Het klinkt mooi. Is misschien ook goed in jouw geval. Toch wil ik kanttekeningen aanbrengen.
Ik ben bang dat hij nu de dienst uitmaakt en jij je zo geruisloos mogelijk wil voegen.
Ik moet denken aan wat mij in mijn relatie is overkomen : na wat strubbelingen zei hij : We doen voortaan alleen leuke dingen. Ik : waarom weet ik daar niets van? Een eenzijdige beslissing, waar ik het niet mee eens was. Ik wilde niet een leuke-dingen-verhouding met de man met wie ik lief en leed had gedeeld. Het klonk eigenlijk een beetje als vriendschap met je ex. Dat kon ik ook niet met die ex met wie ik een diepgaande relatie heb gehad.
Verder doet me je verhaal denken aan mijn vroegere houding tegenover exen : niet laten zien dat ik het moeilijk heb, gezellig blijven doen, zorgen dat hij zich niet stoort, heel goed opletten wat Hij wil. Kortom, mezelf wegcijferen en het ook krampachtig zo leuk mogelijk proberen te houden. Weg mijn zelfrespect, eigenlijk ook geen echt respect voor hem : ik behandelde hem als een Kasplantje met wie ik Heel Voorzichtig moest omgaan! Geen ontspanning, geen openheid, geen Acceptatie van wat er werkelijk is : weg diepgang....

Of een muur? .. Open vraag =)