hoop, hoop, hoop

afbeelding van afwachtende

pff, nooit gedacht dat ik hier ooit aan zou beginnen, maar ik weet me geen raad. het moet eruit!

ik ben 1.5 jaar samen met mijn vriend (of moet ik zeggen ex-vriend..) die me vanochtend belde vanuit oostenrijk. Hoe is het met je? ik mis je, maar verder is het goed. met jou? nou, ik heb eens nagedacht...

daar begint het al. knoop in mn maag, hart in mn keel, meteen weet ik al dat ik alles wat ik die dag heb ingepland laat vallen voor dit telefoongesprek. "hoezo, je hebt eens nagedacht...?" en in mijn hoofd gaat het zo: godverdomme eikel, je doet het niet hoor, je doet het niet...
dit heb ik al vaker uit zijn mond horen komen, en zeker de afgelopen weken. Hij is snowboardleraar in oostenrijk, en tot een week geleden was ik daar ook, als skilerares. ik ging naar huis na 3 weken want ook hier gaat het leven door: studie en werk laten niet eeuwig op zich wachten.
in die drie weken samen zijn we elkaar vaak in de haren gevlogen. ik jaloers, hij jaloers. Hij dronken, ik verdrietig. en zo kan je er zelf vast ook nog wel een paar verzinnen. op een gegeven moment maakte hij het voor mij te bont en heb ik mijn spullen gepakt en gezegd dat ik niets meer met hem te maken hoefde te hebben. ik wilde die vent niet meer, die zei dat ie geen zin had om een beetje zn best te doen, dat ie lekker ging doen wat ie zelf wilde...nee, dat wilde ik niet meer. Op het moment sûpreme, ik sta bij de deur met mn koffer, rent ie achter me aan en houdt ie me tegen. JA denk ik, contact. eindelijk. daar is MIJN lief weer. alles is weer goed.

nou niet dus.
een dag later vertrok ik naar nederland, wat nu een week geleden is. en vanochtend belt ie me met: ik blijf in ieder geval nog 6 weken. voor mij even slikken, dat lijkt me logisch...iemand nog 6 weken moeten missen nadat je door een zware tijd bent gegaan is voor mij gewoon lastig en ik denk niet dat ik de enige ben. Maar klaarblijkelijk kon hij me dus wel missen; daar zit iets niet goed. ik wil er eigelijk niet naar vragen, maar in stilte is het al gezegd en mezelf voor de gek houden doe ik niet meer. dus ik vraag er nog eens naar: waar heb je dan over nagedacht?

ik weet het maar al te goed: ons. dat het niet goed is. dat het niet goed was en dat het niet goed gaat komen. dat de koek op is. het feest is afgelopen. het vuur is uit. weet ik veel wat men nog meer kan verzinnen... en jahoor, daar komt de waterval. lekker koud en onpersoonlijk gebracht, en ook nog eens door de telefoon. en het enige wat ik kan denken is: DIT IS NIET MIJN LIEF, dit kan hij gewoonweg niet tegen mij zeggen, dit is niet waar, het gebeurd niet, natuurlijk blijven we samen, WIJ zijn het toch!

en opeens raakt de woede me. uit wanhoop weet ik dat huilen en smeken niet meer werkt, dus stap ik over op haat en agressie. lul, vorige week bij het afscheid nemen zeggen: tot over een paar weken, dikke knuffel, dikke kus, dikke tranen..je bent gewoon een lul! en zeker dat je dit over de telefoon doet trouwens!
waar ik als antwoord op krijg: moet ik wachten dan, 6 weken lang, en niks erover zeggen? nou nee, je moet zeggen dat je niet weggaat! nee, dat gaat niet. WAAROM NIET! hoe kan het dat je dit opeens zegt, zo lekker veilig op een afstandje met in je achterhoofd de gedachte dat je in ieder geval de komende anderhalve maand nog keihard kan gaan feesten voordat je thuiskomt en doorhebt dat ik er niet ben... ik maak mezelf helemaal gek van verwarring. hoe kan het dat hij niet voelt wat ik voel? waarom spreekt hij er zo gemakkelijk over?

ja, komt er uit de hoorn...ja, ik zei toch vorige week dat we wel zien als ik terug ben? Ja inderdaad, vanwaar dan dit telefoontje om 9 uur 's ochtends? omdat jij er naar vroeg.
Dus nu is het mijn schuld begrijp ik. ik vroeg naar waar ie over heeft nagedacht, omdat ik natuurlijk al weet hoe laat het is. ik ga mezelf toch niet voor de gek houden en net doen alsof ik dom ben, puur om tegen mezelf of wie dan ook nog te kunnen zeggen dat ik een relatie heb, waarvan ik toch wel weet dat ie na 6 weken alleen-zijn op de klippen loopt...
"ja inderdaad. dus dan kan ik het beter maar nu zeggen."

mijn hart is gebroken. hij is voor mij de eerste en de enige. en nu moet ik ermee dealen dat ik dat niet meer voor hem ben, alleen. niet eens even netjes afgesloten, niet in de wetenschap geweest wanneer ik m voor het laatst gezien heb, of gezoend, of aangekeken zelfs, toen we nog samen waren. ik wil hem bellen, elke seconde van elke minuut van elk uur van elke dag van elke week van elke maand... dat ie opneemt en zegt: hee lief, wat fijn dat je belt, ik mis je ontzettend, ik ben volgende week weer bij je hoor!
ik heb net meteen alles uit mn kamer gehaald wat aan hem herinnerd en het in een grote tas gedaan en uit het zicht gezet, achter een kastdeurtje. klaar om te worden meegenomen. ik dacht, als ik dat nu alvast doe dan heb ik er over 6 weken misschien iets minder last van als hij het meeneemt.

maar waar ik het meest last van krijg is dit: aftellen naar de datum dat ie weer terug is. en stiekem enthousiast zijn dat ik hem dan weer zie, me mooi maken zoals ik altijd doe..en mezelf voorhouden dat als ie me dan na zo lang weer ziet me in zn armen neemt en huilt, en dat hij weer bij mij is. rust.

afbeelding van Dyna737

@afwachtende

Pfff, wat een herkenbaar verhaal.
Mijn vriend heeft het ongeveer al 4x door de telefoon uitgemaakt, terwijl hij gewoon in nederland is. De laatste keer zette hij het wel door, om vervolgens een paar dagen later hem de vraag te stellen: Is het nu eigenlijk uit of aan? meneer weet het zelf niet meer, pffff.

Ben op het moment boos, zoo boos. Boos omdat het weer van mij uit moet komen: gevoelens tonen. Smsjes sturen dat ik hem mis, nog zo van hem houdt en dat soort dingen. Krijg van hem terug alleen maar standaard dingen van wat hij aan het doen is en hoe het gaat, met de standaard xxx eronder. (vast een gewoonte geworden).

Ja die hoop he...dat is zo moeilijk. Je word er zo onzeker van. het ene moment denk je ik moet hem nu echt gaan vergeten, waarop hij weer een opmerking maakt waarop je die hoop er weer uit haalt en er weer voor gaat. Maar t sloopt je van binnen.
Ik weet niet hoe lang ik nog kan wachten, dit gaat al maanden zo. Ik wil mijn gevoel gewoon niet meer aan hem tonen.. laat hem nu maar komen, nu is hij aan zet. Maar ik ben een gevoelsmens en dat is heel moelijk voor mij, maar mss wel het beste. Nu gaat ik eens hard en koud zijn, en dan zullen we nog wel zien.

Ik wens jou heel veel sterkte...weet precies hoe je je voelt!

afbeelding van maudjje

hej afwachtende

Wow heftig verhaal..
Maar meis je moet echt niet gaan afwachten, serieus probeer jeleven op te pakken, en kijk hoe je je voelt over 6 weken..
WAnt als hij in die tijd niet komt met ik mis je en ik wil je toch weer wel zien dan is het het ook niet waard..

Ik had ook een afspraak met mijn ex een maand nadat het uit was.. hadde nwe toen al afgesproken, en de eerste 3 weken keek ik er naar uit.. toen was het carnaval en ik kwam andere mannen tegen..die op het eerste gezicht veel leuker waren..maar goed isallemal oppervlakkig..maarja ze hebben me wel geholpen om er verder overheen te komen.. en ik voelde me top..had niet eens meer echt zin in die afspraak met mijn ex.. en natuurlijk kwam hij toen een week voor de afspraak met ik mis je.. en ikw as weer totaal verward.. ging weer uit kijken naar iets wat er niet een was..
Uiteindelijk was het heel gezellig.e.n hij wist het daarna niet meer..hij wilde wel proberen rustig aan te doen..en mss dat het dan weeer wat werd.. en mss he bik ht wel niet rustig aan gedana..weet ik ook niet..ik liet hem overal vrij in.. hij had zelfs dates de week daarna..
toen zouden we weer afsrpeken belde ie af.. dus ik was boos en teleurgesteld..en toen kwam hij met..dat ie het weer niet wist..en dat het mss toch niet zoon goed idee was..

en ik heb toen voor mezelf gekozen,, en heb hem achter me gelaten..en dat is enorm enorm moeilijk.. zou wel de hele tijd willen janken..maar weet jew at dan het fijne is.. jij hebt dan de macht gekregen.. je bent niet meer zijn speeltje..en je beslist zelf.. En als hij je echt echt heel graag terug wil dan komt ie van zelf wel.. en anders weet je dat jij iig de goede keuze hebt gemaakt..

En geloof me in die paar weken dat ik vrijgezel ben ben ik al zoveel aardige leuke en lieve jongens tegen gekomen..en je hoeft daar verder niks mee te oden..maar het gevoela lleen al dat die er zijn.. maak het fijn.. En ik wist van mezelf dat ik hem zo terug zou nemen..maar dat komt gwoon omdat dat vertrouwd is.. want ik merkte meteen toen we weer wat closer kwamen dat hij totaal niet veranderd was..

Maar het komt allemaal vanzelf.. ga lekker feesten met vriendinnen.. probeer hem zo veel mogelijk te vergeten.. en je zult zien dat er altijd zonneschijn komt na regen!!
succes meis.. laat niet met je spelen aub!

afbeelding van verwijderd!

ok ben het er gedeeltelijk mee eens maar ??

en je zult zien dat er altijd zonneschijn komt na regen!!

maar voorlopig plenst het nog steeds in ons gevoel , kom ik dan nooit van deze zwarte dagen af

ja de ene huppelt lekker door en de ander die heeft er hele erge moeite mee , de exen dus

maar de klap komt hoop ik echt hoor , want ze doen ons verdomde pijn hoor , en kijken niet meer naar ons om ??

wie is er de weg kwijt ? als er niet eens normaal gepraat kan worden , contact nee al 15 maanden niet meer gescheiden ja , advocaten ja, huis te koop in spanje ja , en opnieuw getrouwd na een relatie van 32 jaar ja ?????????????????????????????????????? en geld ,geld ,geld dat is voor haar het belangrijkste een junk dat is ze

vluchten , ja ik blijf het zeggen je eigen belazeren en anderen, ook der kinderen dus ze doet niet alleen mij pijn

eerlijke mensen hebben pijn = en oneerlijke mensen vluchten weg

maar dat internet kan je maken en breken ? ik kan op google eart zelfs hun f... huis zien waar ze wonen , dus je kan wel vluchten maar een mens is altijd te vinden

sorry moest er even uit , sterkte allemaal xx

afbeelding van tijger

Hoi

Jee meis voel met je mee, klote!
Maar misschien is het slim dat je de tijd nu ook even gebruikt om eens goed na te denken wat jij wil, vind, waarom er bv eigenlijk die ruzies waren, en of jij je zelf wel helemaal prettig voelde in wat jullie hebben/hadden. Laat je gevoel iig niet aleen afhangen van de beslissing die hij nu neemt.