het is niet aan en niet uit......

afbeelding van sharon

een week tijd heeft vroeg hij me, hij wilt nadenken over ons, of het nog zin heeft om door te gaan. na 1 jaar samen zijn geweest en echt een prachtig jaar hebben gehad begon hij te veranderen. stress op zijn werk was zijn excuus. de laatste 3 weken belde hij amper, en als ik hem sprak was hij geiriteerd, en kortaf. wat een verandering met de man die hij voorheen was......ik was alles voor hem en was stapelgek op mij en mijn kinderen. veel etentjes snoepreisjes naar las vegas en met de kids naar disney, luxe kadoos enz...hij wilde ons zo graag voor hem winnen, deed er echt alles aan om zich in mijn gezinnetje een plaatsje te winnen, en dat is hem gelukt. de kids zijn stapelgek op hem, en ik ook, en dacht er geen moment aan dat er een einde aan kon komen.
verkeerd gedacht dus.....hij is super kortaf geworden, we zien en spreken elkaar amper en gister heb ik hem duidelijk gemaakt dat dit niet langer zo kan doorgaan, dat het alles of niets is. we hebben afgesproken dat we volgende week uit eten gaan en dat hij er in die tussentijd over na zal denken. en nu komt het; ik word elke ochtend wakker met een steen in mijn maag, heb de hele dag zin om te huilen, maar hou me flink voor de kinderen, rook veel te veel, en word nergens meer vrolijk van. ik weet echt niet hoe ik deze week moet doorkomen, het is die onzekerheid die me niet met rust laat. bang dat hij een einde aan deze relatie wilt maken, bang voor hoe mijn kinderen hierop zullen reageren, ze hadden het al zo moeilijk nadat mijn ex man en ik uitelkaar gingen. ik wil hem niet kwijt en de onzekerheid vreet me helemaal op.

afbeelding van lisa1

hoi sharon

hoi sharon,

wat rot voor je dat je in deze onzekere situatie zit.
En zeker ook , omdat je kinderen erbij betrokken zijn.Uit je
verhaal maak ik op dat hij nogal plotsklaps is veranderd.
Alles ging prima, todat hij opeens wat kort af werd enz.

Kan het zijn dat hij misschien ineens 'angst' heeft omdat hij ineens de verantwoording inziet van een relatie met jouw.
(met de kinderen enzo)

Misschien realiseert hij zich dat hij dat toch niet wil ofzo.

Wel vreemd dat het zo plotsklaps is, vooral omdat hij zoveel moeite gedaan heeft om juist een plaatsje te veroveren in jullie gezin.

Er is niet veel dat je kan doen, dan inderdaad af te wachten totdat jullie elkaar zien.

Ik begrijp dat je bang bent om hem te verliezen, maar ik denk dat je er wel verstandig aandoet, om duidelijk aan te geven wat jij van de realtie verwacht.
En dan hoor je vanzelf wel of hij dat kan of wil.

Je bent niet alleen, je hebt 2 kinderen die ook de gevolgen van de relatie hebben.
dus ergens heb je gelijk dat je stelt een 'alles of niets'

Ik vind het ook niet zo eerlijk van hem om eerst heel attent en heel lief te zijn en nu opeens zie of spreek je hem amper.
Hij wist op voorhand dat je kinderen had en jij hebt hem in jullie leven gelaten.
dat is heel wat, want ik kan me voorstellen dat je niet zomaar iedere man aan je kinderen voorstelt.

Je kent hem pas een jaar, zo hoe goed ken je hem???

Denk na, wat je zelf wilt en wat goed is voor jouw.
Je geeft zelf al aan dat je niet tegen onzekerheid kan, dat je alles of niets wilt.
Sluit dus geen compromis om hem maar te houden.
Als hij je niet kan geven,wat jij denkt nodig te hebben , dan is hij gewoon niet de juiste partner voor jouw.

Ik weet dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan.
en ik wens je het allerbeste
Lisa