Laat haar maar even lekker haar eigen ding doen, zodat jij dat ook kan. Eerst jezelf weer krachtig genoeg voelen en dan pas verder denken over een vervolg in de relatie.

Ik en mijn ex zijn nu al sinds december met elkaar. Best wel al een mooie tijd voor mijn eerste liefje. Maar niet alles was rozengeur en..... zoals jullie in mijn eerdere blog kunnen lezen. Het is nu voor de derde keer uitgeraakt. Dat is veel hoor ik veel mensen zeggen maar toch lukt het niet om definitief uit elkaar te gaan. We komen altijd bij elkaar. Nu heeft mijn ex-vriendin last van woedeaanvallen en kan tijdens ruzies enorm hard en cru uit de hoek komen. Je doet je best om daar niet op in te gaan en ook niet teveel naar te luisteren. Ze weet zelf niet waarom ze die dingen zegt. Maar goed dat is niet de reden op falen. Wanneer ik en haar samen zijn dan loopt alles perfect. Het klikt goed en we kunnen gewoon uren op bed liggen en praten. Naast de woedeaanvallen heeft ze nog een minpuntje, ze is een twijfelaar en doet dat ook rond mij. Ik heb daar met haar al rond gesproken en ik mag het niet persoonlijk opnemen. Ze had dat bij haar vorige vriend ook, maar zag hem graag. Ze is onzeker persoon en is bang dat ik haar zou laten staan omwille van haar aanvallen. Maar ze werkt eraan, samen met mijn steun en het lukte ons aardig. Doordat ze twijfelt wil ze ook aan niemand vertellen dat we een relatie hebben. Onze statussen staan beide op single en slechts een handvol mensen weten het, mede door betrapt enzo maarja als je ons samenziet, weet je wel dat er meer was. Ik vond dat wel vervelend want veel jongens lopen achter haar. Ze smssen veel met haar ( 80 smssen/dag) en ik ben daarentegen niet zo'n smsser. Ik doe wel veel moeite voor haar, help haar hele namiddagen met haar schoolopdrachten, tijdens haar vakantiejob ging ik met de fiets paar steden verder het laatste pulletje halen waarvan ze bang was dat haar maat weg ging zijn, haar halen, steunen wanneer ze het moeilijk heeft, ochja veeel, maar wel met veel liefde. En wanneer ik bij haar ben dan krijg ik die terug maar via sms en wanneer we elk thuis zijn dan niet. Nu de laatste weken doe ik beetje vervelend rond een persoon die haar enorm veel aandacht geeft. Laat ik hem Jan noemen. Jan smst veel, maar niet alleen mooie dingen, ook soms verwijten op haar uiterlijk. Ze komt dan bij me en ik zeg haar dat ze mooi is zoals ze is maar dat gelooft ze niet, ik ben te verliefd. Jan wou haar ook eens rijles geven, maar boorde alles de grond in. Mijn rijlessen foetsie de vuilbak in. Uiteindelijk vraagt jan haar mee als partner voor een trouwfeest. Ik ontzei haar dat, wat ze na een beetje pruillippen wel begreep en niet deed. Maar Jan komt meer en meer spontaan overal bij. Toevallig eens in die stad, toevallig eens daar. Ik spreek haar aan en ze zegt dat ik haar moet vertrouwen (vorige blog maakt dat soms moeilijk) en dat er niets is. Kortom Jan komt veel ter sprake. Nu vraag ik haar op een avond mee maar wel in gezelschap van een meisje waar ik ooit verliefd op was. Ze wist dat en het interesseerde haar niet. Ik mocht gaan want ze had andere plannen ( met jan erbij). Ik vond dat niet kunnen en ga met haar praten. Ze vond dat ik mezelf zo druk maakte de laatste tijd, paar woorden en ze maakt het uit. Uiteindelijk smst ze me de dag nadien dat ze spijt had en me echt als vrienden wou houden. Haar gevoelens waren weg enkel vrienden. Ik begreep niet hoe snel dat kon voorbij zijn en besloot haar gewoon te laten. Ik begon met het pijnlijk verwerken en deed afstandelijk. Dat begreep ze maar ze kon het niet hebben, ze wou de oude ik die lief was en alles voor haar deed, maar als vriend. Ik kon dat niet. Na een tweetal dagen zegt ze dat de gevoelens terug bovenkomen en dat ze wat tijd nodig had. Ik gaf haar die. Maar nadien barst de bom, ik antwoordde pas een uur later op een sms en ze zei dat dat een van de redenen was wrm ze niet meer met me wilde. Ze haalde ook aan dat Jan veel liefde en vriendschap gaf. Dat deed enorm pijn. Ik heb alle contact verbroken voor meer dan een week. Vanmorgend een smsje van haar. Het speet haar en ze vond dat ik zo niet behandeld moest worden, ze nam alles terug. De liefde van Jan was ook gelogen, ik denk dat het in een moment van aanval moet zijn geweest. We smssen beetje en ik zeg haar dat ik het niet enkel op vrienden kan houden. Ze veronderstelde dat ik haar nooit meer wou zien. Ze stuurde dat ze het met mij wou proberen maar dat ze schrik heeft dat het mislukt. Ik zei dat ik een serieuze relatie wou waarin geen geheimen meer rond onze relatie zou zijn. De jongens weten dan dat ze bezet is. Maar ze zegt dat dat haar karakter nu eenmaal is twijfelen en dat ze dat niet kan om voor heel de wereld dat te zeggen van ons. Maar wrm doet ze dan nu moeite om mij te overtuigen voor er toch nog eens het te proberen? Ik ben van de overtuiging dat als er niets verandert we binnen drie weken terug uit elkaar zijn. Ze zegt dat ik bazig ben en veel meer van haar verwacht dan dat ze kan. Ik weet gewoon niet wat doen. Ik wil enerzijds een relatie maar dan wel met verandering in, want het loopt rond dat altijd spaak. Anderzijds moet ik haar mss vertrouwen en gewoon laten doen, maar dan cijfer ik mezelf wel weg. Ik wil deze pijn niet voor de vierde keer. Krijg ook advies dat totaal verschillend is. Sommigen zeggen dat als ze mij echt graag ziet, ze dat voor mij doet, maar ik vind dat ze haar al veel heeft aangepast. Anderen zeggen dat ze bang is om aandacht van jongens te verliezen en ik beter niets meer met haar begin, maar ze doet nu moeite en geeft toe dat ze gevoelens voor mij heeft. Dat laatste maakt het complex. Liefde zo ingewikkeld. Wat denken jullie? Terug als vrienden en niets meer? Voet bij stuk houden rond dat van fb enz.? Of gewoon aanvaarden dat dat haar karakter is en aanzien hoeveel jongens er om haar jagen?

Thx for reading
The end