Online gebruikers
- Richardscazy
Het niets
Ik zit in het niets, ik ga naar mijn werk, ik zorg voor de kinderen en de huisdieren en ga af en toe naar vrienden, maar toch zit ik in het niets. Een leegte die niet opgevuld kan worden.
24 jaar samen geweest en opeens de stekker eruit, en ik zit met niets.
Alles voelt zo nutteloos. Op oudejaarsdag kreeg ik een sms van A. hij had behoefte aan contact maar vond het wel moeilijk, hij voelde zich eenzaam. Ik reageerde hierop, dat hij welkom is maar dat ik nog van hem hou en hij niet meer van mij, dat dit moeilijk is maar toch, kom maar.
2 weken later weer een sms, hij neemt echt contact op, ik moet het echt geloven, nu is het 17 januari... niets.
Ik moet door, door in het niets en hoop dat als ik hier ooit uitkom, me sterk voel zonder hem, want zoals het nu gaat is het .....
- Letje's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Letje
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Letje
Die leegte ken ik en inderdaad, je kunt zoveel doen als je wilt..maar die leegte blijft. Je kunt je verstand wel tijdelijk voor de gek houden door veel te doen, maar dan kom je straks in een nog grotere leegte terecht...dus geef het gevoel maar even die tijd alles te verwerken.
Mijn mening ken je, ik vond het goed van je dat op zijn smsjes reageerde. Dat hij er (nog) niet een afspraak van gemaakt heeft kan zijn dat hij zich bedacht geeft, dat het maar een soort opvlieging was. Het kan natuurlijk ook nog komen.
Ik hoop dat het niets voor jou vlug weer een iets zal worden...en dat het iets het geluk zal zijn dat iemand als jij verdient. Ik ken je inmiddels al een beetje en jij bent zeker een van de mensen die het verdienen om volop gelukkig te zijn!!! Soms moet je even door de prikkeldraad om bij het groene gras te komen...en ik hoop van harte dat je vlug weer in het iets zal zijn
Een knuffel en liefs van
emotional
@Letje
Emotional had het niet beter kunnen verwoorden..
De laatste regels van hem schrijf ik niet meer neer want dat lees je het enkel maar dubbel. Maar met genoeg wind van A'pen tot Nederland kun je ze me vast horen zeggen.
Dikke knuffel
xxx
@Amber11
Ja, ik heb je gehoord en dank je wel, ook jij bent een schat!!!
Knuf Letje
@Emotional
Dank je wel, je bent een schat. Ik ben nog steeds op zoek naar het knopje om de gevoelens mee uit te kunnen zetten
Liefs Letje
Lieve Letje, Dat knopje om
Lieve Letje,
Dat knopje om gevoelens mee uit te zetten zul je in de toekomst zelf moeten leren vinden!Maar veel belangrijker is het,om dat knopje weer aan te zetten als de tijd daarvoor rijp is!Dat moment kun/mag je zélf bepalen.Sta open!!Kijk vóóruit!
Hier mijn song,die ik graag met je wil delen omdat ik nu intens gelukkig ben,en hoop,dat jij dat ook zult worden:
lfs ptm
@ptm
Hoi, tja daar zeg je wat, sta open en kijk vooruit... ik heb nogal wat stemmingswisselingen en dan is het soms moeilijk om te doen. Volgens mijn therapeut ben ik geagiteerd depressief, geen idee hoe ze daar bij komt. Volgens mij roepen ze soms maar wat.. als het beestje maar een naam heeft. Ze wil ook dat ik aan de anti-depressieva ga, ik ben hier dus op tegen, ik kom er ook wel zonder.
Ik vind het ontzettend fijn om te lezen dat je zo gelukkig bent!!!!
Dank je wel voor je liedje, muziek kan heel veel doen, dat weet jij als geen ander.
Liefs Letje
Letje
Ze moeten soms (eigenlijk altijd) ook een naam aan iets geven om behandeling te rechtvaardigen. Die naam klinkt vaak heel ernstig terwijl het op zich niet eens zo erg hoeft te zijn. Met die medicijnen ligt het eraan welke het zijn, er zijn ook medicijnen die niet zwaar zijn of ook niet verslavend. Ik schreef je al over die wat ik heb, daar hoef je eigenlijk niet bang voor te zijn. Al weet ik zelf natuurlijk ook niet wat nu het verschil zou zijn zonder medicatie. Je hebt trouwens wel gelijk, op zich voel je het vaak ook wel zelf aan of je ze nodig hebt of niet.
Voor de verandering geef ik je eens een flinke knuffel
Liefs
emotional
@Emotional
Ik moet mezelf gewoon weer een schop onder mijn kont geven en doorgaan. Dit alles zonder medicijnen!
Ik weet dat ik het kan, dit is gewoon weer een terugval.
Jij ook dikke knuf, vriend!
Letje
Letje
Ik weet ook vast en zeker dat jij het kunt
En medicijnen rennen niet weg, die je kun je altijd nog aanvragen dus zolang het zonder lukt is het natuurlijk altijd beter. Ik heb je ook gezien voor die smsjes en ik weet ook dat dit weer even tijdelijk is. Heel begrijpelijk trouwens want ik zou hetzelfde hebben. 
Ik heb het niet zo met schoppen,hahahaha. Ik zou het liever zien als...je zit nu eventjes, eventjes uitpuffen, je weet waardoor het komt, helemaal niet erg...na een tijdje gewoon weer zachtjes opstaan en weer verder lopen. Is geen schop voor nodig,hihihihihi. Geef die schop liever aan de oorzaak niet aan jezelf
Gelukkig ben ik geen softie
Warme knuffel van
emotional
@Emotional
Nee, jij bent keihard
en inderdaad, gaat het helemaal niet lukken kan ik altijd nog wat gaan slikken.
Die schop geef ik hierbij ook aan de oorzaak!
Liefs Letje
:-)
Ik ken het verschil
.
En het valt heus mee...
x
Amber11
Toch ben ik er huiverig voor, het is fijn als het helpt maar ik denk zelf dat ik ze niet nodig heb. Dus vandaar ik ze (nu nog) niet wil gaan slikken.
@letje
Nee hoeft zekers niet..zou een beetje gek zijn moest je het doen als je die behoefte niet voelt of de nood er niet is.
Als je niet meer 'normaal' functioneert is het een goed tijdelijk lijmmiddel. Zo was het voor mij toch. Het hield mijn stukjes een beetje bij elkaar. Het hield mij bij elkaar.
En nu ga ik verder zonder. En tot nu toe valt het nog redelijk mee..
Natuurlijk is niet alles voorbij maar dat was het ook niet toen ik ze innam..
Go letje!
x
Amber11
Ik weet nog dat je dat schreef, stoppen met de medicijnen, dus tot nu toe gaat het goed? Fijn en knap van je !! En jij ook gaan, met die banaan.
Liefs Letje
Letje
Voor mij werkt die knop zo, als je je bewust bent als je aan hem denkt tegen jezelf zeggen, loslaten, elke keer opnieuw. Vooral je gedachten zorgen ervoor dat je je ontzettend slecht gaat voelen. Tenminste ik denk dat dit voor mij zo werkt.
Misschien kan je er wat mee.
@Principessa
Dank je principessa, natuurlijk heb je gelijk, maar helaas ben ik nog niet toe aan loslaten. Tuurlijk gaat die tijd wel komen, ik moet stoppen met een softie zijn, niet meer aan zijn situatie denken, of denken dat ik hem kan helpen, hij wil blijkbaar mijn hulp niet en daarmee klaar!
Zoals ik al eerder schreef, ik moet gewoon weer een schop onder mijn kont en doorgaan met MIJN leven.
Dus ga ik me nu maar uitleven op mijn stofzuiger
Liefs Letje
Wat je volgens mij ook niet
Wat je volgens mij ook niet moet doen is te te streng voor jezelf zijn, jezelf een schop onder de kont geven, en te softie zijn. Loslaten heeft in jou geval misschien meer te maken met het loslaten van je niet meer verantwoordelijk voelen voor hem.
Liefs.
@Principessa
Oei, die is raak, ja ik voel me inderdaad nog verantwoordelijk..
@ Letje
Wat jammer dat je niet op zijn woorden kunt vertrouwen Letje, en het lege gevoel wat je dagelijks ervaart noem ik weleens het "op de automatische piloot "over"leven".
24 jaar samen is een hele lange tijd, wanneer de stekker er dan opeens uitgetrokken wordt, pffffft afschuwelijk moet dat zijn.
En ondanks alles heb je altijd een lief woordje klaar voor een ander, en is er altijd steun voor de ander, iets wat je ex ook weet te raken, je kleine hartje.
Ik heb vaak gedacht, hoe ga ik hier in Godsnaam uitkomen? Wanneer stopt het een keer?
Geloof me, het stopt, het stopt echt een keer.
Hoewel je jezelf soms niet sterk zult voelen ben je ondertussen wel bezig om "aan te sterken" en te verwerken.
Ik wil je alle sterkte toewensen, en uiteraard ook liefs, Layla
@Layla
Het is ontzettend frustrerend allemaal, HIJ wil contact maar dan toch maar weer niet???
Ik geloof je hoor, wanneer je schrijft dat het ooit een keer stopt, daar hou ik mij ook aan vast. Dit is gewoon weer zo'n moment dat ik even in de put zit en dat gaat samen met die rotgevoelens in mijn lichaam. Bleh.
Dank je wel Layla!
Liefs Letje
@Letje
Je schrijft "Hij wil contact maar dan toch maar weet niet"; ik wil je voorzichtig vragen of je ergens zou kunnen aanvoelen dat dit misschien een onrespectvol spelletje is van hem.
Hij weet dat je nog van hem houdt dus hij weet dat jij niet boos zal zijn als hij een smsje stuurt en dat je bovendien er ook nog op zal reageren . Dus is het gemakkelijk voor hem om dan pas weer te reageren als bij hem de nood hoog is en zo gaat het verder............dit is geen leven; je blijft daardoor in het rond draaien en gaat geen stap vooruit of wat jij voelt als hangen in het niets.
Leven is bewegen in wat voor richting dan ook. Angst speelt hierbij een grote rol want belemmert je om te bewegen omdat je door angst geen beweging wil maken of omdat je denkt de verkeerde richting uit te gaan.
Ik zal het een beetje vergelijken met een situatie die ik had met mn dochter : we gingen voor het eerst samen skiën, zij meteen de berg af in een snelheid waar ik kippenvel van kreeg en ik behoedzaam en beheerst want ik zou wel eens mn arm, been ,....breken. Een kind heeft die belemmering niet en kan daardoor veel meer aan en blijft dus nooit hangen. Een volwassene beperkt zich onnodig in zn beweging.
Doe eens stapje zonder angst dat je het verkeerde satpje zou zeggen, het zal jezelf plezieren.
Volg je intuitie.
Je mag niet te lang in het niets hangen.
En wat betreft de medicatie , die zijn er de laatste jaren echt op vooruit gegaan en hebben niet meer die onaangename bijwerkingen als vroeger,ze kunnen je echt dat duwtje in de rug geven dat je nodig hebt.
Het duurt wel gemiddeld 2 à 3 weken vooraleer ze actief zijn.
Succes en sterkte
diep
@Diep
Hoi, jij bent inderdaad niet de eerste die aan mij vraagt of hij een spelletje speelt, zelfs zijn broer had er zo zijn eigen gedachten over. Zelf zou dat nooit in mij opgekomen zijn, ik kijk er natuurlijk anders naar dan iemand die er wat verder vanaf staat. Ik denk zelf dat dit niet het geval is omdat hij zelf al maanden geleden aangaf dat hij kortsluiting in zijn hoofd heeft en in 1 van zijn smsjes aangaf, hulp te moeten krijgen, ik denk dat hij flink "van de kop af is". En dat vind ik dus zielig.. ja ik weet het, hij heeft zijn gezin ontzettend veel pijn en verdriet gedaan, maar toch.
Eigenlijk zou ik hem moeten laten weten dat ik geen contact meer wil en doorga met mijn eigen leven, zonder hem. Dat zou dus het meest rationele zijn, dat is misschien wel het "verkeerde"stapje waar jij het over hebt? In mijn ogen, sluit ik op dat moment alles af en alles in mij, schreeuwt dat dit niet de weg is die ik wil bewandelen. Ik kan het nog niet! En hierin beperk ik mezelf, je hebt daarin gelijk.
Dank je wel Diep en leuk om te lezen dat jullie lekker samen op vakantie zijn geweest, zonder botbreuken;-)
Medicatie is iets waar ik nogal moeite mee heb omdat ik vind dat ik prima zonder kan, dat is in mijn ogen weer iets negatiefs waar ik dan mee te maken krijg, alsof ik niet sterk genoeg ben, dat is een karaktertrek, die diep in mij zit. Af en toe wat hulp is prima en erg fijn, maar ik moet het helemaal zelf doen.
Groetjes Letje