Het lukt me niet

afbeelding van Anoniem123

Het is inmiddels precies een maand geleden sinds mijn ex vriend het heeft uitgemaakt. Ik probeer elke dag leuke dingen te doen in mijn eentje en te sporten. Ik woon op kamers, ver van mijn familie en af en toe doe ik leuke dingen met huisgenoten. Maar ik heb nog steeds elke dag huilbuien en ik mis mijn ex vriend vreselijk. Ik blijf me maar afvragen of hij mij ook zo zou missen en wat hij aan het doen is.. Hij heeft zelf aangegeven nu geen behoefte te hebben aan contact met mij en dat hebben we nu dan ook een week niet gehad (via whatsapp). Toen ik hem voor het laatst in het echt zag waren we allebei in een club waar we miscommunicatie hadden en uiteindelijk allebei boos naar huis zijn gegaan. Dit hebben we toen via whatsapp besproken en uitgepraat, maar ik heb er veel moeite mee om iets voor mijn gevoel onafgesloten te laten. Zijn reden om het uit te maken was dat hij het nodig had om alleen te zijn aangezien hij de laatste jaren alleen maar in relaties heeft gezeten. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet.. als ik weer thuiskom van een workout of dagje weg plof ik weer op de bank en barst ik in tranen uit.. ik mis hem zo vreselijk terwijl ik mezelf tegelijkertijd probeer weer op de been te krijgen en een gevoel van geluk probeer te forceren. Heeft iemand alsjeblieft tips voor me..

afbeelding van Remcowtje

Lijkt wel een kopie

Lijkt wel een kopie van mijn verhaal, het gekke is dat ik ook onwijs last heb van open eindes. Maar toch dat ligt ook behoorlijk aan jezelf heb ik meegemaakt. Je blijft er stiekem in geloven terwijl het toch echt klaar is. Ik werd door een reageerder er op gewezen dat het balletje niet bij mij ligt maar bij de ander. Dit geldt net zo goed voor jou. Ik heb geprobeerd om er nog wat van te maken door achter haar aan te banjeren. Zonder resultaat natuurlijk omdat we allebei een ander doel voor ogen hebben. Dan kom je er gewoon niet uit samen en is de kans op ruzie ook groot. Ze had ook tijd nodig. Geloof er eigenlijk niet zo in, dat tijd nodig verhaal. Ben er achter gekomen dat als ze echt van me zou houden dat het op een andere manier was gegaan.

Tips:
- Kijken wat de relatie je heeft gebracht tot zo ver, was het wel zo goed als je dacht, kon je samen naar de toekomst kijken?
- Praat veel met kennissen en vrienden, bel een goede vriend/vriendin op als je de drang voelt je ex te gaan benaderen, waar je van weet dat je diegene lastig kan vallen over dit onderwerp.
- Ik sportte al regelmatig, maar ben dat gaan intensiveren, wil graag een halve marathon gaan lopen bijvoorbeeld, misschien een tip, stel een sportief doel voor. Werk er naartoe.
- Je afvragen wat je er zelf aan kon doen? Links of rechtsom, het had zo moeten gaan. De keuze stond vast en was niet binnen je macht. Je moet hier mee dealen of je het nu leuk vind of niet. Verplichten werkt echt niet.
- Missen is gezond, het geeft aan dat je hem heel graag mocht en wilde zien. Het zegt meer over jou dan over hem.

En nee, ik ben er ook nog niet 100% bovenop. Maar werken aan je eigenwaarde is iets moois. Sterkte en succes!

afbeelding van Anoniem123

dankje

Bedankt dat je de tijd hebt genomen om dit te schrijven. Je hebt gelijk dat ik er in blijf geloven dat ik hem over een tijdje wel weer tegen het lijf loop en dat het op magische wijze weer goedkomt. De laatste keer dat ik hem via whatsapp sprak zei hij letterlijk: "Jij blijft maar met mij bezig." Ten eerste is dat een rotopmerking om te maken, gezien het feit dat je toch wel een tijd met iemand bent geweest en hopelijk ook van die persoon gehouden hebt. Maar aan de andere kant was het zo'n eye opener voor mij dat hij gelijk had maar er blijkbaar een stuk minder mee zat dan ik. Dus waar doe ik dan nog zo moeilijk over.. Het zal nog wel even duren gezien de staat waarin ik nu zit, maar ik moet het toch echt los gaan laten inderdaad. Jij ook succes de komende tijd!

afbeelding van Remcowtje

Geen dank

Zit namelijk in precies hetzelfde schuitje, hoe gaat het nu? Lukt het al een beetje?

afbeelding van Anoniem123

Het gaat met de dag beter, al

Het gaat met de dag beter, al moet ik zeggen dat de ene dag beter gaat dan de andere. Ik heb hem nog één keer gesproken, toen zei hij me dat hij het zonde vindt om contact met me te verliezen. En dat hij niet begrijpt waarom ik aangeef dat ik hem uit mijn contactenlijst moet verwijderen. Ik keek namelijk constant of hij online was etc en was er daardoor de hele dag mee bezig. Zulke berichten van zijn kant verwarren me wel, want ik weet niet of hij me zo erg zal missen om bij me terug te komen. Ik weet ook dat ik daar niet zo over moet nadenken omdat ik dan niet van hem loskom. Op dit moment heb ik me gestort op een buitenland stage in de verenigde staten volgend jaar en heb ik toch een afspraak gemaakt met een psycholoog. De mensen om me heen vertellen me steeds dat ik hem "gewoon los moet laten nu" en ik merk dat ik een ander soort advies nodig heb. In de zin dat ik niet weet hoe ik los moet laten. Hoe gaat het met jou? Ik hoop dat je inmiddels ook de kracht hebt gevonden om jezelf op te rapen en door te gaan, hoe klein de stapjes ook zijn.

afbeelding van Remcowtje

Begrijpelijk

Heb precies hetzelfde, ook nog een aantal keren mijn ex gesproken, maar het lost niets op. Ze heeft aangegeven dat het allemaal te snel was na haar scheiding, te snel met mij een serieuze relatie aangegaan, terwijl ze zelf zo snel wilde gaan, ze wilde met twee maanden al serieus door het leven, heb dat nog 2 maanden weten te rekken omdat ik het nogal rap vond gaan allemaal. Vervolgens was het serieus, leek de koek eigenlijk meteen wel op. Heel apart, heb zelfs het gevoel gehad dat ik een rebound was, je voelt je gebruikt. Toch moet je zo niet denken. Heb haar bedankt voor de mooie tijd, aangegeven dat ik absoluut niet ga wachten, liefde lijkt me geen spel, maar iets om voor te gaan. Dat laffe afwachtende gedrag. Mijns inziens en ook door een aantal van jullie hier aangegeven, als iemand echt om je geeft en liefde heeft, dan is incasseren en uitdelen geen probleem. Dat egoïstische gedrag van "het ik heb tijd nodig" en zomaar het bijltje er bij neer gooien getuigd van weinig liefde. Natuurlijk kan het zo zijn dat iemand de ander niet meer ziet zitten, prima, maar los het wel volwassen op. Ben zelf nogal van het gesprek, constructief of niet, maar uitspreken kan een ieder helpen. Een psycholoog is al we leen hele grote stap, zou eerst een praktijkbegeleider of iets in die geest raadplegen.

Snap volledig dat je hem uit je lijst hebt gekegeld, heb hetzelfde gedaan, je wordt gek van jezelf doordat je steeds de status blijft checken. Knap dat je het hem eerst liet weten. Bij mij ging dat zonder aankondiging naar haar toe. Top gedaan!

Goed wat je buitenland stage betreft. Heb zelf ook enorm afleiding gezocht, en ja ben er absoluut nog niet overheen, maar het begint wel af te kabbelen. Verder is professionele hulp ook prettig, wat mijn ervaring betreft. Ik viel mijn omgeving enorm lastig met mijn verhaal, maar op een gegeven moment wordt je moe van jezelf. Niemand kan wat doen voor je. Het uitstorten van je verhaal naar een hulpverlener is zonder objectiviteit en kan heel verhelderend helpen. Via de huisarts zijn ook veel mogelijkheden.

Het loslaten kan niemand je mee helpen denk ik, ik hou ook nog steeds vast aan woorden van de moeder van mijn ex, zeg nooit nooit, en als het echte liefde is komt ze wel terug. Wat moet ik er mee? Ze bedoelen het goed denk ik. Heb ook nog contact gehad met een zus, maar ze zeggen allemaal, ze staat achter haar keuze en dat soort dingen. Snap gewoon niet dat iemand waar je om geeft, een periode mee samen leeft, niet het lef heeft normaal afscheid te nemen. Ze heeft het zelf nog nooit gezegd dat het over was, alleen vanuit haar emotie en de warrige verhalen moest ik vernemen dat het te dicht bij kwam, het ging te snel, gevoel was er niet meer. Te kort op haar scheiding en vorige relatie. Stom hè, wordt er nu bijna boos van haha.

Succes!! Heb het idee dat je het goed doet! Krijg goeie tips als:
- kijk niet te positief naar het verleden, je ex op een voetstuk plaatsen is de reinste bullshit, jezelf op een voetstuk voelt veel beter
- Leren van het verleden kan alleen met feedback van je ex denk ik, (ik hoorde, ligt niet aan jou) maar toch kun je je eigen gedrag onder de loep nemen en verbeteren indien nodig. Vooral wel jezelf blijven.

Het ga je goed!!

afbeelding van In10City

Ik weet hoe je je voelt.

Ik weet hoe jij je voelt. Ik heb ook sinds 5 weken nu enorme ldvd. Bij mij is het zo dat er totaal geen hoop meer is maar mijn hoop blijft toch nog bestaan diep van binnen. Dit is absoluut geen goed advies. Je kunt het beste de hoop opgeven denk ik. Al is 5 of 6 weken vaak al veel te snel. Je moet jezelf ook de tijd gunnen om alles te verwerken. Dat heeft wel zijn tijd nodig. Ik denk dat je vooral moet denken aan de dingen die achteraf toch niet zo geweldig waren in jullie relatie. Misschien is het wel beter dat deze crisis situatie nu optreedt en niet wanneer je nog meer verbonden bent aan elkaar. En werk aan jezelf. Wat ga jij in de toekomst beter doen in relaties?

Ik zelf probeer mijn dagritme te veranderen. Ik sta bijvoorbeeld een half uur eerder op en ga ‘s morgens rustig aan beginnen aan de dag.
Ik eet zo weinig mogelijk alleen en praat met zoveel mogelijk mensen. Bekenden maar ook korte gesprekken met onbekenden.
Ik heb wat boeken besteld over de problemen waar ik persoonlijk mee zit en dat leidt mij ook goed af van mijn verdriet. Ik ben druk aan het werk met mijn zelfvertrouwen en zelfwaardering.
Probeer je zo min mogelijk te vervelen. Ga anders een leuke serie kijken.

Weet dat je er niet alleen voor staat. Ik zit met dezelfde problemen. Ik huil ook elke dag nog even. Zelfs in de auto of op straat, wat ik voorheen nooit deed. Maar ga daarna meteen iets leuks doen. Bel iemand op zodat je niet blijft hangen in verdriet.
Probeer ook alle dingen die je aan je ex doet denken zoveel mogelijk uit het zicht te halen. Misschien kun je net als mij je kamer opnieuw herindelen.

Sterkte!

afbeelding van Anoniem123

veel verhalen gelijkenis

Ik heb vanavond een aantal blogs gelezen op deze site en eigenlijk komen veel gevoelens met elkaar overeen. Velen van ons blijven hoop houden hun ex over een aantal maanden/ jaren nog tegen het lijf te lopen en op magische wijze weer bij elkaar te komen. Ik doe dit ook. Maar als ik jullie en mezelf 1 advies mag geven.. Nooit meer doen. Mijn ex heeft me vanmorgen gezegd dat hij me wel eens mist, maar dat hij daar zo min mogelijk aan wil denken en verder wil met zijn leven. Als exen daar zo over kunnen denken, zijn wij de enigen die onszelf tegenhouden in hetzelfde te doen. Er is bij mij een knop omgegaan dat ik vanaf nu alles vanuit persoonlijke groei ga zien. Wat moet IK doen om MIJN leven en gedachten beter te maken. Ga er vanuit dat je je ex nooit meer tegen het lijf zult lopen, laat staan weer bij elkaar zult komen. Dit houdt je alleen maar tegen in je verwerkingsproces. En inderdaad, sommige dagen zijn beter dan andere, maar zo is het leven. Je hebt gelijk dat we onze exen niet meer op dat voetstuk moeten zetten. Ik was bijvoorbeeld zo verblind door mijn zelfmedelijden nadat het uit was, dat ik vergat dat ik tijdens de relatie ook best mijn ongelukkige momenten heb gehad. Zo kon hij gerust tijdens ruzies zeggen dat ik moest oprotten, of maar op de bank moest gaan slapen als ik niet normaal deed. Dat is zwaar respectloos en ik had dat van geen enkel ander persoon gepikt, maar om de een of andere vage reden (liefde denk ik dan maar) heb ik het niet alleen gepikt, ik ben ook nog eens bij hem gebleven om uiteindelijk zelf degene te zijn die gedumpt is. Ik ben er nu achter dat het komt omdat ik niet alleen wil zijn. Hoe intuïtief mijn verstand ook aangeeft dat ik beter verdien. Dus inderdaad, haal hieruit wat je kunt leren, voor jezelf. Zodat jij hier beter en sterker uitkomt dan je erin ging.

afbeelding van Remcowtje

Doe je goed!

Doe je knap zeg! Moet zeggen dat het omzetten van die knop ook vanzelf moet komen. Ik praat er bijvoorbeeld veel over met familie, beurt me aardig op. Echter je blijft hangen, dat klopt. Het moeilijkste vind ik de acceptatie, en jij herkend al dingen die eigenlijk negatief waren in jullie relatie maar door de roze bril accepteerde je het. En misschien wat je zegt, omdat je eenzaam was bleef je er bij, herken hier op zich ook wel wat in. Maar moet zeggen dat wat je schrijft en wat je zegt de juiste manier is. Als voorbeeld ik hoor al ruim 3 maanden niets, maar ook echt niets, vond dat in het begin vreemd, maar uiteindelijk heel logisch, het herkennen van de signalen dat ze gewoon echt niet meer wil is het belangrijkst. En dan doorgaan met je eigen leven, leren van het verleden. Ik vind het mooi, komt allemaal vast weer eens goed!! Succes en sterkte allen.