Mijn verhaal in een notendop... Heel heel heel erg kort... Ik was vroeg getrouwd en ook vroeg gescheiden.
Daar zit je dan in je uppie met twee jonge meiden. In een klein dorpje waar niets gebeurt, maar wel dichtbij genoeg voor de vader om de dames te zien, ook in de buurt van mijn vrienden... Het heeft jaren geduurd voor ik over de scheiding heen was. Daarna... tijd voor zelfontwikkeling, niet afhankelijk zijn van partneralimentatie (had geen werk tijdens huwelijk, ik was er voor de kinders). Nu mijn branchediploma pedicure op zak en goed op weg naar mijn papiertje Medisch Pedicure.
Het leven lacht me weer toe tussen de studieboeken door en leren omgaan met ADD. Alleen, op relatievlak wil het nog niet erg vlotten. Ik heb jarenlang geroepen dat het niet mijn prioriteit langer heeft, maar af en toe... Ja dan begint het toch weer te kriebelen. Alleen, wat doe je met 2 jonge meiden? Ik ben geen kroegtijger, ook nooit geweest.
We hebben het goed, maar niet superbreed, dus de dames zitten op hun sport en vioolles en voor moeders blijft er dan niet veel meer over dus clubs en cursus zit er even niet in. Wat zal ik blij zijn als mijn klantenkring zich wat gaat uitbreiden! Niet alleen voor het inkomen maar ook voor meer sociale contacten.
Ik heb dus geen ldvd an sich, die brug ben ik allang voorbij, meer een heimwee naar liefde. Helaas woon ik niet echt ideaal voor het tegenkomen van anderen. Maar verhuizen vind ik ook geen optie. Vooral niet omdat ik nog met vervolgopleiding bezig ben, dames hebben hier nu hun roots, ik heb mijn vrienden dichtbij...
Ik heb internet daten geprobeerd, zonder succes. Ik heb wel 2 honden maar ja, met uitlaten kom ik hem ook niet tegen Toen vond ik deze site en dacht, ok, niet echt vergelijkbare situatie... ik heb immers geen ldvd (meer) maar ik kan net zo goed last krijgen van melancholische gevoelens en de wens hebben weer gelukkig te zijn in een relatie.
Dus... hier ben ik dan. Lijkt me fijn ervaringen te lezen en delen met anderen. Wetend dat ik niet alleen sta!