Start › Blogs › Faine's blog

Het is moeilijker dan het ooit geweest is

afbeelding van Faine
Zat, 17/11/2007 - 17:12 — Faine

Hallo,
Alhoewel ik jong ben, te jong om echt verdriet te hebben over zoiets, doet mijn hart nu echt pijn.
Ik ben pas 17, nu bijna 18. En sinds gister is mijn relatie, die langer dan een jaar duurde ge-eindigd. Dit kwam als een klap, ik zag het echt niet aan komen. Woensdag hadden we het nog over samenwonen, en lagen we nog dicht tegen elkaar aan. En gister avond vertelde hij me dat hij het niet meer kon. Op dat moment storten mijn hele leven in elkaar. Ik zag al onze plannen in elkaar storten.
Hij zei dat zijn gevoel niet meer is wat het was, dat hij tijd nodig had om even na te denken. Maar toen ik vroeg of hij nog hoop had zei hij van wel. En hij hoopt ook dat het allemaal goed komt, hij weet alleen niet hoe of wat.
Op dit moment houden we het op een pauze, zodat hij even alles op een rijtje kan krijgen. Maar dit voelt zo raar. De gedachten dat ik hem niet meer in mijn armen kan nemen in het weekend, en bij hem in bed kan liggen. Dat doet gewoon zo ontzettend pijn. Ik weet absoluut niet hoe ik ermee om moet gaan.
Ik had gewoon echt het gevoel dat dit serieus was, had me ook nog nooit zoveel gevoeld. En we dachten over de toekomst, redelijk veel.
Ik weet niet goed hoe ik mijn gevoelens moet verwoorden nu, en de situatie. Maar ik heb een grote behoefte om mijn verhaal gewoon even kwijt te kunnen. En ik hoop ook reacties erop te krijgen, want ik weet niet hoe ik nu verder moet. Ik zou hem zo graag terug willen. We hadden nooit vaak ruzies, in ieder geval geen échte ruzies. Ik kan er gewoon echt niet bij met mijn hoofd.
Sorry als geen knoop aan dit verhaal is vast te knopen. Ik ben zo verward op het moment. Ik hoop dat iemand me kan helpen.

Liefs,
Faine

Zat, 17/11/2007 - 18:15 — patsy
afbeelding van patsy

dag Faine

Als je hier eens rondkijkt, zul je veel gelijkaardige verhalen zien. Velen onder ons hebben het niet zien aankomen. En ja, dat je verward bent en het niet begrijpt dat is natuurlijk heel normaal. En dat het zo'n pijn doet ook. Zelf ben ik 16 jaar samen geweest met mijn man, dus je begrijpt, ook ik was TOTAAL VAN DE KAART in het begin. Maar beetje bij beetje zal dit gevoel veranderen : eerst ongeloof, dan verdriet, dan aanvaarding en verdriet. Wat je vriend betreft : ja, hier kan ik je geen advies over geven. Ergens las ik wel dat degene die de breuk veroorzaakt, hem ook weer moet lijmen, als dat nog kan. Dus eigenlijk mag je hem wel laten weten dat je nog van hem houdt, maar voor de rest niet aandringen, echt niet, het duwt hem nog verder weg. En beetje bij beetje weer je eigen leven opnemen. Je moet rekenen dat ldvd iets van langere duur is, stop je verdriet niet weg, maar onderga het. In het begin zul je nog (al dan niet) valse hoop hebben, maar ik denk dat naarmate de tijd verstrijkt dat ook wegebt als je hoop niet beantwoord wordt. Maar ja, ben ook nog maar 1.5 maand aan het verwerken, maar heb ook nog (valse) hoop. Alhoewel, iedere keer als ik mijn man zie, en hij doet alsof er niets meer is tussen ons, die hoop wel een stukje afbrokkelt.

Acht, 't is allemaal zo moeilijk hé .... veel moed, praat met hem als hij dat toelaat, maar dring niet aan, dat is mijn advies.

Zon, 18/11/2007 - 19:50 — RovaB
afbeelding van RovaB

Slechte eigenschappen

Hoi Faine,

Zoals Patsy al schreef denk ik dat de meeste mensen met ldvd het niet hebben zien aankomen. Ik vergelijk het steeds met iemand die je na een lang ziekbed ontvalt contra iemand die plotseling sterft door een ongeluk. Ik het eerste geval ben je voorbereidt al komt er dan nog wel een klap hoor. Maar in het tweede geval krijg je het nieuws te horen en daarmee moet je het doen. Niks voorbereiden of op je eigen manier afscheid nemen. Nee, pats boem weg, over, einde.
Uit eigen ervaring en wat ik hier zo lees is dat ldvd het meest veroorzaakt wordt door onbeantwoorde vragen. Wat is de werkelijke reden dat hij/zij mij gedumpt heeft? Ik zocht en zoek dit bij mezelf maar dat is natuurlijk verkeerd want je eigenwaarde krijgt hierdoor een dreun. Hallo, jij bent gedumpt en niet de ander. Die gaan vrolijk verder en hebben alweer een nieuwe liefde of het was juist die nieuwe liefde waarom ze jou geloosd hebben...??? Vragen vragen vragen.
Wat mij persoonlijk helpt is denken aan de slechte dingen van mijn ex. Dat is heel erg moeilijk en ik moet mezelf er ook toe dwingen hoor maar het werkt, al is het kortstondig.
Elk moment van de dag moet ik aan haar denken en dan komen alleen de fijne dingen naar boven (liefde, sex, heerlijke vakanties, humor samen enz. enz.) Wat ik vergeet is dat ik me behoorlijk stoorde aan aan een aantal van haar onhebbelijkheden. Dat is logisch want niemand is perfect en het is een kwestie van geven en nemen. Ik maak daar ook geen punt van maar merk wel dat als ik mezelf nu die vervelende trekjes of gedragingen voor de geest haal dat dit rust geeft. Even plat gezegd 'zo, van dat gezeik ben ik nu wel af'.
Het is niet makkelijk en ik begin die techniek nu zelf pas toe te passen. Jeetje, je gaat toch niet negatief denken over de persoon waar je nog van houd....Nee, negatief hoeft dat niet te zijn maar probeer een balans te brengen in je gevoelens...was hij/zij wel zo perfect?
Hiermee bagetaliseer ik niet jouw gevoelens of van wie dan ook. LDVD is een kwestie van overleven, knokken, huilen, praten, schrijven zoals hier. Ik denk dat elke tip een bijdrage kan leveren al blijft het iets persoonlijks. Dit was mijn tip en of die voor mij blijft werken zal de tijd uitwijzen.

Liefs,

Rob