Het loslaten doe je ook niet 1.2.3.
Het valt ook zwaar.
Maar bedenk wat zwaarder valt als je niet eerlijk tegenover JEZELF bent.
Hij was niet goed voor jou.
Doorbijten tot je los bent.
Dan heb je eer van je ver(werk)ing.

Sterkte!!!

Ik denk dat het loslaten pas kan beginnen, als je alles hebt geaccepteerd. Ten minste, zo heb ik het ervaren.

Wat gebeurd is, is gebeurd. Het is in het verleden en aan het verleden kan je helaas niets aan veranderen.
Harde woorden. Ik weet het. Ik had hier zo veel moeite mee, want ik dacht altijd "had ik maar dit gedaan" of "had ik dit maar gezegd". En ik maakte mij helemaal gek met zulke scenario's. Continue terug kijken. En alleen ik had er last van. Want ik kon niet slapen. Ik viel zoveel kilo's van de stress af. Ik zorgde niet goed voor mezelf. Ik was mijn ergste vijand.

Acceptatie wilt niet zeggen dat je alles goed keurt. Acceptatie wilt zeggen dat je alleen naar het heden kijkt. Je blijft hangen in het verleden en daarom is het loslaten zo moeilijk. De toekomst is onzeker en daar kijk je liever niet naar. Je had dit gepland, en nu moet je een andere pad inslaan. Moeilijk, lastig en vooral pijnlijk.

Ik schreef het volgende op en las dit elke dag hardop. "Ik accepteer de situatie zoals het nu is. Wij zijn uit elkaar. Hij leeft zijn leven en nu is het aan mij om mijn leven weer voor mijzelf te gaan leiden. Had ik een andere situatie voor ons gewild? Ja. Kan ik er wat aan doen? Nee. Ik heb het eerder zonder hem gedaan en nu ga ik zonder hem verder. Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen geluk. Hij koos voor zijn geluk en nu kies ik weer voor mezelf. De relatie is voorbij en ik verdien beter".

Ik had dit nodig om elke dag te lezen, zodat ik kon beginnen met het 'rouwproces'. De relatie was voorbij. Punt. Hij gaf mij continue valse hoop en -verwachtingen en dat maakte mij nog ellendiger, dus ik stopte elke vorm van contact. Als hij mij wat stuurde, stuurde ik niets terug. Hoe moeilijk dit ook was! Ik wilde altijd wat terug sturen, want 'stel je voor..'. Maar mijn verstand wist wel beter. En daar moest ik op focussen. Je hart houdt je vaak voor de gek, maar je verstand die weet wel wat goed voor je is.

Het rouwen was voor mij afscheid nemen van hem, de relatie en de toekomst die wij tegemoet zouden gaan. Zelfs kleine dingetjes heb ik gerouwd: samen boodschappen doen, hem ophalen van werk, zondagse ontbijt enzovoorts. Ik nam de tijd om alles te verwerken. De man wie hij was, is hij nu niet meer. En dat is (nu) oké. Ik keur zijn gedrag niet goed en ik keur mijn gedrag destijds ook niet goed, maar wij hebben allebei gehandeld hoe wij dachten dat het goed was. Het is gebeurd. Ik weet nu dat ik beter kan en verdien.

Zelfinzicht is ook een onderdeel van het loslaten, denk ik. Wat was jouw aandeel erin? Kun je jezelf vergeven dat je zo hebt gehandeld, omdat je niet beter wist? Kun je hem vergeven dat hij zo heeft gehandeld, omdat hij ook niet beter wist?

Ik wist niet eens hoe sterk ik was, totdat ik iemand moest loslaten (en vergeven) voor iets waar hij nooit spijt van heeft gehad en getoond. Loslaten is een lastig proces, maar je komt er wel doorheen. Jezelf op nummer 1 plaatsen. Dingen doen die alleen jou gelukkig maken. Je oude hobby's oppakken. Afstand nemen van alles (en iedereen) die negativiteit in je leven brengen. Dat is niet egoïstisch, maar zelfliefde.

Enige troost, je bent niet alleen.

Veel sterkte!

Je zegt een paar dingetjes tamelijk sterk. Namelijk dat hij niet goed voor je is. En dat je wel verslaafd lijkt aan hem. En geobsedeerd door hem. En dat je je niet zo moet laten behandelen. Dat alles bij elkaar zou toch voldoende argumenten moeten zijn om hem los te laten, en zelf verder te gaan?

Toch heb je er heel veel moeite mee om hem los te laten. Wat biedt hij dan wel? Veiligheid? Vertrouwdheid? Zekerheid? Dat lees ik allemaal niet in je verhaaltje. Wat biedt hij dan wel?

Ik snap dat het soms heel moeilijk is hem los te laten. Ik hoor dat van meer mensen, dat ze toch zo enorm vast komen te zitten, aan partners die niet goed voor ze zijn. Ook als je googled op destructieve relaties en zo kom je dit vaker tegen. Toch denk ik dat het heel belangrijk is dat jij de beslissing neemt dat je dit niet meer wilt. Dat JIJ er uit wilt stappen, dat JIJ er uit gaat stappen. Zoek wat mensen om je heen, die je kunt vertrouwen, voor de broodnodige steun. Tegen wie je aan kunt praten, die je een beetje op het juiste pad houden...

Ik denk dat het heel verstandig is dat je hem overal geblokkeerd hebt. Dan kan je niet zo makkelijk in de verleiding komen. Ik vind het niet zielig, ik vind het juist sterk!!!

Meid, de eerste stappen heb je gezet. Het is uit, je hebt hem geblokkeerd, je bent hier gaan praten! Allemaal goede stappen. Nu verdere stappen zetten. Zodat je echt los kot van hem!

Heel veel sterkte!
Waterman