Hoi allemaal ik dacht laat ik mijn hart ook eens luchten en even vertellen waarom mijn relatie stuk is gegaan en wat er de afgelopen maanden zoal is gebeurd. Het begon allemaal in de zomervakantie toen we 7 ongeveer 8 maanden verkering hadden. We zaten elke dag bij elkaar en allles draaide alleen om ons. We kregen alleen daardoor erg veel ruzie want we gingen ons irriteren aan de kleine dingen van elkaar. Er was 1 groot probleem waardoor het uiteindelijk ook door is uitgegaan. Ik kon hem niet loslaten, ik kon hem zijn vrijheid niet geven elke keer als hij bijvoorbeeld naar zijn vrienden wou, zorgde ik er wel voor dat ie niet ging of dat hij wel ging maar nog tijd over had om naar mij toe te gaan. Het drong me niet tot me door dat hij hier helemaal gek van werd. Hij zei soms wel van laat me nou is vrij, ik heb ook een eigen leven. We hadden zovaak ruzie en alles liep slechter. Maar we hielden zooooveel van elkaar. Ik had nooit gedacht dat hij het daarom zou uit maken. NOOIT! Hij zou toen met een vriend een weekje op vakantie gaan maar op de dag dat hij terugkwam ging ik juist op vakantie. Ik zou 3 weken gaan. Hij is na een week ook gekomen om met mij op vakantie te gaan. Ik had hem 2 weken moeten missen belde hem minstens 2 x per dag en miste hem zo erg kon niet meer eten niks. Toen hij eindelijk aan was gekomen op vakantie was hij zoo lief en zei hij dat hij me zo erg gemist had en alles, die 2 weken dat hij er nog was was hij juist degene die elke minuut wou knuffelen we liepen overal hand in hand we kusten de hele dag we deden alles samen. We hebben geloof ik de hele vakantie 1 stoel gedeeld wara we met ze tween op zaten (hahaha)... Als ik iets minder klef was was hij dit keer de gene die vroeg of ik niet meer van hem hield enzovoorts. Toen de vakantie voorbij was vertelde hij me ineens dat hij zijn MOEDER had beloofd om zijn eigen dingetjes weer te doen en dat we niet meer elke dag bij elkaar zouden zijn. Daarna hadden we vaak ruzie... Hij zei dat ik realistisch moest gaan denken en dat we niet konden voorspellen dat we altijd bij elkaar konden blijven... Sindsdien ben ik heel erg bang geweest om hem kwijt te raken. Daardoor heb ik hem helemaal aan mij vast geclaimt... ik dacht als ik hem elke dag zie dan raak ik hem ook niet kwijt. Maanden gingen voorbij en we moesten weer naar school. Bleken we ook nog eens bij 3 dezelfde vakken bij elkaar in de klas te zitten. We kregen daardoor vaak ruzie we zaten overal naast elkaar en daarom ging hij zich irriteren als ik bijvoorbeeld mijn werk niet goed deed hij was bang dat ik me examen daardoor niet zou halen enzovoorts. Ook was er een meisje bij hem in de klas waar hij ineens mee begon te smsen en veel mee lachte in de lessen. Ik was erg jaloers. Op een schoolfeest dacht ik dat hij haar serieus leuk vond en toen had ik hem keihard geduwt waardoor hij het had uitgemaakt, dat was de eerste keer dat het uitgegaan was. De volgende dag kon hij het niet meer ana hij hield zoveel van mij en niet van dat meisje en hij wou bij me zijn mij knuffelen en alles. Toen was het de dag erna al weer aan. Dat ging niet lang goed, na 2 weken had IK het uitgemaakt omdat hij met zijn beste vriendin een CD was wezen halen en ik dacht dat er wat was tussen die 2... Ik heb me als een debiel gedragen. Hij heeft me gesmeekt om het niet uit te maken, maar diezelfde avond zei hij al dat het misschien wel beter was... En toen wou ik het juist weer aanmaken maar wou hij niet meer, afijn we hebben daarna nog gezoend en gevreeen en toen was het na 5 dagen weer aan. 3 Dagen later had ik stiekem in zijn email gelezen en vond ik emails van dat meisje wara hij mee smste en dergelijken. Ze noemden elkaar lieverd en schatje en dat soort dingen, al die emails stonden in de prullenbak. Er stond van: hey lieverd zullen we afspreken en dat soort dingen. Ik was zooo boos op dat meisje dat ze tussen ons in kwam te staan. Dat ze erop inging terwijl ze wist dat hij een vriendin had. Heb toen me vriend opgebeld en gezegd dat ik die emails had gelezen. Toen had hij het weer uitgemaakt en sinsdien is het uit.. het was toen 3 december. Hij zei dat hij er niet meer tegen kon dat hij geen egwone vriendinnen meer kon hebben en dat we elkaar elke dag zagen. Ik was er zo kapot van. Daarna bleek dat hij ook niet zonder mij kon hij kwam telkens langs hij zei telkens ik hou zoveel van je en ik wil je echt niet kwijt. Hij was zo lief voor me... zo ging het ene maand door op 5 januari zouden we een jaar verkering gehad hebben en we hebben dat als het ware ook ''gevierd'' we zijn naar de bioscoop geweest en hadden de hele dag samen gewinkeld, toen had hij mij weer verkering gevraagd waarop ik antwoordde: Kun je er mee leven dan dat ik zo jaloers ben. dat had hem aan het denken gezet en is het uiteindelijk toch niet aangegaan. Toen ben ik emails gaan sturen naar dat meisje... heb haar uitgescholden en belachelijk gemaakt ik heb dat gedaan omdat ik niet wist wat ik met me gevoel moest doen, Uiteindelijk heeft dat meisje het dus tegen mijn (ex)vriend verteld het was toen 10 januari... Hij had de emails uitgeprint en aan mijn ouders laten lezen. Mijn ouders hebben hem toen verteld dat eht logisch was dat ik zo jaloers was enzovoorts. Altijd als ik wat vroeger over dat meisje wou hij er niet over praten of werd hij heel erg boos op me, waardoor ik juist dacht dat ik iets niet mocht weten. Als hij gewoon eerlijk was geweest en duidelijk had dat veel gezeur bespaart. Dat was ene groot probleem ik kon nooit met hem praten hij werd altijd boos of ging me negeren waardoor ik juist steeds bij hem wou zijn om het goed te maken, of hem opbellen. Afijn die emails hadden mijn ouders gelezen, maar ze gaven hem geen gelijk. Daarom is hij woest naar huis gegaan. Even later belde zijn moeder op of ik alsjeblieft wou langskomen omdat hij zo overstuur was. Toen is mijn moeder ook meegegaan. Daarna was het weer goed tussen mijn ex en mij. We hebben misschien 2 dagen volgehouden om niet bij elkaar te zijn daarna kwam hij were langs en zoenden we weer we konden niet zonder elkaar. Hij moest huilen omdat hij zoveel voor mij voelde. maar op de een of andere manier kon het gewoon niet meer. Hij zei dat hij zich heel erg verantwoordelijk voor me voelde en hij kon mij niet loslaten. Hij is zelfs nog mee geweest met mij en mijn ouders op een vakantie van 5 dagen. We hebben kerst en oud en nieuw samen doorgebracht met wat vrienden van ehm erbij enzovoorts. Maar dat loslaten lukte me wel... ik Accepteerde het dat hij naar zijn vrienden ging, dat hij ging sporten dat we elkaar niet elke dag zagen enzovoorts. Hij bleef wel nog welke week slapen ook. Totdat we weer heel veel ruzies kregen omdat ik hem erg weinig zag in verband met de toetsweek die we toen hadden. Heb hem bijna 3 weken niet gezien. Miste hem heel erg. Sinsdien is het weer rot gana lopen tussen ons. Toen de toetsweek voorbij was bleef hij nog steeds slapen we zagen elkaar minsten 1 x per 2 dagen en we hadden heeeeeeel veel geprata dit keer was ik degege die zei dat we hiermee meoten kappen dat ik geen zin meer had om steeds alels te doen met degene waarvan ik hou zonder een relatie te hebben. Hij eheft toen zo hard gehuild hij wou me niet kwitj ik was alles voor hem zei hij hij zei dat hij mij gelukkig wou zien. Maar toen ineens 3 dagen erna ofzo (het was toen 29 april). Toen had hij ebsloten dat ik gelijk had hij deed zo bot en boos tegen mij hij zei dat hij me niet meer ging helpen dat ik eht zelf uit moest zoeken en dat het niet zijn probleem was. Hij zei dat hija lelen vrienden kon zijn als ik ook zou kunnen accepteren dat hij andere meisjes mocht hebben was toen zo boos geworden heb hem een klap in zijn gezicht gegeven. Hij was toen naar huis gerent ik achter hem aan, had hem namelijk niet willen slaan maar ik wist niet hoe ik om moest gaan met die woede en dat misselijke gevoel dat ik had. Hij zei dat hij me nooit meer wou zien en dat hij em niet meer kende. Ik kon mezelf niet beheersen. Toen kwam zijn meoder naar buiten en ik alleen maar huilen zijn moeder heeft em toen egtroost en ricardo erbij geroepen en gezegd dat ik mijn excuses wou aanbieden. Ik heb dat gedaan helemaal in tranen toen kwam hij op em afgestormt en hij heeft me wel een kwartier staan omhelzen dat het niet gaf en dat hij niet wou dat ik verdrietig was had hij allemaal gezegd. Ik vroeg aan hem of ik even met zijn moeder kon praten emt hem erbij. Ik kan er namelijk bij mij eigen ouders en vriendinnen niet bij terecht daar word ik niet serieus genomen. Mijn ex vertelde aan zijn meoder dat hij me niet los wou laten. Dat hij zoveel over had voor mij. Ik voelde me zo schuldig wat ik hem allemaal aandeed. Die moeder zei dat ze hulp voor me zou zoeken omdat het veelste diep zat bij mij. Uiteindelijk heeft ze dat nooit gedaan maargoed. 2 maanden terug had ik mijn ex een gedicht gestuurd met mijn gevoelens. Hij had die avond een gedicht terug gestuurd dat hij heel veel van me hield enzovoorts hij had me ook opgebeld of hij nog mee mocht met mij en een vriendin van mij naar het museumplein. Dus de volgende dag was hij meegegaan. Er werd niet meer gesproken over de email die hij terug had gestuurd of onze ruzie. Het was zo raar ineens mocht ik hem niet meer aanraken ik mocht niks meer. Het was zo raar. Zo hebben we de dag doorgebracht. Ik dacht echt dat het voorgoed over was. Toen we die avond thuis kwamen wou hij meteen naar huis gaan. Daarom zei ik tegen hem of ik nog niet even gezellig mee mocht. Hij besloot dat dat wel mocht. ALleen zijn moeder vond dat hij meteen moest gaan slapen dus moest ik naar huis. We knuffelden elkaar en ben verdrietig naar huis gegaan. Toen besefte ik me dat ik hem alleen maar gek maakte door zo vaak bij hem te willen zijn. Heb hem sindien niet meer gebeld of gemst hem niet aangesproken op msn of wat dan ook. Na 2 dagen kwam hij weer naar me toe met het bericht dat hij me zoo erg miste en dat ie superveel van me hield. We hebben toen weer gezoend. Heb daarna geen contact meer opgenomen en telkens kwam hij weer uitzichzelf naar mij toe. Hij heeft zelfs gezegd dat het wel weer goed zou komen tussen ons maar dat het wel de tijd moet hebben. Telkens als ik hem niet zie mis ik hem vreselijk ik moet elke dag huilen om hem vooral sochtends ik droom steeds dat hij een ander heeft of dat het nu echt voorgoed over is. Word bijna altijd misselijk wakker.Telkens zei hij dat hij me miste en zo en of ik hem ook gemist had. Hij was ook weer blijven slapen deze zaterdag (14 mei) maandagochtend is hij meegeweest met mij krantenlopen om 6 uur smorgens en wou hij de hele tijd knuffels en kusjes en hij zei dat hij van mij hield enzo. Daarna was hij naar huis gegaan om te leren voor zijn examens. Diezelfde maandag in de avond was hij bij een vriend van hem... Die vriend van hem heeft een eigen radiozender op internet. Die vriend zat heel veel grapjes te maken over mijn ex dat hij opzoek was naar een vriendin enzo via de radio. Die vriend wist van niks af tussen ons. Dat wa sook eht rare mijn ex wou op school nooit met me zoenen maar soms wel knuffelen het hing er maar net van af bij welke les het was. Daarom dacht ik dat mijn ex zich schaamde voor hoe het nu tussen ons liep, zijn vrienden wisten nergens van. Heb hem toen opgebeld en gevraagd of hij zich schaamde hij heeft toen boos opgehangen en zijn telefoon uitgezet. Heb die vriend van ehm uitgescholden dat hij niet zo dom moest doen omdat hij wist dat ik luisterde. Heb gezegd tegen hem: ja hij gebruikt em zeker alleen maar en jij wilt het niet zeggen? Heb hem de dag erna niet gebeld ofzo. Maar op woensdag ging hij zijn certificaat halen. Heb hem toch maar even opgebeld om te vragen of hij geslaagd was. en Ja hoor hij was geslaagd, heb hem gefeliciteerd en hij was niet boos. Alleen had hij die vriend van hem gesproken en die had gezegd dat ik em gebruikt voelde. Hij heeft mij toen gezegd dat het zeker weten niet zo was. Verder hadden we ongeveer 40 minuten gebeld en het was een erg gezellig gesprek hij was niet meer boos. Toen ineens zei hij dat hij moest ophangen omdat hij zo moe was en gign slapen (het was 11 uur sochtends, maar hij heeft pfeiffer...) Heb daarna de hele dag niks meer van hem gehoord. Ik heb nu weer zo'n gevoel alsof het nu echt definitief over is door die kleine ruzie. Ben bang dat hij me nu niet meer zal gaan missen. Hij zei namelijk dat hij hierdoor weer heel erg op mij was afgeknapt en dat hij zoiets had van daar gaan we weer. Maar hij is zo iemand die alleen maar vind dat hij eglijk is en gata geen discussies aan... Ik kan dingen niet bij ehm kwijt waardoor ik vaak ene heel erg rotgevoel heb. Als ik hem rvaga om langs te komen zit er altijd ene tijd aanvast omdat hij dan were moet eten, of hij moet bijvoorbeeld altijd om half 10 thuis zijn, zulk soort dingen. ben bang dat ik hem kwijtraak amar wil niet weer in die cirkel terecht komen dat ik steeds degen ben die contact opneemt met hem. Ik weet nu niet meer wat ik moet doen. Of dat ik moet afwachten totdat hij weer een keer langskomt. Hij zei wel in die paar weken dat het best weer goed ging tussen ons dat ik ook wel eens mocht bellen om langs te komen of dat ik gewoon langs mocht komen. Ben steeds bang om hem op te bellen omdat ik bang ben dat hij vind dat ik me dan weer claim? Ik hoop dat jullie mijn lange bericht willen lezen en misschien willen reageren liefs Linda