hij houdt van me maar wil echt niet meer

afbeelding van cleo31

ik heb gisteren een gekke en zeer zware dag gehad. ik heb een week lang willen vechten voor de leuke relatie die ik had en zou zondag met hem gaan praten (ik zou ervoor vechten). Ik schreef alle sms-jes die ik van hem had in mijn dag/werkboek omdat ik wist dat er een kans in zou zitten dat het voor hem echt over was en dat ik dan alles van hem zou moeten wissen om stalkacties te voorkomen. Met de excusen dat we voor een beginfase teveel kibbelden (op zijn ouders leken) en dat hij echt nu nog niet weet of hij kinderen wil (neigt naar nee) heeft hij het uitgemaakt. Het had niets met zijn gevoel van houden van te maken want hij was nog even gek op me vertelde hij. Ik begreep er niks van, de week ervoor had hij me nog meegenomen naar zijn ouders voor een kennismaking.
Zondag na het overnemen van de smsjes kwam ik erachter dat elke keer dat hij me schatje en elke keer dat hij het smsje afsloot met dikke kus ik meer hoop had gekregen, maar dat ik inhoudelijk aan de smsjes helemaal geen hoop had mogen ontlenen. Gisteren ben ik compleet ingestort. Met het besef dat ik hem nooit meer terug zal krijgen. Ik heb zelfs op mijn werk de hele ochtend gejankt. We waren zo leuk samen. Vorige week had hij nog gezegd dat we het allerleukste maar ook het allernaarste in elkaar naar boven halen. Ik kon alleen maar denken aan het allerleukste. Het gesprek zondag ging niet door, hij had de avond ervoor teveel gezopen, en ik was hevig teleurgesteld. Gisteren kreeg ik een smsje of ik nog wilde praten, het was de eerste keer dat hij me bij mijn naam noemde en dat voelde gek aan. Ik heb gesmst dat ik het niet wist en kreeg een koel/afstandelijk msje terug. Ik heb mijn beste vriendin gebeld, zij heeft me opgehaald van mijn werk en we hebben in het park gezeten. Zij adviseerde me om wel te reageren met een smsje. Ik heb een van de moeilijkste dingen ooit in mijn leven gedaan.
ik heb hem geschreven dat ik er veel meer kapot van ben dan van te voren verwacht maar dat ik inzie dat het niet meer goed komt. Dat het beter is om niet meer met elkaar te praten omdat het voor mij een soort van vechten is en ik weet dat het niet werkt. Hij heeft me bedankt en aangegeven dat hij inderdaad niet wil vechten. Ik begrijp het niet, nog steeds niet. Ik kom er alleen maar rationeel op uit dat hij bindingsangst heeft en zchzelf in beschrming wilt nemen (is een beschadigde vent) en emotioneel dat ik hem niet kwijt wil. Wat is dit ongelofelijk pijnlijk zeg. Ik ga nu maar werken, hoop dat het snel beter met me gaat.

afbeelding van twijfelaar

met is hetzelde overkomen

Hey cleo,

Ik heb hier lang niet meer geschreven maar het is me weer overkomen maar het erge is dat dit keer hij nog wel gek op me is maar het niet meer kan en het ligt niet aan mij volgens een smsje was ik een vrouw naar zijn hart die zich niet van hem afwendde etc. Hij kon niet zeggen waarom maar
alleen dat hij het niet meer trok en dat het niet
aan mij ligt maar aan hem, hij kom het er niet meer
bij hebben, Ook bindingsangst, beschadigd in het
verleden. tja ik ook hetzelfde maar ik wil er wel
voor gaan en hij kan het nog niet en mss wel nooit.
Als ik jouw verhaal zo leest lijkt dat ontzettend
veel op dat van mij. Ik begrijp er ook niets van
waarom hij niet durft. Ik hoop dat ik het nog
te horen krijg en ik probeer geen contact met hem
op te nemen. Maar als hij aangeeft om te praten
zou ik het doen. Als je maar niet teveel hoop hebt
dat het weer goed komt maar mss kun je het na het
gesprek beter een plaats geven en mee omgaan.
Ik heb mijn verhaal nog niet geschreven kan ik nog
niet is pas gebeurd nog te moeilijk.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt maar 1 ding wil ik
je meegeven. Het ligt niet aan jou maar aan hem.
Jij wilt ervoor gaan en hij niet.
Heel veel sterkt
twijfelaar

afbeelding van cleo31

dank je voor je reactie

hij is helaas zo geweldig ben er echt kapot van. Zeker omdat hij zich niet beseft hoe loyaal ik ben en hoe graag ik wil vechten. Gesprek is geen optie. Ik heb er overigens veel aan om het van me af te schrijven maar merk ook dat ik het me er wel moeilijker mee maak. Volgens mij heb ik een soort van nervous breakdown. Ben oude patronen aan het oppakken waar ik juist uit wil blijven. Ach ja wat een narigheid. Ik kan niet eens mezelf goed toespreken en mijn gedachten er van af wenden. Dit verdriet en deze pijn beheerst mijn hele leven.
Ik wil jou ook succes wensen met alles.
x Cleo