Hoe gaat het nu met me

afbeelding van Gast

Het is al weer een tijdje geleden dat ik iets gestuurd heb,
Hoe staat het er nu voor.........
Ondanks herhaalde keren gezegd te hebben geen contact meer te willen, blijft hij contact zoeken. Dit zorgt er elke keer voor dat ik weer terugzak i.p.v. dat ik vooruitga. Ik raak er zelfs geïrriteerd van dat hij mij niet met rust wil laten. Dit zorgt er weer voor dat hij elke keer mij alleen maar verder weg duwt. Is dit goed??? Ik vind van wel, want dat betekent dat ik hem aan het loslaten ben. Het is geen makkelijk proces, zeker niet, want er zijn nog wel wat gevoelens voor hem. Ik weet in ieder geval wel dat ik geen relatie meer met hem wil. Iemand die mij niet kan respecteren, en zijn eigen zin door blijft drijven, is voor mij niet goed. Ik wil wederzijds respect en vertrouwen in een relatie. Wie niet eigenlijk he.... Maar het respect blijft van zijn kant weg en het vertrouwen is er ook niet meer. Het vertrouwen heeft hij verpest door mij te dumpen en een uur later al een andere relatie te hebben. Wie zegt dat hij dit niet meer gaat flikken. Ik wil geen tweede keus zijn, daarvoor vind ik mezelf te waardevol.
Ik wil met rust gelaten worden en verder gaan met mijn leven. Niet elke keer met hem geconfronteerd worden, geen telefoontjes meer, geen onverwachte bezoekjes meer. Ik heb zelfs zijn nieuwe vriendin gebeld omdat hij mij niet met rust wilde laten. Het werd alleen maar erger en ik kon nergens meer heen gaan of hij stond voor mijn neus. Wat bezield hij dan he, vraag ik me dan af. Is hij echt zo dom om niet te beseffen dat ik niet geconfronteerd wil worden met zijn nieuwe relatie en dat hij zijn keus heeft gemaakt toen hij mij liet vallen. Ik ben toen hard gevallen en dat wil ik niet nog een keer. Zijn vriendin wist er wel iets van af maar niet alles. Zij heeft hem erop aangesproken. Ik dacht even ik heb rust, maar na afgelopen donderdag zoekt hij weer elke dag contact. Pffffff om moe van te worden.

Toch kan ik zeggen dat ik mijn leven weer aardig aan het oppakken ben. Het gaat met ups en downs maar ik kan zeggen dat het beter met me gaat dan een maand geleden. Ik weet wat ik wil en daar hou ik me aan vast. Ik ga stappen, leuke dingen doen en vermaak me eigenlijk hartstikke goed. Ik mis hem echt wel, maar ik denk dat ik daarnaast vooral iemand mis. Een maatje, iemand waarmee ik alles kan delen, iemand die iets aan mijn leven toevoegt.......
Maar ook dat zal weer komen.

afbeelding van waterman

Hoi Lieve Lein

Je bent op de goede weg!!!!

Ik snap dat je heel moe van hem wordt, dat hij jou niet gewoon met rust laat, en jouw mening respecteert. Maar, je hebt wel gelijk, dit maakt de afstand tussen jullie alleen maar groter. En als je heel duidelijk hebt dat je hier geen zin in hebt, dan geeft dat misschien iets rust in je hoofd. Schrale troost, maar dan kan je zijn probleem (waarom zoekt hij die aandacht??????) lekker zijn probleem laten. Fuck it, of zoiets.

Heel veel sterkte! Ik zal de hele dag heel hard aan je denken Knipoog

Liefs
Waterman

afbeelding van Hetlevenismooi

@Lein

Je hebt helemaal gelijk Lein, geen tweede keus zijn, nooit!
Je hebt respect voor jezelf, zo hoort het ook, mooi!

Echt vermoeiend dat contact zoeken, gelijk geen rust meer.
Inderdaad, met ups en downs.

Ja, dat komt wel weer dat samensmelten met iemand. Knipoog

Sterkte voor het laatste stuk(je) nog!

afbeelding van chelle

@Lein: stalking?

Lein schreef:

Ondanks herhaalde keren gezegd te hebben geen contact meer te willen, blijft hij contact zoeken.

Lein schreef:

Ik wil met rust gelaten worden en verder gaan met mijn leven. Niet elke keer met hem geconfronteerd worden, geen telefoontjes meer, geen onverwachte bezoekjes meer.

Lein schreef:

Het werd alleen maar erger en ik kon nergens meer heen gaan of hij stond voor mijn neus

Er even vanuit gaande, dat jij naar hem toe heel duidelijk bent geweest en dus geen enkele ruimte hebt open gelaten om jouw wens en boodschap (Ik wil GEEN contact meer met jou en verzoek je om mij met rust te laten) anders te interpreteren dan jij bedoeld, snap ik iets niet.

Als je zijn 'herhaaldelijk contact met jou zoeken' ervaart als een obstakel dat jou in de weg staat om 'verder te gaan met jou leven', waarom is deze man inmiddels niet door jou- op de kanalen waar hij jou dus nog steeds kan bereiken, telefoon, mail, fb, whatever - geblokkeerd? Is zo gebeurd. En de rust is meteen merkbaar. Je kan iemand op heel veel gebieden in je leven buitensluiten en hier wel degelijk controle over hebben.

'Nergens meer heen kunnen gaan of hij stond/staat voor je neus?' Tenzij deze man een bovennatuurlijke, telepathische gave bezit waardoor hij iedere keer al van te voren precies weet waar je naartoe gaat of waar je bent, begrijp ik ook deze niet zo goed. Hoe dan? Hoe weet hij waar jij bent?

Mocht hij op jouw adres aan je voordeur voor je neus staan, sta je in je recht om hem hier een waarschuwing te geven dat je dit onacceptabel vindt en niet tolereert. Blijft hij je opzoeken, dan kun je dit als 'stalkgedrag' aanmerken en daar zijn wetten voor gemaakt. Je bent niet verplicht om die deur voor hem te openen, hè? Tenzij je dat contact en/of gesprek met hem zelf ook steeds weer vrijwillig met hem aan gaat. Of aan wenst te gaan. Maar dan wordt het eerder iets dat jullie beide dus in stand aan het houden zijn.

Voorwaarde aan 'stalking', is dat je wel kunt bewijzen dat jij heel duidelijk hebt aangegeven zijn contact en bezoek niet op prijs te stellen en dat je dit gedrag niet zelf ook in stand houdt door het contact met hem toch iedere keer weer aan te gaan.

Voor mij, als lezer, blijven er vraagtekens staan bij wat jij zelf onderneemt (en kennelijk ook niet, dus) om het 'contact zoeken met jou' zodanig voor hem te bemoeilijken en dicht te metselen, dat het hem niets meer oplevert om dit voort te blijven zetten.

afbeelding van Lein

Ik heb wel degelijk hem op

Ik heb wel degelijk hem op allerlei manieren geblokkeerd. Hij zoekt alleen elke keer weer een andere manier Dan weer een berichtje sturen van een telefoon van iemand anders, dan weer een briefje in mijn brievenbus, dan staat hij weer voor mijn deur. Als hij voor mijn deur staat doe ik niet open. Heb ik nu rust????
Hij weet dat ik elk weekend uit ga, ook naar welke kroegen. Het is voor hem dus niet moeilijk te achterhalen waar ik me in het weekend bevind. ook weet hij waar ik werk en dit is vlakbij zijn huis.
Ik doe niks om het contact in stand te houden. Ik heb hem duidelijk gemaakt wat ik wil en dat is geen contact. Als hij contact zoekt negeer ik hem. Dus zeg me eens, wat kan ik nog meer doen dan...............

afbeelding van chelle

#volhardend kereltje

Mag ik jou vragen, los van het 'ik zal hem erop aanspreken', wat zijn huidige vriendin hier eigenlijk allemaal van vindt? Er lijkt toch aardig wat tijd en aandacht in te gaan zitten, het met jou contact zoeken en blijven houden. Waar blijft de tijd en aandacht voor haar, dan?

En hoe heeft hij zelf gereageerd op het nieuws dat jij contact met zijn vriendin hebt gezocht naar aanleiding van zijn gedrag richting jou?

Lein schreef:

"Dus zeg me eens, wat kan ik nog meer doen dan..............."

Als het is zoals jij het omschrijft, zou je dit, gemiddeld genomen, kunnen bestempelen als bijzonder en afwijkend gedrag. Je zou, samen met een derde, iemand die jij vertrouwt en waar je je veilig bij voelt, het gesprek met hem aan kunnen gaan over hoeveel last je ervan hebt en dat je wil dat het stopt. Eventueel ook met zijn vriendin erbij.

afbeelding van Lein

Zijn vriendin weet ervan en

Zijn vriendin weet ervan en wat zij er verder mee doet is aan haar. daar bemoei ik me verder niet mee. Hij weet dat ik contact met haar heb opgenomen. Hij heeft hier alleen vrij weinig van gezegd.

Als ik met iemand erbij met hem in gesprek ga heeft hij wat hij wil, contact met mij. Ik ga dit dan ook absoluut niet doen. Ik zie daar het nut ook niet van in. Ik heb het hem al zo vaak gezegd dat hij echt wel weet wat ik wil, maar geen respect voor mij kan opbrengen omdat hij wel contact met mij wil blijven houden omdat hij me niet kwijt wil. Ik blijf hem negeren en ga mijn eigen leven weer oppakken. Dat lukt al aardig, alleen val ik soms wel terug als hij contact zoekt. Dat hoort bij het proces denk ik dan maar. Ik ga er nog steeds vanuit dat hij het uiteindelijk wel beu gaat worden om contact te blijven zoeken en geen reactie terug te krijgen.
Zijn gedrag is in ieder geval erg afwijkend en daarmee zorgt hij er ook voor dat ik me verder van hem los kan maken. Met zo iemand zou ik ook geen relatie meer willen.

afbeelding van chelle

#pro-actieve opstelling

Lein schreef:

"Zijn vriendin weet ervan en wat zij er verder mee doet is aan haar. daar bemoei ik me verder niet mee."

Wacht even, hoor. Misschien heb ik het verkeerd begrepen. De hele intensie van het aan zijn vriendin vertellen was toch zodat het JOU de 'afstand & rust' zou opleveren waar je zo'n behoefte aan hebt? Dat was toch de hele doelstelling 'dat jij rust kan krijgen'? Ik kan dus de onverschilligheid hier niet zo goed plaatsen 'dat het verder aan haar is en jij je er niet meer mee gaat bemoeien'.

Lein schreef:

"Als ik met iemand erbij met hem in gesprek ga heeft hij wat hij wil, contact met mij. Ik ga dit dan ook absoluut niet doen."

Hoezo ' heeft hij wat hij wil'? Het gesprek toch met hem aangaan, met iemand erbij, kan mogelijk meer gewicht in de schaal leggen. Dat gesprek doe je toch voor jezelf? Het gaat er toch niet om wat HIJ wil, maar om wat JIJ wil?

En het gesprek is niet bedoeld om nu een lange discussie met hem aan te gaan en hem te gaan voeden. Nee, het is het punt dat je duidelijk aangeeft dat jouw grens bereikt is en als zijn gedrag niet stopt, jij je genoodzaakt voelt om maatregelen te gaan treffen.
Bezoekje aan de mensen met de Blauwe Pet, dus...

Maar goed, het is maar hoe pro-actief je hier zelf in wenst te staan....

afbeelding van Lein

Het is absoluut geen

Het is absoluut geen onverschilligheid. Zoals je kan lezen was het even een paar dagen rustig maar daarna begon het weer. Dus heeft het ook geen zin die vriendin opnieuw in te lichten want het heeft niet het juiste resultaat. Wat zij verder denkt over dat hij contact met mij wil een weinig aandacht voor haar heeft dat kan ik niks mee hè. Dat is wat ik bedoel met het is aan haar wat ze ermee doet. Ik ga me verder niet met hun relatie bemoeien.

Ik wil geen contact met hem dus ook geen gesprek meer. Hij heeft zeker dan wat hij wil want hij wil alles aangrijpen om contact met mij te hebben. Ik wil geen contact meer en ik denk ook niet dat het enig ander effect bij hem heeft als er iemand anders bij zit.

Ik heb hem ook al gezegd de politie te waarschuwen en dat doet hem ook niks.
Mijn pro activiteit is tijd in mezelf steken en niet in iets wat niet helpt.

afbeelding van chelle

@lein: waarschuwing en handelen

Lein schreef:

“Ik heb hem ook al gezegd de politie te waarschuwen en dat doet hem ook niks.”

De kracht van een waarschuwing is natuurlijk dat je er vervolgens ook naar gaat handelen. Anticipeert op een gedrag dat al dan niet toch voortgezet wordt. En hier ook consequent in bent. Alleen en enkel de waarschuwing laten luiden, maar vervolgens (om welke reden dan ook) verzuimen om datgene te doen wat je in het vooruitzicht hebt gesteld - mocht de waarschuwing niet in acht worden genomen - tja, door sommige personen kan het dan toch ervaren worden als een loos dreigement. Ik keur dat niet goed, maar snap het wel.

Een dossier-opbouwen en deze vervolgens aan de politie kenbaar maken die hem dan een bezoekje gaan brengen of contact met hem gaan opnemen, kan wél als een serieuze waarschuwing aankomen. Lapt hij ook dit aan zijn laars, gaat het hem boetes kosten.

Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat wanneer je te maken hebt met een individu die zich weinig lijkt aan te trekken van grenzen, structureel de wensen van een ander ook niet lijkt te (willen) horen en dus onverbiddelijk jouw ruimte blijft innemen, het een drempel hoger heffen naar eventuele inmenging van politie en boetes die eraan vast komen te zitten, toch vaak een groot en merkbaar effect heeft. Zeggen dat je de politie gaat waarschuwen heeft alleen effect als je het ook doet. Zijn ruimte houdt op waar de jouwe begint. Simpel.

Het kan aan mij liggen, maar ik denk in je antwoorden een verontwaardigende toon te horen klinken. Zijn het de vragen die ik stel, die jou irriteren?