Telkens weer sluipt die hoop erin. Als het even stil is, krijg ik weer meer hoop. En hoe meer hoop, des te harder is de klap weer om van die hoop af te komen. Je wilt dus eigenlijk de hoop direct met de grond gelijk maken, maar dat is zo vermoeiend, dat je het soms even laat gaan. En voor je het weer is het weer te ver gegaan en zit je weer in de situatie waarin je weet dat het onvermijdelijke gaat komen. Die klap. Je weet dat ie gaat komen, maar je stelt het toch uit. Logisch, want je gaat jezelf geen pijn doen.
Ik voel het ook weer aankomen. Hij is weggeweest een tijdje en nu weer terug. Mijn hoop is die periode weer omhoog gevlogen. Het leek weer als vroeger, toen was hij ook wel eens weg. En nu, begint weer het langzaam afbrokkelen van die hoop en de emotie die er bij komt kijken. En ik heb het helemaal aan mezelf te danken. Ik ben gewoon te zwak om mijn hoop helemaal los te laten en zolang er telkens maar een klein beetje hoop overblijft, groeit die vanzelf weer.
Ik kan het niet loslaten, want die hoop, de kans dat het allemaal weer goedkomt. Dat geeft me zo een goed gevoel om daar aan te denken. Ik weet precies wat ik anders zou doen, ik weet precies hoe ik het nu zou willen en wat mijn zwaktes zijn. Als hij me alleen maar de kans geeft. Dan weet ik zeker dat het weer goed komt... althans... dat maak ik mezelf dus wijs. Hij wil me niet terug. Die hele fantasie is een fantasie, een droom, die geen werkelijkheid gaat worden. Het wordt ook geen werkelijkheid door er heel hard op te gaan zitten hopen, door het scenario 1000x in mijn hoofd af te spelen.
Gelukkig is de werkelijkheid wel dat ik me goed voel over mezelf, ook zonder hem. Dat ik in positieve zin ben veranderd sinds het uit is (ook al was het uitgaan daarvoor de aanleiding). Dat ik weet dat ik de moeite waard ben, nu meer nog dan toen het nog aan was, en als hij dat niet wil zien, dan maakt hij een fout, dan is hij mij niet waard. Ik kom wel weer iemand tegen, ooit. Iemand met wie ik ook gelukkig zal kunnen worden, misschien wel gelukkiger. Alleen die hoop, die blijft funest.