al die gedachten maken me gek!
ik heb 3,5 jaar een relatie gehad en ik was echt gelukkig! we zouden dit jaar nog gaan samen wonen hij had een huis gekocht en was aan het verbouwen. we hadden een toekomst we zouden over 3 jaar kindjes maken en verre reizen maken.
toen zei hij ineens dat hij niet meer gelukkig was. de klap kwam heel hard aan. ik had immers heel mijn leven omgezet naar hem. ik heb veel voor hem over gehad. wij hadden een toekomst. we hadden wel eens kleine ruzie's en ik heb een half jaar ruzie met zijn moeder gehad maar helaas zag hij niet in dat dat kwam omdat zij mij af zat te zeiken ze wilde gewoon niet dat ik met haar zoon ging. ze verzon dingen als dat ik het niet kon hebben als zij met haar zoon praatte.. wie bedenkt nou zo iets. maar ze kon hem precies krijgen waar ze wilde. die ruzie heeft hem veel pijn gedaan dat vond hij heel moeilijk ik kwam daar ook niet meer thuis. ik heb een eenpersoons bedje omdat ik altijd bij hem sliep. en hij wilde niet samen in een 1 bedje met mij wat ik me ook kan voorstellen maar we zouden toch ook bijna samen wonen en was het zonde geld als ik een tweepersoonsbed zou kopen. ik beelf maar volhouden als we samen wonen komt het wel goed.
mijn leven draaide alleen om hem. wat heel stom was natuurlijk maar hij deed alles voor me hij was zo lief is gewoon heel slim.
er waren ook andere kanten van hem we deden alleen maar dingen die hij leuk vond hij ging niet mee naar verjaardagen van vriendinnen en familie van mij daar had hij toch niks te zoeken.... zijn vrienden hoeven ook niet met dat soort dingen mee en hij heeft zelf toch ook niks met zijn familie, onzin dus ik moest niet zeuren. nou oke.. dan niet.. maar om ergens naar toe te gaan wat ik echt leuk zou vinden, en hij niet, gingen we daar dus ook echt niet naar toe. samen uit gaan geen denken aan dan werd hij toch weer jaloers enzo.. hoewel hij steeds vecht als ik niet mee uit ga.. samen naar een dierentuin hebben we 2 keer gedaan maar de volgende keer zouden er wel vrienden mee gaan hoor want anders is het zo saai...?? hij kan dat soort uitstapjes niet alleen met mij gezellig vinden. we zijn naar mexico geweest echt de vakantie van mijn leven we hebben zo veel leuke dingen gedaan. dolfijnen zwemmen en nog veel meer. wij hoorden bij elkaar. voor altijd samen.
en toen zei hij dus dat hij al een tijdje ongelukkig was met mij en dat hij er al langer overna dacht om het uit te maken. maar om mij al dit verdriet te sparen had ie het nooit gedaan.
hij heeft de smoes dat hij geen rekening met iemand wil houden en met een relatie moet dat wel, ik hem gevraagd waarom hij dat niet 3,5 jaar geleden heeft bedacht.. maar daar kwam geen antwoord op. ik heb nog veel smsjes in mijn telefoon van het begin er in staat die zijn zo lief. hij hier zo veel van mij.. hoe kan dat nou ineens niet meer zo zijn. hij houd nu al op een andere manier van mij het is net 3 weken uit! dan heeft ie toch nooit zo veel van mij kunnen houden??
we hebben nog veel contact want hij wil me helpen hier door heen te komen. maar hij wil me apsoluut niet meer terug.
ik ben er nog elke dag verdrietig om. het doet mij zo'n pijn.
dan hoor je dingen als, hij was toch niet goed voor je. maar ik hou van hem heel veel hij was alles voor me. we hadden toch een toekomst?! waarom wil hij niet dat ik bewijs dat als we samen wonen het echt beter gaat..
hij zei me gister dat hij het vervelend vind dat ik hem steeds de zelfde smsjes stuur dingen als dat ik hem mis. maar ik voel dat zo sterk dat ik hem dat graag wil vertellen. maar nu vind hij me weer irritand. ik wil zo graag dat hij bij me terug komt! ik kan er gewoon niks aan doen want hij wil het niet.. ik heb het gevoel dat ik niet zonder hem kan. ik wil zo graag met hem samen zijn.
wat moet ik nu doen al die gedachten maken me gek. hoe kan hij nou zo makkelijk zeggen dat ie het nooit meer wil met mij ik deed alles voor hem als hij maar gelukkig was.. blijkbaar niet genoeg dus. mensen zeggen dat hij mij niet waard is maar ik hou zo veel van hem. hoe kan ik ooit nog van iemand anders houden met iemand anders een toekomst plannen. ik wil het gewoon niet. wat moet ik nou doen?
liefs een radeloos meisje van 21
Beter nu
Hey,
mijn ervaring zegt dat het beter nu is, voor je gaat samenwonen, kinderen hebt, ... .
Tuurlijk heb je mooie momenten gehad samen, houd die in je gedachten, koester die, maar weet dat die met iemand anders ook zullen komen.
Iedereen denkt als ze verliefd zijn, dat ze samenhoren, dat ze altijd samenblijven. Soms verandert dat idee voor 1 van de 2.
Als ik je een tip mag geven, beperk je smsjes, zoek zelf geen contact. Hij heeft de knop al omgedraaid, zolang je contact zoekt/hebt zal jij dat niet kunnen en zal je pijn in je hart hebben.
Ik verkies dan liever een kortere maar hardere pijn, dan een lange pijn.
Je zal nog gelukkig worden, tot dat besef ben ik vandaag ook gekomen. (Na een bericht van mijn ex vandaag)
Je bent verdorie nog maar 21 jaar, je hebt nog een leven voor je.
Ga uit met je vriendinnen, stort je hart er bij uit, maar maak er ook plezier mee. Ga terug dingen doen die je niet meer of minder doet sinds je relatie.
Vergeet niet: Je zal de ware nog wel vinden, die wel met jou naar verjaardagen gaat en uitstapjes samen wel leuk vindt.
Een (al iets mindere) radeloze jongen
misschien
bedankt voor je reactie!
ja je hebt misschien wel gelijk, maar ik ben dan bang dat niemand mij meer wil omdat iedereen om me heen wel een relatie heeft en naar mijn iedee alle "leuke" jongens bezet zijn... en ik twijfel of ik nog wel verliefd en gelukkig met iemand anders kan worden..?? ik was ondanks die dingen toch gelukkig met hem.. ik kan me er niet overheen zetten om die knop ook om te draaien en inzien dat het echt niet meer goed komt.. ik weet dat het zo is maar voor me gevoel is het als of ik hem gewoon een tijdje niet kan zien.. maar als we bellen zegt hij ook nog lieve dingen enzo en dat vind ik dan zo moeilijk. ik heb ook nooit aan hem gemerkt dat hij zo ongelukkig met mij was.. ik deed echt me best voor hem.. maar ik voel me nu zo schuldig dat ik hem gewoon ongelukkig heb gemaakt.. pff al die gedachten..
unlucky
Hai unlucky,
Eén ding niet vergeten: jíj hebt hem niet ongelukkig gemaakt hoor! Dat zeggen mensen (lees exen) vaak om hun eigen pijn te verzachten (zo zei die van mij dat ik hem "beschadigd" heb). Je houdt zo te lezen heel veel van hem en hebt veel voor hem gedaan, dat is een groot goed en daar mag je niks aan afdoen, neem die dingen niet te serieus, al is het moeilijk.
Heel veel sterkte!
Eef
thanx
Hoi Eef,
bedankt voor je reactie. je hebt wel gelijk denk ik. het is inderdaad heel moeilijk om dat te gaan begrijpen. maar hij gaat toch niet voor niks bij me weg? ik kan er gewoon niet mee omgaan. eerst waren we zo gelukkig toen krijg hij zijn eigen bedrijfje en had ie het drukker zag ik hem wat minder enzo. en nu is hij weg en we zouden bijna gaan samen wonen we hadden hele plannen dat kan toch niet zo maar weg zijn. pff ik word echt gek van me zelf. zal het er zelf wel naar gemaakt hebben.
groetjes
zal het er zelf wel naar gemaakt hebben
denk je dat ??
ik zeg eerlijke mensen hebben pijn == oneerlijke mensen lopen weg
denk daar maar over na
de mensen die hier schrijven hebben allemaal pijn dus ??
sterkte
zo heb ik er nog niet overna
zo heb ik er nog niet overna gedacht dat is wel een goeie!
Bedankt! zal het in mijn hoofd houden!
een goeie!
geen goeie maar de bittere waarheid
helaas
helaas is dat wel zo ja. maar dat is wel wee iets om hem los te laten
loslaten
woorden die hier gezegd worden
loslaten
word beter
je geluk word straks sterker
je komt er beter uit
enz enz weet ze menen het maar o zo moeilijk en iedereen moet het maar zelf verwerken
Een reis bestaat uit kleine stapjes.
"Word beter, je geluk wordt straks sterker, je komt er beter uit."
Dat is het einddoel van het proces. Sommigen bereiken dat doel eerder dan de ander. Dat heeft onder andere te maken met: de manier waarop de breuk heeft plaatsgevonden, hoeveel invloed de gepijnigde VINDT dat hij/zij kan uitoefenen op de eigen leven (HEEL belangrijk), realistisch doch hoopvol zijn, hoeveel steun iemand krijgt en kan accepteren van anderen.
Op momenten dat het mij tegenzit, zou ik ook wel willen dat het in 1 keer goed komt. Realistischer is het om stapje voor stapje kleine overwinningen te behalen, soms met een stap terug, soms met een plotselinge stap voorwaarts. De ene keer ben ik blij met een gezellige avond met vrienden, de andere keer is dat omdat ik realiseer dat ik al een paar weken goed heb geslapen. Soms lukt het helemaal niet om iets positiefs te zien, en dan is het fijn om iemand te hebben die je kan opvrolijken, of iets te doen waar je blijer van wordt. Wie het kleine niet eert...
Ik merkte bij mezelf, en zie het ook bij anderen, dat het enorm frustrerend is als een schijnbaar onbereikbaar doel niet vandaag behaald kan worden. Bijvoorbeeld als je in de put zit en mensen zeggen je dat het ooit goed komt. Ja, wanneer dan? En hoe? Wat heb ik er nu dan aan? Of bijvoorbeeld als je een opdracht krijgt om een enorme klus te doen, een gala organiseren, of een scheiding afhandelen. Die laatste zijn tenminste praktische doelen, waarbij een grote berg met werk met wat handigheid opgedeeld kan worden in kleinere klusjes die makkelijker in korte tijd afgerond kunnen worden. De een is praktisch, en is daar heel goed in. De ander kan dat minder goed maar weet wel hoe die met de dag kan leven en elke dag iets leuks voor zichzelf weet te beleven.
Jelle.
"Het leven is geen probleem dat opgelost moet worden, maar een mysterie dat moet worden geleefd." (Anugraha)