Ik train me kapot bijna elke dag om me wat beter te voelen, ik ben school nog steeds aan het halen, ik ontmoet veel nieuwe mensen ik doe echt alles!!!! Maar godverdomme mag ik ook een keer een steuntje in mijn rug...? Ik werk me echt kapot om mezelf weer te zijn, ik doe er echt heel veel voor. Ik zie verbetering in mijn fysieke ik, maar mijn mentale ik wil gewoon niet mee werken. Ik ben niet ongelukkig maar ook niet gelukkig, ik ben niet echt gelovig maar ik kijk de laatste tijd af en toe eens naar boven en mompel dan in mezelf: "Wat moet ik nog meer doen?" Ik ken me elke dag steeds beter, lichamelijk word ik elke dag steeds sterker en ik merk dat ik me steeds volwassener gedraag en meer nuchter ben geworden. Maar man o man, is er dan niet iets wat mij even over dat laatste drempeltje heen kan gooien? Ik ben bang dat ik er anders nog in blijf hangen... Ik krijg het idee dat ik dit laatste drempeltje niet zelf overkom... Iemand die dit gevoel kent? Je denkt er alles aan te doen, maar het is nog steeds niet voldoende... ik sta echt perplex over het feit dat ik behoorlijk hard aan mezelf werk maar het nu niet meer verder helpt! Ja i know je moet het zelf doen, maar een klein beetje hulp van iets waar ik weer extreem blij van wordt kan ik nu erg waarderen! Pff, moet je eens horen... er zijn zoveel ergere problemen!

KOP OP MAN! Ik ben zo ver!!!