Hopeloos

afbeelding van Snoepje

Ik moet toch even wat kwijt over mijn liefdesleven van de afgelopen 2 jaar. Iets minder dan 2 jaar geleden kwam er een jongen op mijn pad. Onze eerste date volgde en die was perfect..we vonden elkaar erg leuk. De 2e date volgde 2 weken daarna. Na een maandje volgde de 3e afspraak. En tijdens al deze afspraken bleek dat we ons ontzettend tot elkaar voelden aangetrokken en er was niets wat ons in de weg stond. Hij gaf me veel aandacht, we sms-den veel, hadden elke dag wel contact met elkaar. En het kwam echt van 2 kanten. Ik vertelde hem eerlijk dat ik veel voor hem begon te voelen. Tot ik na die 3e date ineens weinig van hem vernam. Ik vroeg hem wat er aan de hand was...Hij vond me een erg leuke meid, maar hij was niet verliefd. Ik wel, want ik moest elke dag wel 1000 keer aan hem denken. Een moeilijke tijd volgde voor mij, want ik snapte er helemaal niks van en had totaal niet de indruk gekregen dat hij niet verliefd was, integendeel! Maargoed, wat kun je ertegen doen? Ik besloot het contact te verbreken en we spraken elkaar ruim een maand niet. Tot ik ineens weer dat smsje van hem kreeg...Ik dacht net dat ik eroverheen was..maar toch liep ik in de val en ging erop in. Weer veel contact volgde, maar afspreken wilde ik niet, dat was te pijnlijk. Dat vond hij jammer, maar we bleven contact houden. Dat was de ene week meer dan de andere week. Dat contact gaf me altijd een goed gevoel, hij gaf me immers aandacht. Na 4 maanden wilde hij me toch wel heel erg graag zien en ik ging bijna overstag, maar heb uiteindelijk de afspraak afgezegd met een smoes. Ik was te bang om weer verliefd te worden en gekwetst te worden. Het contact ging gewoon verder. En weer wou hij steeds afspreken...Uiteindelijk heeft het 10 maanden geduurd voordat ik hem weer in levende lijve ontmoette en het was weer pats boem..precies hetzelfde als een jaar terug. We voelden ons erg tot elkaar aangetrokken en gingen veel met elkaar om. We hadden toen ook sex met elkaar en dat gaf onze relatie toch wel wat extra's. Maar ook toen kwam het hem te dichtbij als ik hem vaker wou zien en een ruzie volgde. Hij wilde geen relatie, was er niet aan toe..Blijkbaar wou hij wel de lusten, maar niet de lasten! Mijn verliefdheid was niet zo groot als het voorgaande jaar, maar het was er wel. En ik wou hem niet kwijt, want ik gaf om hem. Toen hebben we dit hele issue besproken en hebben we afgesproken dat we het zo hielden. Noem het maar friends with benefits. Dat ging een tijdje goed...tot ik hem begon te wantrouwen, er gebeurde wat dingen in mijn ogen, waardoor ik hem niet helemaal meer vertrouwde. Maar ik wist het niet zeker, ik verdacht hem alleen, misschien uit angst. Hij vond het niet eerlijk dat ik zo over hem dacht en probeerde het tegendeel te bewijzen. Nouja uiteindelijk geloofde ik hem wel een beetje, maar het bleef knagen. En steeds gebeurde er weer wat. Ik heb toen op een dag gezegd dat ik het contact ging verbreken...dat vond hij erg jammer en lange gesprekken volgden. We besloten er een punt achter te zetten. Ik liet niks meer van me horen, iets wat erg zwaar voor me was, want ik misste zijn aandacht heel erg. Na die week probeerde hij weer contact te zoeken, zei dat ie me misste.. ik heb hem de waarheid gezegd en genegeerd. Dit zorgde er juist voor dat hij naar mij toe trok, hij bleef contact zoeken, wou verder. En ik gaf hem die kans..en weer stootte hij me af als we elkaar te kort achter elkaar zagen en weer 2 weken later wou ie weer wel bij me zijn en zo ging het 4 maanden door....Uiteindelijk zijn we hier beland..Laatst zijn we een dag weggeweest samen en dat was erg leuk, maar ik hoorde vervolgens 4 dagen niks van hem, terwijl als we elkaar niet zien we elke dag contact hebben. Ik begon hem weer te wantrouwen en weer een ruzie volgde en nu zegt hij dat ie er geen zin meer in heeft omdat ik hem niet vertrouw...Dit doet me erg veel pijn, omdat normaal ik degene was die dat zei en ik me nu behoorlijk klote voel. Hij vind dat ik achterdochtig ben. Ik heb een hele andere theorie...ik heb zo eens wat dingen gelezen over bindingsangst en ik heb echt een groot vermoeden dat dat wel eens zijn probleem zou kunnen zijn. Het komt namelijk sterk overeen. Gevoelens, daar praat ie niet gauw over, maar hij heeft al wel veel meegemaakt in zijn verleden. Zou dit een oorzaak kunnen zijn van zijn gedrag?

afbeelding van melle

Leeftijd van mannen

Zoals ik het lees lijkt het op "hard to get" is gewild. Ik vind je wel heel sterk dat je iedere keer de boot zo afhoudt! Misschien duurt het daarom al wel
zo lang tussen jullie. En bindingsangst zou ook goed kunnen. Ik heb 5 jaar
een relatie gehad en mijn ex is midden twintig. De meesten in m?Ǭ¥n omgeving
zeggen dat een relatie zelden stand houdt met mannen onder de 30. Gewoon
omdat ze nog hun wilde haren nog niet kwijt zijn. De enige oplossing lijkt
mij het contact helemaal aan hem overlaten en zelf verder gaan (dan ziet hij
ook dat jij ook lol zonder hem kan hebben in het leven), alleen dan
zie je volgens mij pas of iemand echt voor je gaat. En volgens mij is het
wel duidelijk dat het aan jou niet zal liggen. Ben erg benieuwd hoe het afloopt
Heel veel succes in ieder geval!

afbeelding van Snoepje

Tja..

Ja het is ook een soort hard to get spelletje waar het op lijkt..maar het is behoorlijk vermoeiend. Hij zegt ook dat ie zich niet wil binden, maar zodra ik eventjes uit zijn leven verdwijn dan doet ie er alles aan om weer contact te krijgen. Waarom doet hij dat dan, vraag ik me dan af? Hij zegt dat bijv. dat ie me leuk vindt, als gewone vriendin. Maar een gewone vriendin heb je geen sex mee, heb je niet elke dag zoveel contact mee enz. enz. Daarom is het zo ontzettend verwarrend voor mij..Ik denk dat afstand nemen nu ook het beste is..

afbeelding van queen33

Herkenbaar

Ik herken heel veel in je verhaal. Heb net een punt gezet achter een relatie van 10 weken. Bij ons ging het allemaal wat sneller dan bij jullie. Na de eerste date volgden al snel de tweede en derde en hij was super enthousiast. Al Maar na 3 weken kwamen van zijn kant de twijfels. Hij wist niet of hij wel verliefd was en was opeens niet toe aan een relatie maar wilde me ook niet kwijt. Als hij er was was het super en was hij er niet dan hoorde ik dagen erg weinig. Hadden ook maar besloten vrienden te blijven en elkaar minder te zien maar hij miste mij na 2 dagen al en kwam weer terug.
Dit ging weer week goed en daarna kwamen de twijfels weer. Die onzekerheid waar je in zit maakt je gek. Het is zo tegenstrijdig. Hoe kan het dat het allemaal leuk is als hij er is en wanneer hij weg is je bijna negeert. Ik werd er gek van en moest voor mezelf kiezen. Heb er 4 dagen geleden een punt achter gezet,
maar heb het nu best moeilijk. Moet sterk zijn en aan mezelf denken.
Ook hij had veel meegemaakt in het verleden en gaf zelf aan dat iemand hem had gezegd dat hij last heeft van bindingsangst. Ik herken ook een heleboel.
Dat afstoten en aanhalen en soms compleet negeren. Heb er nu veel verdriet van ook al waren het maar 10 weken, maar wel 10 hele heftige weken.
Heb nu voor mezelf gekozen en hoop dat dat goed gaat.
Denk dat jij dat ook kunt pas goed op dat je je niet laat meeslepen door zijn onzekerheid. Zet alle plussen en minnen op een rijtje dat heeft mij erg geholpen en praat erover. Veel sterkte

afbeelding van Snoepje

Klopt

Ja het is ook heel moeilijk de eerste paar dagen/weken, maar het werkt echt als je gewoon hem negeert, leuke dingen gaat doen met vrienden en zorgt dat je lekker bezig bent. Ik snap die onzekerheid waar je over praat ook heel goed. Je gaat door zo'n iemand heel erg twijfelen aan jezelf..Ligt het aan mij? Doe ik iets verkeerd? Maar uiteindelijk ligt het echt aan de ander, want jij was niet degene die niets meer liet horen en die ander liet jouw in de steek, waardoor jij je kut ging voelen. En het is heel moeilijk te begrijpen dat je het zo leuk samen hebt en vervolgens niks meer hoort. Hij heeft mij nu ook verteld (nadat ik het hem vroeg) dat als het te dichtbij komt het hem afschrikt. Maar dat zegt ie dan niet tegen mij en dat vind ik heel slecht, want ik voel me er klote door. Het is zijn probleem en hij moet dat zelf oplossen. Ik heb nu al een week geen contact meer met hem gehad en weetje: het maakt me helemaal niets meer uit! Ik voel me goed, baal er niet meer van dat ik niks meer van hem hoor! En zo zal het bij jouw uiteindelijk ook zijn. Het heeft tijd nodig...Dus blijf voor jezelf kiezen, anders ga je dit kutgevoel straks nog een keer meemaken en dat is dus niet de bedoeling. Laat het hem uitzoeken, je verdient beter! Met iemand die wel 100% voor je gaat voelt het zoveel beter!! Beter dan die onzekerheid die je met hem meemaakt! Sterkte en je komt er zeker weten overheen!