Heen en weer in gevoelens

afbeelding van anna1001

Pfff wat kan je gevoel snel omslaan. Van het weekend gaan stappen, goed naar m'n zin, en ineens had ik het helemaal gehad. Al die stomme gasten in het café, donder allemaal op, ik wil er maar 1! Op dat moment miste ik m'n ex zo erg.. Kon hij me maar vasthouden. Met hem was alles zo vertrouwd.. Toen ik al die mannen zag voelde ik me zo leeg van binnen.. Wie gaat er ooit zo van me houden? Van wie ga ik ooit weer houden? Alles opnieuw opbouwen.. Ik verlangde zo naar m'n ex..
Nu zondag.. Wat haat ik die dag. Laat me maar werken dan ben ik bezig. Ik moet iets gaan vinden in mijn leven in die leegte van hem op te vullen. Een hobby of iets, waarbij ik ook nieuwe mensen leer kennen. Ik voel me zo alleen ook al heb ik lieve vrIenden collega's en familie.. pf wat mis ik m... Kom ik er ooit overheen?? Mss is het allemaal mijn schuld geweest.. (zie m'n andere blog)

Rot zondag....

afbeelding van vrouwtjee

Jeetje!! Ik las jou andere

Jeetje!!

Ik las jou andere blog nog eens en het is echt net alsof ik dit heb geschreven!
Echt alles.....
Bij ons was het ook, wij verschilden teveel van elkaar kwa karakter, maar liefde was er wel veel.
En de gevoelens ook.
Ook hij was onstabiel, niet duidelijk, terwijl ik juist duidelijkheid wil, hij kon zich niet inleven, en maakte werkelijk nergens een punt van.
Continue was ik met mijn telefoon bezig, de hele dag kijken of ik berichten binnen kreeg. Want met hem wist je het nooit.. en stelde mij afhankelijk op. Want dat ging zo.. ik kon het niet helpen.
En dan ben ik in het cafe, al die mannen, rot op dacht ik, ik wil er maar 1tje die mij vasthoud.
Van wie zal ik ooit zo houden. Dates gehad, maar ik kan gewoon niet meer van iemand houden lijkt wel, het gevoel is te sterk geweest denk ik.
Ik voel mij ook alleen, mensen om me heen dat wel, maar toch voel ik mij alleen.
Ik mis hem zo, zo erg, op sommige momenten, verlang ook de hele tijd naar hem, dat ik het af en toe niet meer weet.

Maar aan de andere kant denk ik. Er is teveel verschil in karakter, en niemand veranderd dat, je bent gemaakt zoals je bent, en we maken elkaar daar alleen maar ongelukkig mee. Zo moet je ook denken.
Maar het blijft moeilijk.

En die van mij gaat verder, en ik zit hier met dit gevoel.
Ik kies nu voor mezelf, het moet.

Sterkte en echt je komt echt een liefde tegen waar van ook van gaat houden, het heeft tijd nodig.

Sterkte xxx

afbeelding van vrouwtjee

En bij mij ook was hij

En bij mij ook was hij diegene die er een punt achter wilde zetten omdat ie het niet meer trok dat ik mij meer begon vast te klampen.. want dat gaat als ik de duidelijkheid niet heb..
Maar de gevoelens waren er wel en heel veel liefde. Dat is nog zo, van zijn kant ook, zeker weten, maar hij is heel nuchter, het werkt niet, punt en klaar, en zoekt het geloof ik alweer bij de volgende.
Zo makkelijk.

Je moet maar zo denken. Als ze zo makkelijk denken en nergen een punt van maken.
Ben je straks 10 jaar verder, zo iemand laat je dan nog in de steek voor een ander ook, als ze maar een beetje gevoel daar voor krijgen, door dat makkelijke gedenk over alles. Zie dan maar eens uit het dal te komen.. Beter nu dan straks.
Dat wispelturige gedrag.

Maar moeilijk blijft het. Hij zit bij mij ook nog steeds vast in mijn hart, maar probeer het stukje bij beetje los te gaan laten.

afbeelding van anna1001

Wat grappig dat het dan

Wat grappig dat het dan herkenbaar is. Het is zo rot als je nog gevoelens hebt. Je kan er niks mee!! Ben ook erg bang dat ik niet meer van een ander kan gaan houden... Dat elke man toch niks is vergeleken bij m'n ex puur gevoelsmatig .. Ik zit ook echt te bedenken hoe ik mijn leven nu moet gaan indelen. Het idee dat hij met een ander oud gaat worden daar word ik niet goed van.. Rationeel weet ik idd dat het beter is zo. Met hem had ik geen toekomst..

afbeelding van vrouwtjee

Precies goed gedacht. Het is

Precies goed gedacht.

Het is leuk en spannend. Maar denk aan je toekomst.
Gevoel is gevoel en dat kun je niet zomaar stoppen dat is normaal.

Met hem had je geen toekomst.
Je gaat wel weer van iemand anders houden.
Het heeft zijn tijd nodig.

Ik had met mijn ex ook geen toekomst..
Hou veel van hem maar er komt meer bij kijken dat realiseer ik me ook (vaag).
Maar het gevoel he.. ik zou wel een dik geld bedrag neer willen leggen om dit kwijt te zijn en door te kunnen gaan van al het moois.

Ik heb dezelfde gedachtes als jou dat is zo herkenbaar.

Maar het komt wel goed.

x

afbeelding van Petras5

Anna

Het gat dat hij achter heeft gelaten in je hart de leegte ..die is niet zomaar even op te vullen met een andere man .Het is erg gevaarlijk om gelijk een nieuwe relatie aan te gaan. De kans is groot dat deze persoon slechts als opvulling fungeert voor het gat dat je ex achter heeft gelaten. We spreken dan van een "troostrelatie". Deze relatie is gedoemd om te stranden.
Ook houd je nu veel meer tijd over ...die vrijheid is ook even wennen je hoeft met niemand meer rekening te houden en je sociale contacten kunnen ook veranderen .
Ik weet niet in welke plaats je woont maar weet wel dat er genoeg mensen gezocht worden in elke plaats die misschien of 2 uurtjes of meer willen besteden aan het helpen van anderen http://www.vrijwilligerswerk.nl/ ook zijn er leuke cursussen en zit er vast wel iets voor je tussen ...

En Wie er weer zoveel van je gaat houden ? begin eerst eens met jezelf ...bouw iets nieuws op met jezelf leer jezelf iets beter kennen ..dat is toch ook degene die je nooit zal verlaten altijd voor je klaar staat ...en je diepste geheimen deelt .Grootste geschenk dat je jezelf kan geven is van jezelf leren houden ...zelfvertrouwen opbouwen en voor jezelf zorgen.
Je bent niet alleen
Liefs Petra xx

afbeelding van anna1001

dankjewel. lieve

dankjewel. lieve reactie..
het gat moet ook dichtgroeien. en het is logisch dat ik nu niet aan een andere man moet denken, ik word al misselijk bij het idee.. zit nu op de bank, alleen, thuis, tis zo stil en eenzaam.. overal waar ik kijk zie ik hem zegmaar. dit heeft hij in elkaar gezet, enz. enz. de gedachte dat hij nu bij een ander mss is maakt me ook gek..
en dat schuldgevoel is nog het ergste. ben ik niet te moeilijk geweest?? te jaloers? te principieel?? pff...
ik moet idd eerst gelukkig worden met mezelf. soms lukt dat, maar soms voel ik me ook zo onzeker. hij hield van me (of nog steeds want de liefde tussen ons gaat toch nooit over). en dat vind ik ook zo klote. die liefde, die blijft. altijd als ik hem ga zien in de toekomst, hoop ik zo dat ik kan denken: het was een leuke tijd met hem, maar dat was toen., we passen niet bij elkaar. nu kan ik alleen maar verdrietig worden als ik hem zie..

ik wil het een plek kunnen geven.. en ruimte creeren voor ooit een andere man.. maar als dat moment komt, ben ik bang dat geen enkele man 'goed genoeg' zal zijn.. en ik ben helemaal bang dat het mss weer verkeerd gaat en dat het dus echt aan mij ligt..

afbeelding van Petras5

Anna

Schuldgevoel .......is nergens op gebaseerd ,stop daar echt meteen mee !
In een goede relatie accepteer je elkaar zoals je bent ..in goede en vooral in slechte tijden.

Wat je nu doet is jezelf gek maken .....en omdat je het gevoel wat je had toen jullie samen hadden mist ....romantiseer je jullie relatie ...denkt alleen aan de goede momenten ...omdat dat is wat je mist... iets wat eigenlijk nooit heeft bestaan.

Probeer te kijken naar wie jij bent ...ga eens goed voor de spiegel staan ..en kijk niet al te kritisch maar met een open blik ..staat een geweldig mens ...mooie ogen ...lieve lach ,en vooral een mens met gevoel ..
Kijk naar wat jij te bieden hebt ...laat hem los en open je ogen ..geen tunnelvisie meer ....... maar om je heen kijken er zijn genoeg mensen die jou echt zien zoals je bent .
Je bent hier niet alleen ....
Liefs Petra xx

afbeelding van anna1001

ik weet ergens wel dat iemand

ik weet ergens wel dat iemand in een relatie nooit de schuld heeft, vooral niet als het gewoon niet werkt samen..
maar ik kan het niet onderdrukken dan situaties naar boven te halen, mijn rol te bekijken en te denken: waarom deed ik zo?? het is mijn schuld dat hij gek van me werd! ik was aanstellerig, maakte hem gek met mijn gezeur en onzekerheid.. (we kregen altijd ruzie, gingen in bed liggen, ik huilen en wilde praten, hij wilde slapen en niet praten.. ik bleef aan zijn kop zeuren dat ik perse wilde praten, dan zei hij wat liefs, maar ik bleef doorgaan omdat het voor mijn gevoel nog niet goed was, dan werd hij woedend, laaiend, want hij werd knettergek van me, haalde het bloed onder zn nagels vandaan). dan denk ik: had ook gewoon gaan slapen!

maarja ik moet het niet per situatie bekijken. door de hele relatie heen heeft hij me een bepaald onzeker gevoel gegeven waardoor ik door bleef zeuren. de angst, de onzekerheid. enz.

afbeelding van ELABA

@anna

heeej,

het gevoel dat je beschrijft herken ik helemaal. Dit w'end op bezoek geweest bij vrienden in a'dam en alles was super leuk. Lekker fietsen, 's avonds concertje en dan op café is het zover? Ik mis haar, alles zou zoveel leuker zijn moest ze d'rbij zijn? of moest ik weten op zondag nr d'r toe te kunnen rijden en thuiskomen zoals vroeger. haar vertellen hoe het was, frietjes gn eten en iets op tv kijken, ze kussen en slapen gaan, 's morgens wakker worden én d'r zien lachen, gaan werken, en 's avonds vertellen hoe het was, samen koken, samen afwassen... Waar ik naartoe wil, het is niet niks. Alles is weg en daar overheen geraken kost moeite en veel tijd, en jammer maar waar veel tranen. Maar we komen er, daar ben ik van overtuigd, zoals we waren worden we nooit meer, het wordt beter en mooier.

Hang in there!