Lieve mede ldvd-ers,

Ik heb een haat/liefde verhouding met het woord 'sorry' & momenteel gebruik ik het licht spottend om er niet teveel gewicht op te leggen, dus...
Sorry dat ik even een tijdje afwezig was, ten tijde van de lichte crisis die hier op de site heerste ben ik min of meer emotioneel dichtgeklapt, waardoor ik niet meer het gevoel had om te bloggen noch te reageren op jullie bijdragen

Echter zoals zo vaak wordt een drempel hoger naarmate je er naar kijkt Daarom begin ik nu maar te schrijven & we zien wel waar mijn verhaal naar toe gaat, ok?

Mijn laatste niet-crisis-gerelateerde blog ging over 'tranen'. De tranen voor mijn ex komen niet meer, het rotgevoel van haar totale zwijgen echter blijft hardnekkig hangen. Is het zo vreemd dat ik erkend wil worden in wat ik ooit voor haar heb betekend, wat ik aan liefde heb gegeven? Is het raar dat ik in mijn meest angstige momenten haar gezicht voor me zie, dat ik hoop op haar kalmerende aanwezigheid? Ben ik naïef in mijn hoop op haar medeleven, nu of later?
Feit blijft, zij houdt zich stil... dus aan deze gedachten heb ik niets

Goed, moving on... tijd om mezelf voor de spiegel te zetten

Want de tijd tikt door, ook al hang je af en toe met je volle gewicht aan de grote wijzer

Het heden:

Positieve dingen: werk met 4 fijne koren, donderdag/donderdagavond weer vrij, weekend kan ik zelf invullen, overdag tijd om te zingen/les te geven,heel gezellige nieuwe contacten opgedaan(o.a. via de ldvd), vaker op stap naar/met vrienden, vaker vrolijk

negatieve dingen: overdag sta ik vaak stil, slaap slecht/laat dus kom te laat op gang, weet lang niet altijd goed wat ik met mijn weekenden aan moet, mijn beste vrienden zijn moeilijk te bereiken (wonen niet bepaald om de hoek ), de stroom van mijn normale 'overall happiness' wordt nog heel vaak onderbroken door teleurstellende gedachtes

De Toekomst(plannen)

Ik ga:

- De draad oppakken wat betreft mijn zangcarrière, nieuwe zanglessen plannen!

- Een extra baan zoeken voor overdag, binnen of buiten de muziek

- Weekendjes vol plannen met vrienden of zelf lekker weg uit...

- Rijbewijs halen, tijd om me makkelijker te kunnen verplaatsen

- Investeren in oude maar zeker ook nieuwe vrienden

- Me zichtbaar opstellen als mede oprichter van de PVDL (Ja Chris, ik vergeet je niet ) , zodat 'de liefde' mij weer kan/mag vinden

Wauw mensen, blij dat ik de weg naar dit blog heb gevonden

Daarom voor jullie & alle mensen die dichtbij me staan dit heerlijke positieve nummer over empathie van Alanis Met de wens dat onze volgende liefde( hier meer mee kunnen dan onze 'Axes' hihi

liefs de dromer