar goed ook dat ik dat niet geaccepteerd heb, want over een paar jaar was ik dood ongelukkig geweest, want als je elkaar niet eens kan aanvoelen en emotioneel niks kan delen, dan is het gedoemd om te mislukken denk ik en dan deel je ook niet veel met elkaar.

Jij ook veel succes toegewenst en nu ga ik jouw verhaal ff lezen Knipoog

Sterkte!!

xxx

afbeelding van JanJaap

Haert pain

Misschien moeten jullie je eens afvragen of je sex en liefde niet met elkaar verwart.
Natuurlijk aandacht, lichamelijk contact, in elkaars armen liggen, warmte prachtig maar nog geen liefde. Aan de andere kant, wil het niet zeggen dat als de ander niet kan communiceren hij niet van je houdt!

Stel jezelf eens de volgende vragen:
Wat heeft de ander voor je over? Staat hij achter je (en niet omdat hij bang is)? Cijfert hij zich te gunste van jou weg? (niet verwarren met geen initiatief tonen/menig hebben). Is hij er voor je wanneer jij je beroerd voelt of een slechte dag hebt gehad? Zorgt hij dan voor je of wacht hij totdat jij je weer hebt ?¢‚Ǩ?ìsamengeraapt?¢‚Ǩ¬ù en laat hij zich verzorgen? Hoe zijn de taken verdeeld? (Hij het recht ?¢‚Ǩ‚Äúop jou- en jij het aanrecht?) Luistert hij? (luistert hij echt naar jou?) Heb je het gevoel dat hij z?¢‚Ǩ‚Ñ¢n leven zou geven voor jou en jij voor hem? Als je elkaar in de ogen kijkt (en niet wanneer je met elkaar het bed induikt of in wil duiken) wat zie je dan? Wellust, aandacht voor jou, gevoel/passie of helemaal niets.

Hoe is de ander ego?ɬØstisch/egocentrisch. Stelt zich zelf centraal. Wordt hij, wanneer hij zijn zin niet krijgt, narrig. Kan in gezelschap met iedereen praten maar praten met jou wanneer samen bent is er niet of nauwelijks bij. (Wanneer je ?¢‚Ǩ?ìtig?¢‚Ǩ¬ù jaar samen bent heb je vaak aan een half woord genoeg begrijp je elkaar). Kan met zijn vingers niet van je afblijven maar heeft eigenlijk maar een doel?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶. zo snel mogelijk ?¢‚Ǩ?ìde koffer in?¢‚Ǩ¬ù en dat voor zijn eigen bevrediging.

Nogmaals wanneer de ander moeite heeft met zich uit te drukken wil dat niet zeggen dat die persoon niet van je houdt. Het zou zomaar kunnen dat de ander zijn hart nu eenmaal niet op de tong heeft. Daar staat over het algemeen tegenover dat de ander met bijvoorbeeld zorgzaamheid met jou weet te communiceren.

Groetjes, veel sterkte en wijsheid toegewenst.

afbeelding van syll

JanJaap, dat klopt als een

JanJaap, dat klopt als een bus. Maar dat (dat hij misschien op een andere manier laat weten van haar te houden) is zozeer het probleem ook niet denk ik. Zij heeft communicatie nodig en die wilt of kan hij haar niet geven. Dat is ook niet erg, daar wordt hij ook niet op afgewezen of maakt hem geen slechter mens. Alleen passen zij dan gewoon niet bij elkaar indien het voor haar wel erg belangrijk is.
Ik weet zeker dat mijn ex zielsveel van mij hield (zo hoe ook de ex vanm Tinka zielsveel van haar kan houden). Maar ik had communicatie nodig, lange gesprekken, eigen meningen etc. Dat kon hij mij niet geven en daar werd ik dood ongelukkig van. Hij op zijn beurt ook doordat ik hem steeds maar smeekte (dan weer lief en ingetogen, dan weer fel en verdrietig) om met mij te praten. (denk dat ik hetzelfde verhaal op tinka van toepassing is)
Het klinkt verschrikkelijk en eigenlijk wil ik het ook gewoon niet zeggen, maar soms is liefde alleen niet genoeg...

liefs

afbeelding van JanJaap

Klopt als een

Helemaal mee eens. De enige manier om elkaar goed te leren kennen is veel met elkaar communiceren, "da's broodnodig".
Elkaar verstaan is wel het meest essenti?ɬ´le in een relatie
Het is DE basis van je hele verdere relatie. Zonder communicatie g?ɬ©?ɬ©n (of een uiterst beroert) fundament.
Breken met je relatie je restanten samenpakken, uithuilen en (voorzichtig) opnieuw beginnen is dan vaak de beste oplossing. Dan is het beter (sorry) even verdriet te hebben dan je leven lang je beroerd voelen.
Denk niet dat de wereld vergaat dat er niemand om je geeft. Zoek je beste vriend(in) je ouders op en praat met hen. Maar pas op dat je begrip niet gaat verwarren met liefde, behalve dan van je ouders. Als het goed is houden die onvoorwaardelijk van je en dat zonder een tegenprestatie van je te verlangen.

Groetjes, sterkte en opnieuw veel wijsheid maar ook heel veel liefde in je verdere leven toegewenst.

afbeelding van tinka

@JanJaap: mooie gezegd

@JanJaap: mooie gezegd Glimlach
@Syll: jij begrijpt mij compleet. Ik liep daar ook iedere keer tegenaan. Kon hem ook moeilijk dwingen om te praten. Dit maakt hem dan inderdaad totaal geen slecht mens, alleen hij heeft een emotionele problemen omdat hij niks kan uiten zo. En het ergste was, als wij discussie hadden, stond ie op met woede zonder iets maar te zeggen zowat en ging weg en sloeg zijn box zak om zijn woede af te reageren. Nou sorry, maar ik vind dat je dan zeker moet kunnen communiceren en niet van weg moet lopen, want zo wordt er niks mee opgelost uiteindelijk. Ik denk dat sommige mensen nou eenmaal niet snappen dat ze aan hun relatie moeten werken, en dat ruzie nou ook eenmaal bij hoort. Het zou wel erg saai worden anders...maar diegene moet ook eraan willen werken en daar zit het hem in.

Ja, hij heeft van mij gehouden, alleen jammer dat hij mij nooit emotioneel heeft kunnen bereiken. En bij het uitmaken riep ie nog: we voelen elkaar niet goed aan en snappen elkaar niet. Tja, gek he? Knipoog