Hoe doe ik het toch? Ik bezit de niet zo fijne gave mijzelf in nesten te werken door alleen maar een voet buiten de deur te zetten.

Ik ben nog niet uit mijn vorige liefdesverdriet, of het volgende wacht al weer vol ongeduld.

Ik had hier al ergens verteld dat ik een jongen had leren kennen in de les. Vandaag was de laatste les & ik weet nog steeds niets van hem.

Geen naam, geen nummer, geen idee wat hij studeert. 1 ding weet ik wel & ik besef goed hoe bizar het klinkt, want ik weet helemaal niets van hem... Hij is verliefd op mij. Zijn vriend was nogal luidruchtig & maakte dat zeer duidelijk. Maar zelf was hij te verlegen om op mij af te stappen & ik stond ook al aan de grond genageld. Iets waar ik 5 minuten later natuurlijk al verschrikkelijk veel spijt van had.

Okee, dit is natuurlijk niet te vergelijken met het liefdesverdriet dat ik na een relatie van 3 jaar had & het verdriet dat jullie allemaal voelen, maar ik heb al spijt om wat nooit is geweest.

Eén strohalm: om het examen af te leggen moeten we nog 1 keer op hetzelfde uur op dezelfde plek zijn. Maar dat is nog een maand weg. Hopelijk heb ik tegen dan de moed bij elkaar geraapt & hopelijk voelt hij dan ook nog steeds hetzelfde.

Ik weet hoe kinderachtig dit overkomt, want ik ken hem nauwelijks, maar ik weet wat ik voel. Ik ben verliefd...