Ik begin te denken dat ik mijn relatie moet opgeven dat het toch niet meer gaat goedkomen tussen ons. Mijn vriend ziet er niks verkeerd in, maar alles gaat natuurlijk naar zijn zin. Ik ga elke avond naar hem, wat moet hij dan nog voor moeite doen? Hij voelt zich een beetje bevangen in onze relatie zegt hij omdat ik alles volgens mijn zin wil doen. Hij heeft het gevoel als ik uitga dat ik dan altijd vies gezind ben. Ik heb speciaal op mijn werk kunnen regelen dat we dezelfde dag thuis zijn.(vandaag dus) Zegt hij mij dat hij mij niet wilt zien, wel deze avond. Dat is toch geen erg dat we elkaar is een dag niet zien. Tuurlijk vind ik dat niet erg maar wel als je moeite doet om het zover tot iets te krijgen en dat de andere persoon dan afhaakt. Zoals ook hij komt nooit bij mij thuis. Hij heeft al verplichtingen genoeg in zijn leven en dan nog met mijn ouders moeten gaan praten is nog een verplichting erbij en dat wilt hij niet. Ik zeg tegen hem ook een relatie is geven en nemen en niet alleen nemen. HIj zegt dat hij zijn eigen ding wilt blijven doen maar dan zal hij nog veel botsen in relaties. Moet ik het nu opgeven of verder vechten voor onze relatie en dat hij misschien tot inkeer komt dat hij ook moet werken in een relatie en dat niet alles van ene kant komt. Ik zie die jongen doodgraag, in het begin zei hij zo'n mooie dingen tegen mij maar daar blijf het ook bij. Soms denk ik dat je als vrouw veel water bij uwe wijn moet doen om een relatie te laten lukken. Ik ben 21jaar maar ik besef verdomd goed dat je moet werken aan een relatie om het te laten slagen maar hoe breng ik dat aan zijn verstand?
groetjes