Hoe moet ik dit aanpakken?

afbeelding van wemovelightly

Dag iedereen,

Ik zit in een moeilijke situatie...
Mijn partner twijfelt over de relatie. We zijn nu 4,5 jaar samen. Ze weet niet of ze nog een toekomst met me wilt.
Ze zegt dat ik niets verkeerd doe, dat het niet aan mij ligt (cliché), maar daarbij weet ik dus ook niet wat ik kan veranderen.
We doen leuke dingen, kunnen plezier maken samen, kunnen zichzelf zijn bij elkaar, op elkaar rekenen en we wonen ook samen. Maar ze zegt dat het gevoel weg is, dat ik wel haar beste vriendin ben en veel om me geeft. Ze twijfelt dus en ziet alles negatief in.

Daarbij twijfelt zij ook nog eens aan haar seksualiteit. Ze twijfelt of ze nu ook op mannen valt ipv enkel vrouwen. Ze vindt het idee dat ik diegene ben waarmee ze de rest van haar leven zal doorbrengen beangstigend, omdat we nog zo jong zijn (26 en 27 jaar).

Ik zie haar daarintegen wel als echte partner.
Hoe kan ik die gevoelens doen weerkeren? Ik kan niet geloven dat het op is. Er moet nog iets zijn. We zijn relatietherapie gestart, maar ze zei duidelijk dat het niet zeker is dat dit nog kan goed komen. Ik ben gebroken.

Wat kan ik doen? Help me Verdrietig

afbeelding van waterman

Hoi Wemovelightly

Laat haar los. De enige manier om iets in handen te krijgen is het los te laten. Laat haar haar eigen twijfels oplossen. Dan kan zij de beslissing nemen of ze met je door wil gaan. En als zij beslist dat ze met je door wil gaan, dan zijn jullie een stapje verder.

Maar als zij blijft twijfelen, en jij gaat aan haar trekken, of haar met haar twijfel helpen, of haar probeert te veranderen, dan wordt het allemaal extreem ingewikkeld. Laat haar dus los. Ga weg bij haar. Ga je eigen weggetje lopen. En kijk of zij achter je aan komt lopen.

Echt waar......
Waterman

afbeelding van Max1974

Haal de druk eraf

Onderneem actie! Vertel haar 20 keer per dag hoeveel je van haar houd. Overlaad haar met bloemen en cadeaus. Laat haar geen moment alleen. Zorg dat ze duidelijk merkt hoe erg jij het vind!

Oké.. dat werkt dus allemaal niet, dat hoeft niemand je te vertellen. Wat werkt er dan wel? Inderdaad: loslaten en in ieder geval zelf alvast verder gaan. Daarmee bedoel ik dan 'mentaal'. Zet je schrap, hoop op beter maar wanhoop niet.

Je verstand weet het wel, het gevoel meekrijgen daarentegen is erg lastig. Helemaal als jullie ook samenwonen. Neem een 'break' van elkaar, ga bijvoorbeeld een tijdje ergens anders wonen. Dan geef je haar kans om jou te missen. Wacht niet totdat zij met dat voorstel komt, doe het zelf! Laat zien dat je haar twijfel serieus neemt en dat ook jij eraan werkt! Kwaad worden helpt niet, verwijten maken ook niet. Een beetje begrip kan geen kwaad, maar je hoeft ook niet alles te snappen en te slikken.

Geef haar wat kans om haarzelf te ontdekken. Doe dat met alle respect en je zult ook respect terug kunnen verwachten. Je vriendin heeft nog wat te doen en dat tegenhouden gaat niet werken.

Bottom line is: hoe hoger je de druk opvoert, des te gedwongener zij zich zal voelen. Het moet van 2 kanten komen anders is het niet echt. Wat niet echt is, dat zal uiteindelijk vast gaan lopen. Geloof me.. de klap die je dan mee gaat maken kan nóg harder aankomen.

Om het voor jezelf makkelijker te maken zou je (veel) afleiding kunnen gaan opzoeken. Ga stappen, ga naar de kroeg dom lullen met de stamgasten, neem een hobby, neem er twee, ga een weekend weg met vrienden. Haal het ergste weg uit je hoofd. Niet gemakkelijk, zo'n proces. Sterkte!