Hallo

Ik ben klaske en ik ben 22 jaar oud. Na uit een relatie van 5 jaar te zijn gekomen ben ik in contact gekomen
met de neef van me zwager, hij had ook een lange relatie achter de rug en voelde precies wat ik voelde.
De eerste avond dat we bij elkaar waren hebben we heel leuk gepraat en hij is zelfs blijven slapen zonder
dat er ook maar iets gebeurde. Ik was in eerste instantie op niks uit todat ik hem vaker zag bij mijn zus en haar man ( mijn zwager).
We konden het steeds leuker vinden en ik begon echt verliefd te worden.
Op koninginnennacht bleef ik bij mijn zus slapen en hij was er ook.
We hebben gepraat totdat hij uiteindelijk vroeg of ik naast hem kwam liggen.
Ik heb hem toen gezoend en sindsdien was het echte enorme liefde.
Een nadeel was dat hij in duitsland woonde en daar ook een eigen bedrijf heeft met zijn ouders waardoor hij de dag erna meteen vroeg of ik mee ging om hem beter te leren kennen.
We hebben in het begin ontzettend veel plezier gehad en waren steeds stiekem aan het zoenen omdat hij toch wel een nette famillie heeft en omdat hij ook niet iemand is die zomaar meisjes mee naar huis neemt.
Op een gegeven moment vond de famillie mij echt een super leuk meisje en ik heb dan ook verteld tegen zijn moeder dat ik verliefd was.
Natuurlijk kent de rest van zijn famillie mijn zus ook het is immers de neef van me zwager.
Na een week weer thuis te zijn geweest ging ik weer mee naar duitsland , alleen hadden we steeds meer irritaties naar elkaar toe.
De laatste ruzie was ontzettend heftig, de liefde was zo sterk dat we elkaar wel letterlijk konden vermoorden tijdens die ruzie.
Ik ging helaas de volgende dag naar huis omdat dat zowiezo de afspraak was, we hebben wel nog gepraat en liefde gedeeld maar toen ik 2 dagen later belde merkte ik dat het mis was.
Hij wist niet meer wat hij wilde en hij heeft ook echt 24 uur per dag zijn werk aan zijn hoofd.
Ik heb hem elke dag gesmst en gebeld dat ik van hem hield en dat hij de ware was ( misschien iets te veel)
Hoe dan ook gister kwam hij langs om te vertellen dat hij vond dat het echt te ver was gegaan met die ruzie
en dat hij zo niet verder wilde gaan.
Ik heb gehuild en ben rustig gebleven en ik heb hem nog heel vaak gevraagd of ik nog een kans zou krijgen.
Maar niks dat hielp.
Uiteindelijk is hij nog naar mijn zwager gegaan en heb ik mijn zwager gesmst of hij alsjeblieft met hem nog wilde praten omdat ik helemaal misselijk was en van liefde aan het hyperventileren.
Ik hoorde van me zus dat hij echt van me houd maar dat hij gewoon even niet meer weet wat hij moet en dat hij ook wel even rust nodig heeft en even zijn eigen weg wilt gaan.
Nou dacht ik vandaag ik stuur hem een kaartje om te zeggen dat het me spijt en dat ik ook heel graag een normale relatie met hem zou willen en dat ik hem nu de ruimte zal geven om na te denken. En dat ik van hem houd.
Ik houd mezelf voor hieraan te houden anders maak ik het alleen nog maar meer kapot.

Nou is mijn vraag natuurlijk , wat denken jullie zo hiervan? Zou hij bij zijn stand punt blijven?