Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Herinneringen..
Waarom zit aan alles een herinnering? Niet dat ik alles wil vergeten, maar het doet zo zeer om bij alles wat je doet herinneringen te hebben aan toen je nog samen was. Ik hoorde net ons liedje op de radio, au... Zelfs de route naar mijn werk daar horen herinneringen bij, hij reed wel eens een stukje achter mij aan en dan zwaaien en knipperen met je lichten als hij de andere kant op moest. Dat soort kleine dingen waren zo waardevol. Ik hoop dat dit dit slijt anders leef ik mijn hele leven in het verleden. Zou dit vanzelf gaan of moet ik er bewust niet aan denken?
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
When you think that you have
When you think that you have it all.. thats when you lose it all!
Ik denk dat het gedeeltelijk onbewust gaat en gedeeltelijk bewust. Ik weet trouwens precies wat je voelt. Vorige week was ik alleen thuis en ging maar even een frietje halen. Helaas kon ik maar naar 1 zaak toe en dat was de plek waar we verkering kregen. Had eigenlijk gelijk geen honger meer. Maar het zijn toch dingen waar je doorheen moet. Het is natuurlijk moeilijk maar het is gewoon niet anders. Ik hoor de laatste tijd ook steeds liedjes op de radio die we samen zo mooi vonden en dan zet ik het geluid maar even uit. Sterkte weer.
Je hebt gelijk.
Ik denk idd dat een gedeelte onbewust gaat, ik wil alleen geen dingen verdringen door er bewust niet aan te denken. Maar die kleine dingen zijn zo moeilijk, je mist ze gewoon. Voel af en toe zo'n sterk verlangen naar hem, maar hoe het was. Waar is hij mee bezig? Waarom doet hij zo vreemd? Af en toe denk ik echt dat hij zwaar in de war is.
When you think that you have
When you think that you have it all.. thats when you lose it all!
Door constant die vragen aan je zelf te stellen maak je je eigen volgens mij alleen maar gek. Ik weet dat het moeilijk is om het niet te doen maar probeer het toch voor je eigen. Waarschijnlijk begrijpen ze het zelf niet eens dus hoe kunnen wij het dan begrijpen? Het is volgens mij gewoon zo dat je de kleinste dingen het meeste mist, heb ik ook. Je moet ook geen dingen gaan verdringen maar je moet wel realistisch blijven en wie weet over een tijdje als je misschien een andere relatie heb denk je dan wel dit is eigenlijk wat ik altijd wilde.
Ik heb ook nog vele herinneri
Ik heb ook nog vele herinneringen aan mijn ex, als ik ze krijg ren ik als een gek naar mijn laptop, om ze uit mijn hoofd te typen... Ik typ ze dan zo puur mogelijk uit.
Ik pink bij het uitypen weleens een traantje hier en daar weg...
Maar als ik het eenmaal uitgetypt heb en een paar keer heb overlezen dan kan ik het beter een plaatsje geven...
En na een tijdje kan ik ze zelfs lezen met een glimlach, van:"Wat was dat een mooie tijd, maar ja, het is nu verledentijd..."
Herinneringen
Die herinneringen zijn bij mij het grootste probleem. Inderdaad, al die kleine dingen. Veel dingen die ik was vergeten komen weer naar boven en ik herinner ze me dan tot in het kleinste detail. Alsof het gister was. Dat doet zo'n pijn
. Ik hoop ook dat dat over gaat. Ik vind het stom dat ik zo makkelijk over de mooie en leuke dingen kan denken, maar dat ik me echt moet concentreren om min-punten van haar te herinneren, terwijl ze die toch plenty-full had.
Sterke aan een ieder met het plaatsen of vergeten van die herinneringen.
Ik denk dat zij die herinneri
Ik denk dat zij die herinneringen wel hebben hoor, alleen doen ze bij hen wat minder pijn. Vaak heeft degene die er een punt achter zet er al een soort van verwerkingsfase opzitten en hoeft deze persoon niet eerst door pijnlijke acceptatiefase heen.
Ik kan nu een tijdje nadat het over is zeggen dat de herrinneringen al een stuk minder pijn doen. En dit komt vooral omdat ik inmiddels wel geaccepteerd heb dat het over is. In het begin deed elke herinnering pijn en werd ik iedere keer weer met me neus op de feiten gedrukt dat het over was. Nu ik heb verwerkt/geaccepteerd heb dat het over is en komen de herinneringen niet meer zo hard aan. Ik heb nu soms zelfs momenten dat ik terug kijk en dat ik dan een glimlach op mijn gezicht krijg. Sommige herinneringen zijn ook gewoon leuk. En ja goed komen kan het bij mij toch niet meer, dus dan kan ik het maar beter koesteren als een mooie herinnering...toch
Naja nu duurde mijn relatie ook niet zo lang als die van sommigen van jullie en ben ik daarom nu al zo ver. Maar iig weet ik zeker dat jullie over een tijdje ook terug kunnen kijken op je relatie zonder dat de herinneringen te pijnljk zijn.