Het balkon

afbeelding van jorrit3

Ik rook op mijn balkon. De flat is te klein om binnen te roken, smerig gewoon. En net als James Stewart in Hitchcock's Vertigo begluur de buren aan de overkant, in de hoop eens iets mee te maken, een moord ofzo. dan kan het echte leven tenminste weer beginnen. Ik voel me zo leeg, zo dood na Stella.

Jammer maar helaas, mijn leven blijft saai en voorspelbaar. Er is niks spannenders te zien dan wat seks. De oerlelijke overbuurvrouw heeft het een keer open bloot met een vriendin gedaan en heeft twee keer een man over de vloer gehad. De tweede keer gingen de gordijnen dicht. Maar blijkbaar viel het tegen, want ik heb hem niet weer terug gezien. Gisteravond stond ze zich mooi te maken, ze koos uiteindelijk terecht voor het zwarte leren jasje, lekker stoer, hou ik van.
Gebiologeerd heb ik eens een half uur staan kijken hoe de veel mooiere jonge vrouw beneden haar bezig was met haar teennagels, een mooi impressionistisch schilderij waardig. Die had haar ouders op visite gisteravond, kaarsjes aan, dat doen we hier als we het gezellig willen maken: kaarsjes aan en dat onvermijdelijke wasrek of strijkplank eindelijk eens aan de kant.

Dat had ik niet eens toen Stella kwam, Het ging ineens zo snel, het kwam zo onverwachts. Een vriendin ziek in Amsterdam, ze ging er naar toe, en of ik zin had om haar daar te zien. Een beetje onhandig leek me dat.
‘Kom anders hier’ vroeg ik, ‘het is maar een kwartiertje’ , voegde ik er wat optimistisch bij. Moet je wel in een keer goed rijden natuurlijk. Het was al tegen achten toen ze kwam. Ik wachtte haar beneden op, had haar sinds de vakantie, een maand geleden niet meer gezien. In die vakantie was ik verliefd geworden. Ik verzette me ertegen. ‘Onmogelijk’, zei ik tegen mezelf. Ik ben te oud, zij te jong, en bovendien: Woemi. Het mag niet, het kan niet.
Ze lacht naar me. ‘Een kwartiertje’ zegt ze bozig. Ik glimlach maar wat. Ze is er, ze is er, stoere schoenen, stoere broek, haar haar strak naar achteren getrokken, haar blauwe ogen onderzoekend op me gericht.

De buren recht tegenover hebben altijd de ramen open, ze roken binnen, hebben vaak visite, vaak ruzie. Je hoort dan bijna letterlijk wat ze er tegen elkaar uitgooien. tis ook wel wat klein zo'n flatje voor z’n tweeën. En dan hebben zijn er nog de nachtbrakers, rechts beneden een jonge volkomen normale vent, met een hond, een leuke oom voor zijn neefjes, maar met een tik: hij kijkt dag en nacht porno, hij staat ermee op en gaat ermee naar bed, hij stofzuigt, kookt, poept en poetst zijn tanden ermee. Porno is lekker met seks erbij, of gewoon om je bij af te trekken, niet om tanden bij te poetsen. Maar goed, ieder zijn ding. Boven hem een man die de porno tenminste nog afwisselt met andere mannendingen: voetbal, P en W, een crimi.

Met Stella deed ik alles tegelijk. Seks en voetbal kijken, voetbal en een crimi, porno en seks. Haar schoenen lagen nog een mand in mijn kamer, daar waar ze ze uitgetrapt had, nonchalant voor het bed. Ik heb ze haar opgestuurd, ze vroeg me erom. Ze heeft me ervoor bedankt. En dan is het stil, heel stil.
De dikke jongen aan de overkant heeft voor het eerst in tijden weer eens bezoek. een vrouw, het zou zijn moeder kunnen zijn. Maar ook hij heeft kaarsjes aan en nog opmerkelijker, hij drinkt zijn bier uit een glas. samen zitten ze gezellig op de bank. Hij wel, verdomme, zelfs hij. maar een groot succes wordt het zo te zien niet. Er gaan gordijnen dicht. het blijft bij zitten op de bank wordt het niet. Arme jongen, arme ik.

Er is geen Stella meer, er is geen moord. Straks komt Woemi. Ze heeft me vergeven, wil het weer opnieuw proberen.
‘Wat ben je toch een rare’ zegt ze. Dezelfde woorden als Stella. Ik heb haar verteld dat ik er nu echt voor wil gaan. Maar ook van die spanning die ik voel in mijn lichaam, dat intense verlangen. Ik wil eerlijk zijn.
Het maakt haar ongelukkig, ik voel het. Verzacht mijn woorden.
‘Het is goed zo’ zeg ik, als ik haar aanhaal.

Het is maar goed dat ik niks spannenders zie dan porno en een potje seks aan de overkant. Maar soms, een moord, een crime passionele, een hartstochtelijke liefde. Ik ben een rare, ik weet het.

afbeelding van bjm

@jorrit

he man...denk dat je maar wat anders moet gaan doen dan vergelijken, van vergelijken wordt je gek..geniet van de momenten, van woemi of van wie dan ook, geniet eerst weer van jezelf en stop met gluren naar de buren ! het brengt je niets het wakkert slechts een dichtersgeest in je aan..als je dat wilt prima, maar lees dan eens het boek "de muur" ! ik weet zeker dat je er veel in zult herkennen !

groetjes en veel geluk !
bjm

afbeelding van Hetlevenismooi

@jorrit3

Wat een prachtige schrijfstijl heb jij zeg!!! Je trok me er helemaal in, net of ik in een boek zat te lezen. Dat stukje uit je leven met Stella heeft wel heel veel indruk op je gemaakt zo te lezen. Ik hoop dat je heel gelukkig wordt met Woemi, nu jullie het weer op nieuw proberen. Veel liefs van Hetlevenismooi.Glimlach

afbeelding van romaine

Mooi. vergeet alleen niet dat

Mooi.

vergeet alleen niet dat er ook iets bestaat als 'teveel vertellen' en te eerlijk zijn. dat is -hij- bij mij geweest. sommige dingen zijn van jou, doen er niet toe voor haar, en kan ze ze beter niet weten. Woemi in dit geval. Het maakt iedereen ongelukkig om te horen dat je lief ergens nog verlangens heeft naar zijn 'oude' liefde. als jij ervoor kiest om er vol voor te gaan dit keer, dan zijn die verlangens jou probleem en moet jij ze oplossen. Succes.. anders kan je altijd nog boeken over de buren gaan schrijven.