Lieve mensen

Waarschijnlijk zitten de meeste van jullie in dezelfde situatie, liefdesverdriet voelt kl*te! Een 2-tal jaar geleden was ik hier ook, ik heb toen heel veel steun gehad aan deze site. In die tijd heb ik mijn ex een nieuwe kans gegeven nadat we na 2 jaar uit elkaar waren. Toen hebben we een stap verder gezet, we hebben een huisje gekocht en zijn begonnen aan verbouwingen. Helaas na nog eens 2 jaar moet ik onze relatie met heel veel pijn in het hart opgeven...

Ik word er binnenkort 27, vroeger droomde ik ervan om tegen die tijd n fijne man te hebben getrouwd, n 4-tal lieve kindjes te hebben en n mooi huisje om in te wonen. Nu heb ik het gevoel nergens te staan, de wereld blijft maar draaien, maar voor mij is ie niet meer rond. Hij heeft letterlijk mijn hart gebroken! Niet door me te bedriegen, niet omdat hij me niet meer graag ziet, maar gewoon door zichzelf te zijn. Nu vraag je je waarschijnlijk af wat dat allemaal inhoudt. Wel, zijn ouders (en vrienden) wonen ver van hier. Hij wou elk weekend gaan, ik had soms het gevoel dat hij liever daar was dan hier. In het begin ging ik altijd mee, maar zo kon ik ook mijn werk niet meer volhouden en ik voelde me daar ook niet thuis. Waar hij vandaan komt drinken de mensen veel, zijn vader heeft n alcoholverslaving en de rest van de familie kent ook niet echt grenzen. Ik had t daar altijd al moeilijk mee, hij drinkt zelf ook veel. Hij is n fijne, knappe, intelligente en sociale man. Dus waarom moet ik hem loslaten? Omdat hij veel drinkt, dan zelfs nog achter het stuur durft te kruipen, verslaafd is aan joints, heel vaak humeurig is en dat op mij uitwerkt, hij soms liever bij z'n vrienden zit en dan niks laat weten, ...

Een heleboel redenen waarom ik hem moet loslaten en toch is het zooooo verdomd moeilijk! Ik hou van hem met al z'n gebreken en diep vanbinnen weet ik dat ik nooit 100% gelukkig zou worden met hem. En ondanks alles lijkt mijn wereld stil te staan zonder hem. Ik mis hem zo verschrikkelijk, ik weet niet hoe ik verder kan zonder hem? Ik kon hem toen niet loslaten, waarom zou ik het dan nu wel kunnen?

Wat moet je doen tegen dat verschrikkelijke gevoel dat je overvalt, een paniekaanval waar je niks tegen kan beginnen? Dan heb ik gewoon zin om weg te zijn. Herken je dat gevoel?

Ik wens ook jullie heel veel sterkte in deze moeilijke periode en ik hoop dat je ook steun mag vinden hier!
Liefs
rozenblaadje X