Heey hoi,

Met stijgende verbazing heb ik je verhaal zitten lezen.
Wat zal het verschrikkelijk moeilijk voor je zijn om zonder antwoorden op al je vragen ongevraagd alleen verder te moeten.
Antwoorden die je beslist nodig zult hebben om z?ɬ©lf te kunnen accepteren dat het blijkbaar over is tussen jullie en waarmee je je eigen leven (over een tijdje) weer op kunt pakken.
Eerlijk gezegd vraag ik me ook af of het wel echt h?ɬ°?ɬ°r keuze is om jullie relatie te be?ɬ´indigen, of dat er dwang achter zit van haar ouders???
En in het laatste geval zou ik me enorme zorgen maken als ik jou was.
Je schrijft dat ze elke keer triest terug kwam na een bezoekje aan haar ouders, dan kan het toch bijna geen vrijwillige keuze van haar zijn om daar nu naar toe terug te gaan?

Is er geen goede vriendin van haar waar je contact mee op kunt nemen? Die ze vertrouwd en misschien w?ɬ©l de achterliggende redenen kent voor deze onbegrijpelijk situatie? (of haarzelf een brief schrijven???)
Ik ken natuurlijk maar een fractie van het hele verhaal en weet dus niet welke mogelijkheden je (al) hebt (geprobeerd), maar ik vind dit echt een vreemd verhaal.

Verder kan ik me voorstellen dat je op dit moment echt in een gat valt, alle zorg rondom haar die wegvalt, de hond die ze meegenomen heeft... pfff, moet echt zwaar voor je zijn.
Ook al w?ɬ©?ɬ©t je in je hoofd soms wel dat het zo beter voor je is, dat wil meestal nog niet zeggen dat het gevoelsmatig hetzelfde is.
Ik wens je dan ook alle sterkte en kracht toe voor de komende tijd en leef met je mee!
En als je je verhaal/vragen/twijfels/verdriet kwijt wilt, schrijf het hier maar lekker van je af hoor, wij zitten allemaal in een zelfde soort situatie, zij het dan dat ieder zijn eigen verhaal heeft, maar het kan echt helpen, heb ik inmiddels ontdekt om het met iemand te delen die hetzelfde doormaakt!

Nogmaals sterkte! Liefs, regenboogje