Hoi,

Ik wil je best mijn verhaal vertellen.
Ik had ooit met een jongen die 9 jaar ouder is dan dat ik ben, we kregen iets met elkaar toen ik net 17 was en hij 25. Voor mij was het natuurlijk echt een avontuur, fantastisch. Na 1,5 jaar ging zijn zus een huis kopen en omdat haar vriend het net uitgemaakt had kon ze het niet alleen betalen, dus ging mijn ex daar wonen om haar financieel te ondersteunen. Al heel snel kreeg ik ook de sleutel en woonden we daar eigenlijk met z'n drieën. Na een tijdje kreeg zij een nieuwe vriend en die kwam al heel snel ook daar wonen. Dus woonden we met z'n 4en daar. Na een jaar met z'n alle daar gewoond te hebben kocht mijn ex een eigen huisje en zijn moeder had hem overgehaald dat ik daar ook kwam wonen. Met z'n alle dat huis opgeknapt en het zag er echt fantastisch uit. Toen we er eenmaal woonden ging het achteruit. Na 2 maanden maakte hij het uit terwijl ik onder de douche stond. Ik moest hem vragen of hij nog van mij hield, zodat hij het meteen kon afkappen. Heel klote is dat, maar goed.

Ik was er kapot van, mijn ouders wilden bijna hun vakantie afzeggen omdat ze bang waren dat ik mezelf voor een trein zou gooien (ik heb nog nooit die gedachtes gehad btw). Na, ik denk, 2 maanden ofzo spraken we weer af en hadden een paar keer seks (het bekende 'seks met je ex'geval). Maar dat werd toen niet meer serieus. Ik heb toen gezegd dat ik dat niet meer kon. Na 8 maanden ongeveer helemaal los te gaan, met iedereen seks te hebben, keihard uitgaan, elk weekend wel bezopen thuiskomen, als ik al thuis kwam, kreeg ik een nieuwe vriendje. Dat had 2 maanden geduurd, toen zocht mijn ex weer contact met mij op en zei dat hij me miste en nog van me hield. Ik meteen weer de liefde voor hem terug en had het uitgemaakt met mijn toen huidige vriend. Wij meteen weer samenwonen. Was weer helemaal leuk.

Na een paar maanden heel leuk samen te hebben gewoond ging het weer mis. Ik zag dat hij vreemd was gegaan. Ik weggestormd naar een vriendin, daar een paar dagen gebleven. Toen belde hij me weer op hoeveel spijt hij had blablabla. Ik weer terug en het was weer even leuk. Daarna nog een paar keer uit elkaar gegaan. Elke keer mijn ouders weer huilend opgebeld dat ik weer terug kwam. Toen de laatste keer dat ik terug kwam ging het weer mis, maar heb ik er uiteindelijk een punt achter gezet. Sindsdien niet meer gezien of gesproken, ik was er klaar mee. Dat gespeel met je gevoelens is zo vermoeiend op een gegeven moment.

Het is in eerste instantie heel leuk als je ex zegt dat hij/zij je weer terug wilt. En het gaat echt wel even goed. Tot je weer op hetzelfde punt staat in de relatie en je ex het weer uitmaakt. En dan wil je je ex weer terug en misschien gebeurt dat weer, maar dan begin je weer van voor af aan. Tot je er genoeg van hebt en dat gejojo van gevoelens niet meer aankan.

Ik zeg niet dat het bij iedereen zo gaat. Het gaat soms ook echt wel goed, maar ik ben van mening dat je hoort te werken aan relaties. Als je het meteen uitmaakt zonder het geprobeerd te hebben of er goed over gepraat te hebben, kan het nooit goed gaan. Dat is de basis van een relatie.

Maar als je echt zeker bent dat je hem terug kan krijgen en de relatie sterker kan worden zou ik hem eerst de ruimte geven. Hem jou laten missen. Als hij jou niet mist, wil je dan wel moeite doen voor zo iemand? Dan maak je het alleen maar moeilijker voor jezelf. Over een tijdje kan je contact met hem opnemen, casual en luchtig. Als hij kortaf is weet je genoeg, als hij echt geïnteresseerd is in jou en echt oprecht alles wil weten weet je dat hij jou ook wel echt heeft gemist en het echt leuk vind je weer te spreken. Dan kan je daar weer op inspelen.