Zoals je misschien kon vermoeden heb ik zware, emotionele dagen achter de rug.
Ik klampte mij weer aan hem vast.
Maar hoe kon het ook anders… ik wist aan de ene kant wel dat ik met mijn 2 voeten op de grond moest blijven en de piste van een eventuele breuk moest open laten…
Maar als het even terug beter of goed aanvoelt dan kan je daar niet aan onderuit… je krijgt hoop, kijkt toch met andere ogen naar de toekomst… Ook al weet je…
Het is gewoon zo…

Daardoor is de put nog eens zo diep als er dan weer iets voorvalt zoal vrijdag.
Soms denk ik “ had ik maar gezwegen over dat telefoontje” maar misschien moet alles wel zo verlopen zodat ik tot inzicht kon komen dat een breuk nodig is.
Want uiteindelijk ook al ging het beter, ik mis die echte geborgenheid, die spontaniteit,…
Maar ik wist ook dat dit een lange tijd kon duren voordat ik dit terug zou aanvoelen.
Uiteindelijk besef ik dat ik het voorbije jaar enkel gegeven heb!
Gegeven en gegeven… Maar een mens moet ook es krijgen… Wat zou dat goed aanvoelen moest ik nu eens liefde kunnen krijgen… iemand die naar mij verlangt…
Ik weet het, klinkt misschien dwaas dit te schrijven. Maar uiteindelijk is het wel zo!!!
Dat voelt toch goed aan te weten dat er iemand naar je verlangt…

Ach ja, dat zal nog niet voor morgen zijn…

Achter die triestige, pijnlijke dagen drong het ik gisteren geleidelijk tot me door…
Zo kan ik niet verder…
zo kan alles niet verder…
ik moet mij herpakken maar ik kon het nog niet opbrengen.
En toen ik gisterenmiddag op mijn bed lag kreeg ik telefoon van een goeie vriendin.
Die heeft duidelijkheid gebracht!!!
Wat ze zoal zei?
Ann, ik zie je nu al bijna een gans jaar lijden… vechten om je gezin samen te houden.
Je mag zo niet alles blijven doen voor hem.
Laat hem maar eens voor de kinderen zorgen.
Laat hem maar eens ervaren wat jij zoal doet
Niet één dag maar enkele dagen…
En als je uit mekaar gaat, zorg dan maar dat hij ook zijn deel moet opnemen.
Het zijn ook zijn kinderen en moet daar ook zijn verantwoordelijkheid opnemen!

Jij hebt dan ook het recht om, als je thuiskomt eens lekker niks te doen.
Eens gewoon wat tijd voor jezelf! Dat heb je meer dan dik verdient.
Je moet meer voor jezelf zorgen en jezelf liefhebben!
Je wilt voor iedereen goed doen maar je vergeet jezelf daarbij.

En ik weet het ze heeft volkomen gelijk…
Ik zou alles gedaan hebben om iedereen op te vangen…
Ons telefoongesprek begon voor mij met veel verdriet maar uiteindelijk kreeg ik kracht…
Zou normaal een dutje gedaan hebben om op krachten te komen, maar ik had het niet meer nodig!
Ben naar beneden gegaan en heb het gras beginnen afrijden…

Daarna kwamen mijn boezemvriendin en iets later mijn buurvrouw ook nog eens af…
En die zeiden hetzelfde…

Ik word echt wel omringt met bezorgde mensen!
Maar ik weet ook al dat ik sommige mensen nooit meer op dezelfde manier ga ontmoeten…
Zoals bij zijn ouders… ik denk dat ik daar voor een lange tijd weg ga blijven.
Een gepland feestje bij zijn broer heb ik voor mij afgebeld. Wat hij doet moet hij zelf weten…
Ik ga zijne agenda niet bijhouden.

Maar weet je dat die zelfs niet kunnen beseffen wat het is om dit mee te maken?
Er zijn er zovelen die hier een totaal verkeerd beeld krijgen.
Er komt een breuk, niet alleen tss ons maar nog met meerdere.
Men gaat uiteindelijk met z’n eigen volk voort.

En het is zelfs zo, dat heb ik al ondervonden dat ik nog de “slecht” in veel ogen ga zijn!!!
Ik zal altijd te hard geweest zijn voor hem.
Hij zal altijd ‘onder de sloef’ gelegen hebben.
Maar uiteindelijk weet er niemand hoe ons huishouden draaide…
Ik was niet de baas in huis!!! We waren dat samen!!!
Maar als het op beslissingen aankwam dan gaf ik meestal wel de doorslag…
Maar dat lag wel aan hem!!! Hij is zo… kalm, niet veel initiatief…,

Ach ja, iedereen zal wel zijn eigen zegje erover hebben…

Maar goed, ik weet waar ik voor sta, ik weet dat ik nog lastige momenten zal hebben…
Maar zoals ik al meerdere malen zei “ik overleef dit wel”

Alles zal wel zijn doel hebben zeker…
Ik ben wel benieuwd wat de toekomst nog voor mij in petto heeft!

Hopelijk veel liefde…

Dat verdient uiteindelijk iedereen…