Het is nu ondertussen bijna twee maand afgelopen met men ex. Ik mis ze precies nog meer. Geen contact meer, Mis haar en haar lieve dochtertje, die kleine patat was zo gek op me en ik zo gek op haar. Ik beschouwde ze als men eigen dochtertje. Men ex haar mama en haar tante, ik mis ze allemaal zoveel. Waarom?
Omdat ik eindelijk het gevoel had gelukkig te zijn en een gezinnetje en een familie om me heen te hebben. Die ben ik nu allemaal kwijt, en de pijn is inmens. waarom toch?
Ik leef op hoop, wetende dat die vals is, maar hoop doet op dit moment leven. Maar dat intens gelukkig gevoel dat ik had, dat weet ik zeker, is voorgoed verdwenen.
Zo jammer allemaal, ik had nog zoveel plannen. Afgelopen vrijdag 1 september was een zware dag. De kleine patat moest haar eerste schooldag tegemoet gaan in het 1 ste studiejaar. Heb er zo naar uitgekeken om ze mee naar school te brengen. Haar angstig die eerste stapjes zien zetten in een totaal nieuwe wereld voor haar. Maar het heeft niet mogen zijn.