Bedankt voor je reactie!
We gaan heel anders om met ruzie ja. Ik wil alles onmiddellijk uitpraten en hij heeft tijd nodig om af te koelen. Hier heb ik ook geen problemen mee maar zelfs als ik heel vriendelijk vraag om het er even over te hebben, doet hij belachelijk. Na een bepaalde tijd begint hij dan wel te praten, om welke reden dat weet ik niet. Hij zelf weet het ook niet.
Hij wordt er inderdaad gestrest van en denkt dat hij beter niets kan zeggen, dan iets wat niet waar is of overdreven is. En dat is nu net iets wat ik wel durf te doen (overdrijven en dingen zeggen die ik dan daarna terug neem zoals dit nu dus ook)
Ik heb natuurlijk al weer spijt van wat ik gedaan heb. Maar zo genegeerd worden voor zoiets belachelijk is zo stom

We willen allebei "winnen", das denk ik de reden waarom we ruzie maken. Meestal gaat het al lang niet meer over de inhoud maar eerder over wie als eerste zal toegeven. We willen beiden ons groot gelijk halen. We gaan hiervoor naar een relatietherapeut en dan zien we beiden ook wel in dat we belachelijk bezig zijn.
Hij zegt zelf dat hij dat niet praten zelf niet goed vindt maar hij kan niet vinden waarom hij dat doet en hoe hij er mee kan stoppen.
Tijdens de relatietherapie kwam wel naar boven dat het misschien is dat zijn ouders vroeger ook vaak om niet altijd te zeggen ruzie maakten, en dat hij dat dus van hen geleerd heeft.
Hij wil dit niet, hij wil dit ook niet doen als onze toekomstige kinderen er ooit zullen zijn
Maar hoe kan ik een gezin starten met iemand die er geen moeite mee heeft om dagen/weken te zwijgen
Das toch ook geen echte gezonde thuissituatie. Heb jij hier last van?
Pff echt niet gemakkelijk
Ik heb het idee dat je geen relatie kan hebben als er niet gepraat word maar blijkbaar kan dat wel
Je mama is precies wel een sterke vrouw!