Hi SweetEscape,

Allereerst, wat klote voor je dat je je zo voelt en deze site nodig hebt. Als je wat verhalen of blogs links en rechts leest, dan merk je dat er vreemde dingen gebeuren in de liefde. Vaak is het antwoord op een probleem zó kinderlijk eenvoudig, maar vervolgens compleet buiten je bereik. namelijk dat het weer goed komt. iets waar jij als achterblijver weinig tot geen grip op hebt. In mijn ogen is dat wat loslaten betekent. het laten gaan van het idee dat je iets zou kunnen controleren. Maar niets dat iemand zegt, of de vele cliché's die vaak ook wel kloppen, zullen jouw pijn kunnen wegnemen. Als ik je verhaal lees, dan ben je nog vreselijk gek op hem. Ik ken het gevoel. En waarom ook niet. Iemand liefde willen geven en durven geven is een van de mooiste dingen die je als mens kunt doen. Maar zelfs behoefte hebben aan is ook heel logisch. Als mensen zeggen dat er nog meer vissen in de zee zwemmen, zou ik het maar niet meer hebben over je verdriet met die mensen. Mijn pijnlijke ervaring is dat sommige mensen zich niet kunnen of willen verplaatsen in jouw situatie, of simpelweg jouw pijn en verdriet niet kunnen handelen. Hier zitten we allemaal in hetzelfde schuitje, dus misschien kun je hier een paar contacten leggen met mensen die jou verder kunnen helpen.
Maar het blijft vreselijk. Ik vind het overigens wel flauw om te zeggen dat hij je al genoeg kansen heeft gegeven. Dat hij zich benauwd voelt op een of andere manier, dat is in wezen zíjn probleem dat jij triggert, maar niet met opzet. Dat moet hij ook beseffen en vervolgens aan zijn ontvanger sleutelen. Je kunt wel met de vinger gaan wijzen (en je zal hem best op zijn nek hebben gezeten uit angst, wat een slechte raadgever is), maar dat is geen liefde en geen oplossing. Dus hem maar even met rust laten dan? En dan ook helemaal. Kijken of hij jou ook mist. Als jij een soort van afstand kan nemen, dan lost dit zichzelf misschien op. Het draait allemaal om balans, nietwaar? Ik snap onwijs dat dat als spelletjes spelen aanvoelt en tegen je natuur in gaat (waarschijnlijk), maar het is het proberen waard. Als je nu contact blijft zoeken, heb je kans dat hij vanuit liefde doorslaat naar de andere kant en dat wil je helemaal niet.

Heel veel sterkte en geduld. Ga maar van je 'afschrijven' op het moment dat je eigenlijk hem zou willen bellen of zo.

groetjes, Hugo

Hey SweetEscape.
We zijn samen in ons gevoel. Ook ik zag veel te laat in dat ik zijn problemen 'kleineerde' en wilde dit goed maken. Op dat moment maakt hij het uit, ik kon er niets meer aan veranderen. Ook hij zei dat hij mij al een kans had gegeven en dat ik me niet had verbeterd. Maar die heb ik nooit gehad (lees mijn blogs). Ook wij hebben veel contact via msn en telefoon gehad. Nu niet meer, we hebben ruzie die nergens op slaat... Tenminste, hij is boos op mij, ik weet niet of ik wel boos op hem ben. Hij wil geen contact meer en die krijgt hij dan ook niet van mij.

Ik snap precies hoe je je voelt. Ook ik wilde me verbeteren, maar kreeg geen kans meer. Heb nooit een kans gehad. Ik laat hem er op dit moment lekker in stikken. Wil hem nu ook niet meer terug, tenminste, dat denk ik (het is nu zo'n 6 weken geleden). Maar ik mis hem nog wel heel veel... Ik hoop voor jou dat je je ook ooit zult voelen zoals ik me nu voel. Probeer hem en jouw gevoel te negeren, hoe moeilijk het ook is. Ga lekker voor jezelf, ga uit met je vriendinnen in die weekenden die je naar hem zou gaan. Doe wat leuks en hopelijk gaat het dan iets beter...