Eigenlijk denk ik dat je je af moet vragen waarom je nog een afscheidsbrief wilt schrijven. Waarom je 'formeel' een punt wilt zetten achter jullie band. Of dat je eigenlijk.... stiekem.... heel misschien..... heel voorzichtig......

Pas daar heeeeeel erg mee op, hoor!!!!! Het is ten opzichte van hem niet zwak, best netjes, en vriendelijk, maar het is vaak heel erg slecht voor jezelf. Het wakkert vervlogen hoop aan, het geeft je weer valse hoop. Misschien antwoordt hij... Yeah!!!! Hij antwoordt nog... Zullen we nog eens....? En zie je, daar begint het al..... Of misschien antwoordt hij helemaal niet.... Niks.... Is hij je helemaal vergeten? Denkt hij dan nooit meer aan je???? Zie je, daar begint het weer....

Dus... waarom wil je die brief schrijven, en wat voor reactie verwacht je dan?

Ik denk altijd dat zolang je nog de behoefte voelt om die brief te schrijven, dat gesprek te voeren, het nog te vroeg is. En je het dus niet moet doen. En daarna? Dan heb je de behoefte niet meer zo, en hoeft het dus niet meer zo......

Geef het tijd, ga door met jouw leven...... Vooruit kijken, niet achteruit.....

Sterkte!!!
Waterman

Zoiets is heel persoonlijk en hang van persoon tot persoon af.
Ikzelf heb een mail geschreven, een afscheidsmail, waarin ik veel verteld heb, geen verwijten, gewoon alles
wat van mijn hart moest.
Van wat ik allemaal afscheid moest nemen....
Dat ik aanvaarde dat het voorbij is en dat ik verder ga met mijn leven.
Deze mail was eigenlijk meer voor mezelf, maar heb hem wel verstuurd.
Heb ook gezegd dat ik voorlopig geen contact meer ging opnemen, later als alles wat verwerkt was.
Ben ook niet van plan om nog iets van me te laten horen.
Voor mij heeft dit wel gewerkt, ik heb afscheid genomen van hem, van onze mooie momenten, van de toekomst die we al hadden gepand, heb hem dit alles gezegd.
Het was gewoon een mail, zonder verwijten, zonder hoop, een afscheid.....
Voor mij heeft het geholpen... maar zoals ik al zei, dit is persoonlijk en hangt af van persoon tot persoon.