Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
het ging even goed..
Het ging even goed met me, dacht ik.. Ik leid mezelf af door leuke dingen te doen met vrienden en ik ben druk met de studie. Maar ik merk nog steeds dat ik veel huil als ik dan thuiskom en op mijn bed plof. Ik zag net toevallig dat mijn ex met zijn nieuwe scharrel (10 dagen nadat het uit was vertelde hij dat hij zijn collega wel heel leuk vindt) naar een feest gaat. Ze zijn vast al vaker samen uitgeweest de afgelopen 2 maanden, maar dit zo zien brak me volledig. Ik ben de afgelopen 2 maanden zo ongelooflijk verdrietig geweest en ik heb niks anders kunnen doen dan aan hem denken. Dit lijkt van zijn kant allemaal heel makkelijk aan de kant geschoven te zijn. Hij verving me voor een ander en ging gelijk door. Al mijn vriendinnen zeggen dat ik meer waard ben dan hoe hij me behandelt en rationeel gezien weet ik dat zelf natuurlijk ook. Toch blijft er een soort gevoel knagen dat hij de ware voor me is. En dat hij wel weer terugkomt, smekend op zijn knieën en 100 maal excuses aanbiedend weliswaar. Ik krijg het niet uit mijn hoofd dat hij, een aantal dagen nadat hij het uitmaakte zei dat hij niet wist of hij er wel goed aan deed. En dat het voor hem voelde alsof hij de ware had laten gaan. Wat moet ik nu doen.. op dit moment hou ik me namelijk vast aan die woorden, terwijl zijn daden duidelijk iets anders zeggen. Heeft iemand alsjeblieft tips voor me..
- Anoniem123's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Anoniem123
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Anoniem123
Hey Anoniem,
Ik herken me deels in jouw verhaal. Vooral over dat afleiden, je goed voelen, totdat je alleen bent, vooral 's avonds. Ik zoek ook nog uit hoe is er het beste mee om kan gaan. Het is bij mij pas 2 weken, dus nog erg kort, ik weet dat het beter wordt, maar die 2 weken voelen als maanden.
Waar zie je dat ze uit zijn gegaan? Social media? Vind je het dan wel een goed idee om hem nog te volgen? Dan blijf je die dingen zien. En jullie hebben dus ook nog af en toe contact?
Dat gevoel dat hij de ware is herken ik ook. Al geloof ik niet in de ware, toch voelt het alsof we nog niet klaar zijn met elkaar. Alsof hij over een tijdje ineens inziet dat hij toch wel van me houdt. Helemaal omdat mannen die de vrouw hebben gedumpt, de pijn vaak pas later voelen. Ik heb nog steeds hoop, dat als ik hem een tijdje met rust laat hij mij gaat missen, erg naïef, maar ik hoop het echt.
Voor jou is het misschien het beste hem overal te verwijderen, zodat je niet steeds aan hem herinnert word. Helemaal niet nu hij een andere vriendin/scharrel heeft. Daar doe je jezelf zo veel pijn mee. Zitten malen heeft ook geen zin. Ik weet hoe moeilijk het is, ik doe het ook. Het is eigenlijk niet eerlijk dat hij heeft gezegd dat hij het gevoel had dat hij de ware had laten gaan. Daardoor ga je op hem wachten. Doe dat niet, ga door. Hij komt niet terug. En ook al doet hij dat wel. Wil je dan echt iemand die jou laat gaan, terwijl hij in jou de ware zou zien? Iemand die de ware dus zo snel opgeeft en vervolgens naar iemand anders gaat. Denk erover na.
je hebt gelijk
Jullie hebben ook helemaal gelijk en dat weet ik ook wel. Het blijft lastig om iemand te laten gaan met wie je zo graag wilt zijn. Ik heb hem ook overal op verwijderd maar ik merk dat ik in zwakke momenten allerlei andere manieren tegenkom om toch op zijn pagina te komen of achter dit soort informatie te komen. Ik mis hem heel erg en op dit moment ben ik weer op Tinder gegaan om mezelf af te leiden. Het wordt alleen maar erger, niemand is hij. Ik denk dat dat het lastigste is.. Jezelf door de periode heen trekken waarin je even aan niemand anders kan denken maar ook niet terug kan naar je ex. Ik weet niet hoe het bij jullie zit maar die van mij heeft me erg veel pijn gedaan. Als ik erover nadenk weet ik niet eens wat ik zou zeggen als hij op wonderbaarlijke wijze terugkomt op zijn beslissing. Zoals jullie zeiden.. wil ik wel met iemand zijn die me zo makkelijk opgeeft..
@Anoniem123
Het is voor andere heel makkelijk om te zeggen wat je moet doen, terwijl jij iets heel anders wilt en voelt.
Sinds ik mijn ex op de eerste dag verwijderd heb overal, heb ik pas 1x via mijn vaders account gekeken. Sindsdien niet meer, ik wil het ook helemaal niet. Wat schiet je ermee op te weten wat hij doet, waar hij is en met wie? Het gaat alleen maar pijn doen dat het niet met jou is.
Wij zitten wel een beetje in dezelfde soort situatie, ik herken me helemaal in jouw verhaal.
Ga op zwakke momenten een spelletje doen op je tel/pc, serie/film kijken, of gewoon keihard huilen. Ik ben nu weer opnieuw begonnen aan Game Of Thrones.
Geloof me, het is echt het beste geen contact te hebben/zoeken of op social media hem op te zoeken. Dinsdag had ik een zwak moment en heb hem gemaild (zoals je misschien ook hebt gelezen), ik voel me daar alleen rot over.
Ik voel me merkbaar elke dag wat beter, wel met hier en daar klote momenten, maar die worden ook steeds minder heftig. Herhaal continu tegen jezelf dat je hem niet wilt, hij doet je alleen maar pijn, hij wil jou ook niet. Hij kan verder, waarom jij niet? Hij is jouw tranen en verdriet niet waard.
Anoniem123
Als hij werkelijk meent dat hij bang is de ware te hebben laten gaan, was hij heus wel teruggekomen.
@anoniem123
Het kan zijn dat jouw ex afleiding zoekt in een rebound... Gebeurt wel vaker en dat het bik zelf ook wel eens gedaan. In eerste instantie lijkt alles leuk, nieuw en verfrissend, maar al gauw gaan er barsten ontstaan. Je ontdekt dat je zaken niet verwerkt hebt, dat je niet de tijd nam om over je ex heen te raken, dat je gevlucht bent voor je eigen gevoelens. Dan komt de klap ineens des te harder. Daardoor werd ik ook weer zwak voor mijn ex. Ik hield nog steeds van hem, maar ik probeerde dat, tevergeefs weliswaar, zo ver mogelijk weg te stoppen... Uiteindelijk zijn ex en ik weer samen gekomen. We hebben het nog 2 jaar ofzo volgehouden samen. Was het een goeie beslissing? Dat weet ik niet... Uiteindelijk zijn we nu toch alweer een kleine twee maanden uit elkaar. Hij houdt van me, ik houd van hem, maar het lukt ons momenteel niet. Er zijn teveel obstakels, zoals zijn drankmisbruik, joints roken elke dag, gamen tegen de sterren op; vluchten op allerlei vlakken...
Deze keer ben ik de uitdaging aangegaan, niet op zoek te gaan naar een 'vervanger'... Het is zoals je schrijft, niemand is zoals hij ("Hopelijk" zei mijn vader ooit eens). Ik ga niet op zijn FB kijken, ik log ook niet in op die van mezelf. Ik stuur hem geen mails/smsjes als het niet hoeft (tenzij hij dringende post heeft). Het maakt me alleen maar gek en bovendien is het zelfs niet relevant wat hij allemaal doet nu.
Maar het doet pijn, het doet verdomd veel pijn! Ik doe mijn best en doe alles wat ik moet doen; ik kom buiten, ga wandelen met doggy, spreek af met vrienden, zorg dat mijn werk draait, ik maak alles netjes, enz enz... En toch blijft het nijpen... Toch stokt mijn hart, toch blijf ik hem ontzettend missen. Ben ik daarom psychologisch niet oké? Ik ben gewoon hooggevoelig en dat maakt het hele boeltje zo lastig, dat zorgt dat mijn verdriet vanalles blokkeert.
En ondanks alles gaan we verder... En als het lot het wil... En ik hoop ook voor jou dat alles met je goed komt, either way... liefs en veel sterkte!