Lastige situatie!
Ja, je weet dat het kan gebeuren dat er een ander tussen komt!
Maarja, ik zou als ik jou was, met hem verder gaan. En hem helpen daarmee. Hij kan misschien wel steun gebruiken! En aangezien het gevoel aan beide kanten ernog is!
Maarja, wie ben ik om dat te zeggen;)

Liefs,
Dearest..

Ik d8 dat mn ex heel trouw was. Hij was voor mij al 2x gedumpt. Ik d8 dat hij dol op me was. Ik ben ook heel trouw. Iedereen zei: dit gaat lang duren. Iedereen jaloers, we waren zo smoor op elkaar. We weken niet van elkaars zijde, we knuffelden de hele avond lang door!
Hij sloeg opeens om. Ik was de 3 sinds de zomer. Toen ik dat hoorde ging er wel een belletje bij mij rinkelen. Ik de 3de? Okay, hij is 2x gedumpt. Was daardoor bang geworden dat zodra hij een leuker iemand zag mij aan de kant zou schuiven. Ik had er geen vertrouwen meer in, ik was bang, Ik probeerde niet meer verliefd op hem te zijn. Hij sloeg opeens om en kwam de harde waarheid naar boven, en dat was niet uit zijn mond! Heb van onze beste vriendin gehoord dat hij steeds oogcontact had met andere en hij leukere meisjes zag. Dat oogcontact had ik in de gaten! Maarja, ik was blijkbaar te min geworden.
Na een maand had hij een ander.

Lastig als hij wel een toekomst met je ziet. Maar ik bedoel? is het zoiets van: NU even NIET! Hij wilt dus flikflooien met iedereen en elk meisje dat hij tegenkomt? Ik bedoel, hij houd toch van je! Dan ga je toch niet met andere lopen flirten. Ik zou dat niet kunnen, als ik verliefd ben zie ik anderen niet staan. Dat begrijp ik niet helemaal:P

Mijn situatie haha:P heb veel geblogd dus suc6!

Ja, vreemd. En als ie zoveel lust heeft? Zal ie dat ook bij jouw moeten hebben lijkt mij, of alleen maar bij jouw.
Ja, de mijne wou ook geen verplichtingen, maar hij heeft nu ook weer een vriendin. Op dit moment weet ik niet of het nog aan is maargoed!

Eey, voeg me anders ff toe aan msn, kunnen we erover praten dan telkens bloggen hahaha:P Jouw mening ovr mn ex zou ik wel rgaag willen weten hahaha.
Ja het kopt allemaal vrees ik.
Maarja, die bindingsangst weet ik nog niet zeker.
Voel me al stukken beter dan in November hoor:D
Maarja, denk nog steeds aan hem elke dag:(
Owja, heb andere msn dan op deze site staat..om me echt anoniem te houden;)

Mijn ex vond ook dat ik niet beter werd en is daardoor minder van me gaan houden en heeft het ook daarom uitgemaakt. Ik werd wel beter maar niet zoals hij het wilde. En nu denkt hij dat als ik 'anders ga denken' we het weer heel leuk kunnen hebben. Mensen kun je niet veranderen. Of je past je aan aan hoe zij zijn, of je zoekt een ander. Maar ik vind het naar om te horen "hij/zij verandert niet dus maakt ik het maar uit"

Dank voor je reactie op mijn reactie. Wederom herken ik de dingen die je omschrijft die met jou gebeuren op dit moment. Het scheelt inderdaad als je ex ook inziet dat het niet verder kon gaan zo, dat verlost je een beetje van het schuldgevoel. Verder lost het helaas niet zoveel op natuurlijk, maar het schuldgevoel is ook al heel rot.

Bij ons was het niet iets wat ik specifiek aan haar wilde veranderen, maar zij zat zelf veel met zichzelf in de knoop en dat had invloed op haar hele zijn. Ik heb haar daar jaren in geprobeerd te steunen maar op een gegeven moment zakte de moed me in de schoenen als ik verder in de toekomst keek. En was ik genoodzaakt de vraag te stellen: word IK wel gelukkig in de toekomst op deze manier? Het zijn dingen waar ze zelf dus ook erg mee worstelt en misschien dat zo'n ingrijpende gebeurtenis als het uitgaan van je relatie net die impuls kan geven om d'rmee aan de gang te gaan. Ik hoop het voor haar, en ook voor mijzelf, want als de (basis van de) problemen opgelost zouden zijn, zou ik het nog wel weer een kans kunnen geven. Gelukkig lijkt het erop dat ze die baan in het buitenland toch niet gaat krijgen en ze was er zelf ook niet erg rouwig om geloof ik.

Verder gaat het gewoon echt met ups en downs. Het ene moment mis ik haar vreselijk en zie ik bijna de dingen niet meer die de oorzaak waren van het einde van de relatie, maar het andere moment is er ook een soort van innerlijke rust en dan gaat het wel (niet dat ik haar dan niet mis, maar da's op een andere, beter te hebben manier). 'Hoe verder' is ook een vraag die mij beziggehouden heeft en ik heb me er min of meer bij neergelegd dat het niet gaat helpen om dat allemaal uit te dokteren. We zien het wel. Ik ga niet heel specifiek het contact verbreken of voortdurend opzoeken en ik denk zij ook niet. Zo zullen we elkaar vast nog wel wat blijven zien/spreken en kunnen we op een gegeven moment denk ik wel beter zeggen of het echt afgelopen is of dat we nog denken 'n kans te maken...

Fijn dat je je in ieder geval weer wat rustiger voelt. De angst om los te laten en ook om opnieuw te beginnen komt mij ook wel bekend voor. Maar ik denk ook, net als jij schrijft, dat het enige wat op dit moment onbetwistbaar 'goed' is, het nemen van een beetje afstand en je een beetje terugtrekken, dingen op een rijtje zetten en er even doorheen komen. Als de ergste pijn wat is afgezakt, kun je er weer wat objectiever tegenaan kijken en waarschijnlijk veel beter een beslissing nemen dan in de gemoedstoestand waarin je nu verkeert. Dat is in ieder geval wat ik mijzelf vertel. Dat het soms knaagt dat ze misschien een ander tegen zou kunnen komen is zeker zo, maar dan probeer ik mezelf een beetje koest te houden met 'als ze dat doet, is het duidelijk dat er niks meer in zat'. Pijn zal het doen, maar het zegt ook wel wat over de (niet aanwezige) toekomst die kennelijk toch in de relatie zat.

Ik ben ook altijd veel meer uitgegaan dan mijn vriendin, maar misschien stel ik je gerust door te zeggen dat bij mij (en wellicht dus ook wel bij jouw ex-vriend) geen enkel gevoel is dat ik op zoek wil naar een ander meisje. Ik weet dat het niet zou kunnen werken omdat ik nog lang niet met m'n ex klaar ben en in mijn gedachten is mijn ex op dit moment toch onvervangbaar. Niet dat iedereen er zo tegenaan kijkt, maar alleen om even aan te geven dat iemand die wel veel uitgaat toch qua gevoel er hetzelfde mee omgaat.

Dank voor je lieve reactie. Het was inderdaad erg moeilijk om de beslissing te nemen om het uit te maken en 't is nog steeds niet erg makkelijk. Het gevoel dat je omschrijft, dat je altijd wel een relatie met je ex zal hebben, heb ik ook inderdaad. Dat gevormd zijn door wat gebeurd is. En dat hoe dan ook de positieve gedachten altijd zullen blijven. Op dit moment is een echte vriendschap nog niet echt mogelijk omdat we (denk ik) allebei nogal chaos in het hoofd hebben (ik wel in ieder geval), maar op termijn denk ik dat dat er zeker in moet zitten. Als de pijn wat is weggezakt.

Liefde en lust apart zien, tja, ik ben me ervan bewust dat ik altijd hondstrouw geweest ben en tijdens mijn relatie ook niet vreemd zou gaan, maar in die tijd had ik dat gevoel wel, dat ik dat kon. Kan me voorstellen dat dat ook een beetje een mannelijk ding is ofzo. Maar nu het uit is, merk ik dat ik de behoefte niet heb aan het gezelschap van andere meisjes met het oog op seksueel contact o.i.d. Wel verlang ik naar mijn ex, ook fysiek, maar in deze situatie voelt het even alsof ze onvervangbaar is. Daarom kan ik me niet voorstellen dat ik snel met een ander meisje iets zou doen, totdat ik zeker zou weten dat ik mijn ex heb losgelaten en de pijn weg is. Ik zou het gevoel hebben dat ik niet alleen mijn ex veel pijn zou doen (ook al zou ze er nooit achter komen), maar ook het meisje met wie ik dan bezig zou zijn (omdat ik weinig soeps te bieden heb op dit moment, chaos van binnen enzo).

Persoonlijk kan ik me dan ook niet voorstellen dat je kort na een serieuze relatie met iemand van wie je echt hebt gehouden met een ander naar bed gaat om een andere reden dan het zoeken naar invulling voor de lege plek die je ineens voelt. Persoonlijk denk ik dan ook dat als je ex uberhaupt met 'n ander iets zou doen kort nadat jullie uit elkaar zijn gegaan, dat is omdat hij jou mist en hoopt de pijn die hij voelt zo uit te kunnen zetten. Om er dan achter te komen dat dat zo toch niet werkt. Het sneue is alleen dat jij daar nog minder blij van zal worden (tenminste, dat zou ik hebben als mijn ex 'n ander zoekt nu) en hij d'r uiteindelijk ook niks mee opschiet. Dat weerhoudt mij er ook van om verzachting van de pijn te zoeken bij andere meisjes.

Dat het beeindigen van een relatie een goeie impuls kan zijn geloof ik heilig in, maar bij ons is het niet een eenvoudig iets waar zij haar weg in moet vinden. Ik hoop dat dit voor haar de basis legt om zelf gelukkig te kunnen worden. Dit zal ongetwijfeld ook zijn waarop het woord 'shocktherapie' gebaseerd is

Wat je schrijft is heel verstandig, het is niet meer aan ons om daarmee bezig te zijn. Het is op sommige momenten alleen erg moeilijk om je daar ook naar te gedragen. Ook al omdat het er bij mij een beetje op neerkwam dat ik zoveel mogelijk nare dingen voor haar wilde proberen weg te nemen, waardoor zij uiteindelijk zelf misschien niet meer zo de noodzaak heeft ingezien om daar zelf mee aan het werk te gaan. Dat aspect, hobbels wegnemen voor degene van wie je houdt, is iets wat gewoon in mij zit, dat doe ik ook bij vrienden. Dat leer je niet zo makkelijk af . Maar nu hoeft dat ook niet meer, nu we niet bij elkaar zijn. De afstand zal 't moeten doen denk ik.

Ten slotte, wat je schrijft: 'De ene dag denk ik...neee....ik wil hem niet kwijt..! De andere....op een goede dag...dan denk ik....ach...ik kan beter alleen zijn...' kan ik alleen maar helemaal onderschrijven. Zou liefdesverdriet dan toch een soort van ziekte zijn waar 'n dokter zo de diagnose van kan stellen? Als dat zo is, wordt 't hoog tijd dat ze eens met een medicijn komen .