Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
Help!
Help! Kent iemand een manier om die draaimolen in mijn hoofd te laten stoppen. De hele dag door denk ik aan hem: waarom, wat had er anders gekund, zal hij op zijn beslissing terugkomen,...? Terwijl ik niet eens weet of ik dat wel wil. Eerst 2 jaar samen, dan een jaar uit elkaar waarin hij telkens contact is blijven zoeken, bezoekjes is komen brengen. Eind juni viel in weer voor zijn charmes maar diezelfde week wordt met zijn gsm gebeld; wie ik was, hoe ik X kende want zij was zijn vrouw, ze waren al 1,5 jaar samen? Ik heb hier nooit iets van geweten, kon hem niet bereiken, hij antwoordde niet. Uiteindelijk wel en gaf toe een tijdje samen te zijn met haar maar hield enkel van mij en bleef daarom zolang contact zoeken. Ik geef toe en hij komt weer bij mij wonen. Na een zware ingreep bij hem stuur ik iedereen wandelen en zet hem bovenaan mijn prioriteitenlijst. Toen ik maandag thuiskwam was hij er niet meer en had zijn spullen meegenomen. Hij is ondertussen weer bij haar ingetrokken. Ik stuurde hem vandaag nog een berichtje: waarom wou je persé weer bij mij komen en heb je mijn leven op z'n kop gezet als je haar toch nog graag zag? Tot hiertoe geen antwoord en dat zal wel zo blijven zeker. Hij liet me weer op hem verliefd worden en trapte dan hard op mijn hart? Waarom? En wat kan ik doen om deze pijn zo vlug mogelijk te laten verdwijnen. Hij spookt een hele dag door mijn hoofd...
- jacky01's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
ik herken het wel een
ik herken het wel een beetje
ben eerst ook tijdje samen geweest toen 1,5 jaar uit elkaar en in mei kregen we weer contact.
nu een maand geleden heeft hij me weer op mijn hart getrapt en is weggegaan.
ik probeer mijn leven weer op te pakken als hoe ik het paar maanden terug had toen ik nog geen contact met hem had.
ik wil weer genieten van alles en ook de kleine dingetjes.
hij is nooit helemaal uit mijn hoofd geweest maar kon er wel mee omgaan.
nu spookt het ook alleen maar door mijn hoofd kan er niks aan doen.
beste is om het tijd te geven en alles eruit laten komen.
ik weet niet of jij er mee omging toen jullie uit elkaar waren maar je weet dat je het wel kan.
tis nu even moeilijk maar je moet volhouden en aan jezelf denken.
doe dingen waar je zin in heb en zoek afleiding.
sterkte!
Ik had inderdaad een leven
Ik had inderdaad een leven voor hij er weer in kwam, een goed en gevuld leven zelfs. Nu lijkt het of niets nog belangrijk is alleen nog de leegte die hij achterliet. Afleiding is inderdaad de beste remedie maar dat lijkt bij mij slechts tijdelijk te werken. Wanneer ik thuis ben ween ik vaak. Op het werk lukt het nogal (soms komt het ineens zomaar op uit het niets en was ik mijn collega's en woordje uitleg verschuldigd) maar dan lijkt het alsof 's avonds al het verdriet er ineens uit wil en zijn de tranen niet meer te stoppen. Ik denk nog vaak dat hij mij gaat wakker maken om te zeggen: je hebt een nare droom.
Hoi Jacky, ook ik wil die
Hoi Jacky,
ook ik wil die draaimolen stoppen, maar weet niet hoe. Mijn gevoel schiet alle kanten uit. Het ene moment denk ik het lukt me wel en dan ineens boem, hoe kan dit toch zo definitief zijn. Donderdagavond trok hij mij nog naar zich toe om te zoenen en een half uur loopt hij boos weg.
En ook ik had ooit een leuk vol leven, maar weet even niet waar het gebleven is, het is nog vers het verdriet en ik moet geduld hebben en het verdriet ondergaan maar dat is niet echt mijn sterkste kant.
Zou hij zich net zo rot voelen als mij?
Ik denk dat wie zich rot
Ik denk dat wie zich rot voelt zelf terug contact zoekt. Daarom niet onmiddellijk, de boosheid, om welke reden ook (gegrond of niet) moet eerst wat kunnen wegebben. Telkens als die goeie momenten er zijn denk ik ook: ja! eindelijk, ik ben er door, het komt goed! Tot de volgende dip natuurlijk. Dat ze daar nu nog niet meer onderzoek naar gedaan hebben en nog geen pilletje voor op de markt gebracht hebben... Zo te lezen lopen heel veel mensen met dit probleem. Het is een opsteker als je merkt dat je niet alleen bent maar het troost niet, het verdriet van een ander lezen is ook erg.
Mijn ex is star, hoe rot hij
Mijn ex is star, hoe rot hij zich ook voelt die zoekt geen contact, en ik moet het loslaten, er niet in blijven hangen. Maar jah dat is nog makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik krijg af en toe wel een vlaag van hoe het weer kan zijn, zonder hem. Mijn eigen leven weer gevuld met de dingen die me energie geven, maar voorlopig zit ik te surfen op internet. Kijk op fb of hij de relatie al heeft verwijderd dat soort dingen. Dat geeft natuurlijk weinig energie.
Maar vandaag was beter dan gisteren, en mijn huis is opgeruimder, dus daar hou ik me maar aan vast.
Maar het is fijn dat zo'n site bestaat, als ik de neiging krijg om contact te zoeken dan tik ik hier mijn ellende wel weg...andere keren als hij zo boos was nam ik vaak de eerste stap om contact te zoeken maar dat gaat echt niet gebeuren deze x. (misschien als ik het vaak opschrijf, of hardop zeg dat ik er in ga geloven.)
schrijven
Onlangs las ik op een andere site dat een brief schrijven wel oplucht en helpt bij de verwerking. Eerst schrijf je al je woede en frustratie naar hem, maar het is niet de bedoeling dat je deze brief opstuurt. In de tweede fase probeer je ook zijn kant te begrijpen en in de derde brief mag je hem zeggen wat "jullie situatie" met jou doet, zonder verwijten. Deze brief mag je eventueel wel opsturen, als je zo ver bent natuurlijk. Én het is supermoeilijk om te weerstaan aan de lokroep van de gsm om toch maar een berichtje te sturen. Maar als je dan geen antwoord krijgt is de frustratie nog groter dan daarvoor. En als je niets stuurt kan je altijd denken: hij zal denken dat ik sterk ben, zo niet eens een sms-je sturen! Maar troost je, ik heb ook niet aan de verleiding kunnen weerstaan, met alle gevolgen van dien.
het helpt het schrijven, je
het helpt het schrijven, je bent het even kwijt. maar denk niet dat ik iets opstuur. Wil niet dat hij denk dat het leven zonder hem doelloos is. Maar ik zit nu ff vast in mijn woede, en ga morgen voor dag3 zonder bericht, gewoon omdat ik het kan.
uiteindelijk gaat de zon ook weer voor ons schijnen.
Laat ons hopen dat de zon
Laat ons hopen dat de zon weer voor ons zal schijnen, je snapt pas hoe erg het is als je er zelf inzit hé.
Groetjes
ja klopt, maar alles heeft
ja klopt, maar alles heeft een reden.
Het zal wel allemaal niet voor niets zijn!
he jacky dat loop ik hier ook
he jacky dat loop ik hier ook steeds op te schrijven als advies hoor, werkt echt ! maar dan wel voldoende tussenpauzes nemen en op je in laten werken, steeds een week of 2, dus als je al wat stuurt ben je zo'n 6 weken verder ! dat werkt echt ! daarna hoort er nog een heleboel bij, maar dat heb je vast ook wel gelezen !
groetjes bjm
het is soms ook goed om alles
het is soms ook goed om alles er goed uit te huilen!
gister avond na een avondje uit met een vriendin kon ik me tranen nog net tegen houden maar toen ik weg fietste naar huis stroomde alles eruit.
vanochtend ook weer flink gehuild en op die momenten weet je ook niet meer wat je moet denken.
ik heb me vanavond weer een avondje thuis gegunt en mag ik me van mezelf kut voelen en huilen als ik wil en dat lucht op!
morgen kan ik er hopelijk weer tegenaan.
erg is dat he heb je net je leven weer opgepakt zoekt hij weer contact en gooit hij je hele leven weer overhoop.
ik merk sinds de eerste keer dat het uit was gegaan met me ex voel ik die leegte en ik mis wat.
hier kan ik best verdrietig om worden want ik weet dat die leegte niet zomaar vervangbaar is.
je woonde weer samen met je ex en toen ging hij er weer vandoor?
wel makkelijk voor hem 2 vriendinnen tegelijk.
huilen
Het huilen kan ik ook niet tegenhouden maar ik kan niet zeggen dat het oplucht, ik voel mij nadien nog slechter.
Samen met vriendinnen iets doen zorgt voor afleiding. Ik wou het tegen niemand zeggen omdat ik dacht dat iedereen zou zeggen dat ik goed gek was om weer met hem te beginnen. Maar ik moest die huilbuien op het werk wel uitleggen en nu is het goed dat ik ook daar mijn hart eens kan luchten. Maar toch ik vertel daar dan al eens iets maar zeg nooit dat ik hem eigenlijk nog heel graag zie.
Die draaimolen stopt met de
Die draaimolen stopt met de tijd. In de eerste periode kan je het haast niet stilleggen, hoe graag je dat ook zou willen en vinden er continue innerlijke gesprekken, scenario's en flashbacks plaats. Bij mij was het zo heftig dat ik de eerste 3 maanden niet eens meer kon slapen omdat die draaimolen helaas ook 's nachts doordraaide.
Uiteindelijk stopte hij 's nachts en kreeg ik weer slaap en heeeeeel langzaam stopte hij ook overdag.
Soms wil hij ineens weer even keihard gaan rondtollen, maar heb er nu wat meer vat op gekregen.
Maar ja, ik ben dan ook wat maandjes verder...
Hoe kut je je nu ook voelt, weet dat die draaimolen wel weer zal stoppen.
Sterkte!
Dank je, dat geeft hoop. Voor
Dank je, dat geeft hoop.
Voor jou ook nog veel sterkte hoor, jij bent er bijna!
Hoop
Bedankt voor de boodschap, alle positieve herrineringen van mijn ex komen de gehele dag en nacht voorbij. Mag ik vragen hoeveel maanden de draaimolen bij jou nog doordraaide? Want momenteel voel ik totaal nog geen verbetering.....
he jacky schrijf het van je
he jacky schrijf het van je af. in het blog van gigi heb je net zelf aangegeven hoe dat kan !
ga daarnaast lichamelijk inspannende dingen doen, ga hardlopen, fietsen, etc etc etc. ga naar een mooie film, of ga in een de achtbaan zitten....elke keer dat je aan hem dingt, dwing je jezelf binnen 10 seconden aan wat anders te denken, houdt een dagboek bij .....laat het los en beloon je zelf als het lukt !
vr groet en heel veel sterkte !
bjm
Telkens ik aan hem denk
Telkens ik aan hem denk probeer ik direct een negatieve herinnering op te halen maar het gevoel van graag zien gaat maar niet over. Het lijkt wel alsof ik mijn hele verdere leven met deze "maagknoop" zal moeten blijven rondlopen. Ik heb al heel wat af geschreven ondertussen. Hier (enhoopdat ik hiermee niet te zeer als zeur overkom) maar ook op papier voor mezelf, herlees het af en toe en voeg ook dingen toe. Momenteel probeer ik geen verwijten naar hem toe te uitten maar schrijf hoe ik de situatie toen ervaren heb en wat het nu met me doen en wat ik van zijn kant nog verwacht.
hoi probeer nu eens echt na
hoi probeer nu eens echt na te gaan wat hij al die tijd tegen jou heeft gezegd, welke verwijten hij jou heeft gemaakt , wat hij niet prettig vond in de relatie. geloof mij, hij heeft echt genoeg signalen afgegeven, net als jij dat hebt gedaan. schrijf dat nu eens op, schrijf jou reactie daar ook eens bij. je gaat het echt vinden als je er over nadenkt !
probeer je in te leven in zijn gevoel, hoe hij het heeft gezien ! alleen dan kom je verder
vr groet
bjm
Dat deed ik deze namiddag al.
Dat deed ik deze namiddag al. En inderdaad het helpt wel even. En de lijst wordt alsmaar langer. Het doen goed die af en toe te lezen, het verzacht te pijn omdat ik zie dat ik nu van al die vervelende dingen ben verlost. Toen hij voor een hartoperatie een 3-tal weken geleden naar het ziekenhuis moest zei ik dat hij moest vragen of ze er de steen wilden uithalen. Toen hij na de operatie, toen ik voor zijn verzorging in stond, heel bruut en nors was tegen mij,zei ik hem dat ze er de steen blijkbaar niet uitgehaald hadden maar nog wat harder hadden gemaakt. Ik zie nu in dat hem dat misschien ook gekwetst heeft.
Maar echt zo'n brief met alle negatieve dingen is een prima hulpmiddel voor als ik ht weer moeilijk krijg. Ik heb mezelf voorgenomen deze nog eens door te nemen voor ik naar bed ga. Kwestie niet te mooi van hem te dromen om weer troosteloos wakker te worden.
He , hij heeft een
He , hij heeft een hartinfarct gehad ? weet je wat een hartprobleem met je doet ? in de aanloop er heen (ca 2 jaar) en in de periode erna ? je leven lang als je pech hebt ? heb je je er wel eens in verdiept ?
ik heb zelf op mijn 41 e een hartinfarct gehad, van die pillen kun je behoorlijk depressief worden, in de aanloop er naar toe, wordt je lontje steeds korter, je bent regelmatig nors, je valt om het geringste uit, dat wil je zelf niet maar dat heeft te maken met de stress en met het feit dat je leeft op onvoldoende zuurstof doordat het hart steeds meer moet werken, je wordt dus ook steeds moeier, je lichaam schreeuwt om rust maar dat krijgt het niet ! tot aan het moment dat het te laat is...dan moet je het gaan verwerken als je het overleeft.......de man voor de opmaat tot de hartaanval is heel iemand anders dan de man na de hartaanval.....hij zit daarbij waarschijnlijk giga met zichzelf in de knoop, is boos omdat het hem moest overkomen, is het vertrouwen in zijn eigen lichaam kwijt en helaas krijgt de partner daar vaak de lading rotte appelen over zich heen ! terwijl die er niets aan kan doen, maar die is de enige in de buurt.
dus trek het je niet aan, maar verdiep je er eens in als je wilt het zal je veel verklaren !
groetjes
bjm
Hij had geen infarct maar
Hij had geen infarct maar kreeg een nieuwe hartklep. Ik was ook heel bezorgd om hem, hij was nog maar pas terug bij mij. Kwam net van bij zijn ex. We waren een jaar uit elkaar geweest. Ik was bang hem in die operatie te verliezen, ben die periode blijven werken, mijne zoon en kleinzoon opgevangen en elke dag 80km gereden naar het ziekenhuis. Ik had mijn reis opgezegd (die ik geboekt had samen met mijn 12-jarige zoon, rond nieuwjaar, toen wij dus allang uit elkaar waren en nog lang niet terug samen)omdat hij in die periode net terug naar huis mocht en niet alleen mocht gelaten worden. Alles draaide rond hem en ik heb heel wat over me heen laten gaan. Toen ik mijn zoon ging ophalen, die is dan met zijn oudere zus vertrokken, zei ik nog tegen hem dat ik zijn gedrag t.o. mij niet zou dulden in het bijzijn van mijn kinderen. Toen ik terug thuis kwam was hij vertrokken, terug naar zijn ex bleek al vlug. Ik was echt enorm bezorgd om hem en ik zag ook dat hij niet snapte dat het voor mij ook zwaar was dat ik hem dat moest zien ondergaan, dat heeft mij ook gekraakt. Daarom die draaimolen, ik heb geprobeerd goed te zijn voor hem en heeeeel veeeel over me heel laten gaan omdat ik ook wel dacht dat het de stress was die een grote rol speelde in zijn gedrag maar is dat reden genoeg om na al wat ik voor hem deed te vluchten naar zijn ex. Een woordje van dank kon er dan toch wel af vind ik maar ik hoor of zie hem niet. Toch zie ik hem nog graag. Ik weet niet of ik verdrietig moet zijn over het verlies van iemand waar ik zo van gehouden heb en verzorgd heb of blij dat ik af ben van iemand die zo ondankbaar is.
hoi jacky, jij bent in alles
hoi jacky, jij bent in alles de helper, en die man ? die zit in een crisis, een hele grote ! hij is ziek, heel ziek en niet alleen zijn hart zal ik je vertellen ! groetjes en heel veel sterkte bjm
Wat bedoel je dan met hij is
Wat bedoel je dan met hij is ziek?
hoi jacky, die ex van jou is
hoi jacky, die ex van jou is ziek, heel erg ziek. hij gaat van zijn ex naar jou en dan weer terug.....hij denkt alleen maar aan zichzelf, hij kan niet kiezen, hij weet niet wat hij wil. hoe oud is hij ? groetjes bjm
ps lees mijn blog maar is misschien dat het een bel doet rinkelen ?
Hij is 49, ikzelf 47. Moest
Hij is 49, ikzelf 47. Moest ik nu zelf toenadering gezocht hebben had ik het mezelf kwalijk kunnen nemen, maar hij is een jaar lang contact blijven zoeken en vroeg zelf om terug te komen. Daarom is het voor mij zo moeilijk zijn vertrek te aanvaarden. Ik heb hier al heel veel blogs gelezen, ook de jouwe en inderdaad er komen heel veel herkenbare dingen in terug.
Groetjes
hoi hij zit midden in
hoi hij zit midden in eenidentiteitscrisis ben ik bijna van overtuigd. lees maar eens op wikipedia bijvoorbeeld bij midlifecrisis wat dat inhoudt (kan bij mannen maar liefst 10 jaar duren, met geheime affaires, kilhied, afstandelijkheid, etc), als mijn vermoeden juist is verklaart dat heel erg veel voor jou denk ik.
vr groet
bjm