----\/Ik ben echt de weg kwijt ik weet het even niet meer\/----

afbeelding van frenzy

ik ben altijd een positieve jongen geweest veel lachen enspontaan zijn.
ik ben ook heel lief voor de vrouw eigenlijk te lief maar ja wat wil een vrouw nou nog meer zou je zeggen maar ja.
als je mischien hebt gelezen in de voorgaande blogs dan had je gelezen dat ik me heel schuldig heb gevoelt voor mijn type gedrag wat ik vertoonde.
en dat dat gedrag is opgekweekt met de maanden om het feit dat ik nooit gehoord werd maar ik wel altijd mijn best deed om haar te begrijpen en de dingen te doen voor haar die ze wilde.
ik herkende mijnzelf niet meer en ben hulp gaan zoeken,die ik nu nog steeds volg na 4 maanden terwijl we uit elkaar zijn.
we hebben elkaar nog gezien nadat we uitelkaar waren dat ging zo 3 maanden door we zagen elkaar alleen op zaterdag een paar uurtjes.
maar iedere keer als ze kwam was ze niet de meid die ik altijd kende ik moest oppassen op mijn worden en ze gaf mij een kleinerend gevoel alsof ik een aanvulling was.
ik deed extra mijn best om haar vertrouwen te winnen en respect te tonen naar haar,maar voelde niets terug.
we gingen op deze wijze met elkaar om om te kijken om het nog een kans te geven.
maar hoe moet ik me voelen als ik moet horen uit haar mond dat alles mijn schult is en omdat het mijn schult is dat ik alles moet rechtbreien.
ze verwijte mij vaak dingen terwijl ik met haar met respect omging.
ik heb dit 4maanden volgehouden tot op een avond,ja die avond.
ik had de hele week gewerkt en ik had een nieuwe baan erbij in de weekend dus vrijdag en zaterdag nacht erbij werken met de intensie voor de toekemst voor ons op te bouwen.
ze kwam zondag avond naar me toe en ik had hard gewerkt die week incl de nachten.
en we zitten op de bank en ik zit lief te doen tegen haar maar merkte dat alles van mijn kant af kwam,dus ik zei rustig tegen haar warom doe jij ook geen moeite om mij een kus te geven?
en toen brande ze me helemaal af met praat normaal met mij en wat denk je dat je ben,ik deed normaal tegen haar en wist niet wat er gebeurde.
er was 1 ding wat er door me heen ging en dat was ik heb kansen van haar gehad maar zo wil ik niet.
ik heb werd nu ook boos en gaf haar een duw naar de buitendeur en zei ga maar weg kom niet meer terug en wis mijn nummer.
volgende dag kreeg ik weer een sms warin stond dat ze onder de blauwe plekken zat ik zweer ik gaf alleen een duwtje in de rug hoe kan ze onder de blauwe plekken zitten?
maar ik krijg altijd verwijten naar mijn hoofd geslingerd dus dit kan erbij.
maar nu komt het wat mij heel erg sloopt.
we zijn uit elkaar ik hou nog steeds zoveel van haar dat ze veel in mijn gedachte is,ik heb voordurend jankbuien met de vraag warom is het zo alles was echt zo supergoed tussen ons.
ik voel me ook erg alleen ik heb geen vader en heb vorig jaar mijn moeder waggebracht ik heb contact met 1 vriend die ik 17jaar ken en mijn broertje en mijn zusje af en toe maar die zoekt mij zelden op.
mijn beste tante en neefjes hoor ik ook minder ik denk mischien worden ze een beetje nuts van mij,maar mijn tante heeft nog af en toe contact met mijn ex(m'n ex weet niet dat ik het weet) zo hoor ik af en toe hoe het met haar is.
soms hoop ik dat ooit in de toekomst al is het over een jaar dat het goed komt maar mag ik niet op hopen eigenlijk.
mijn ex en ik waren echt een team en hadden met veel dingen een klik,maar ze begreep mij niet altijd en darom is het denk ik zo gelopen.
hoe ik nu leef heb ik geen zin in dingen te doen ik onderneem wel dingen en doe een opleiding erbij maar de vreugde in dingen en in het leven is weg.
waar ik veel aan denk is aan haar en ik wilgraag samenzijn ik wil graag een goede meid en kinderen en het liefst heb ik het met haar.
maar mijn beste vriend zeg wacht het leven af forseer het niet doormiddel van dingen te willen.
ik ben 29 en ik wil het te graag allemaal omdat ik het gevoel heb dat het nu de tijd is voor dingen anders is het te laat denk ik,terwijl iedereen zegt maak je niet druk je bent nog jong ik besef die woorden denk ik nog niet.
ik heb ook geen behoefte aan een andere meid omdat mijn hard nog bij m'n ex ligt,ik hoor van mijn tante dat zij ook geen behoefte aan een ander heeft.
ik denk dat zij ook nog voor mij voelt maar ze zegt dat ze bang is voor me tegen mijn tante ik heb natuurkijk gezegt tegen mijn tante dat ze dat niet hoeft te zijn.
pas geleden zei ze op msn hoi ik kon het niet ik kon niets terug zeggen,mijn gevoelens kwamen weer naar boven en moest weer snikken,het deed pijn om niet te antwoorden maar dacht er beter aan te doen om het niet te doen.
ik probeer me wel eroverhaan te zetten maar ik weet niet hoe lang het gaat duren.
ik voel me nu echt klote zielig heel erg bedroefd omdat ze me niet begrijpt en in de steek gelaten,levenloos eenzaam,machteloos,en schuldig.
ik weet me geen raad met de sutuatie,en hou echt nog zo veel van haar ik hoop dat er een goede weg is weggelegt voor mij dat ik hier uit komt.
ik voel me nu echt een saaie levenloze jongen die nergens meer het nut van inziet
ik heb me nog nooit zo rot in mijn leven gevoelt.

afbeelding van broken hart

hey kerel,weet dat het een

hey kerel,weet dat het een hele moeilijke periode voor je is,net zo goed voor mij weet ik soms ook geen raad hiermee,
heb gelukkig nog steun van mijn kids en dat doet soms nog pijnlijker omdat dan alles wat we samen hadden opgebouwd elke keer naar boven komt.
we moeten er door heen bijten en worstelen en zien wat de toekomst ons brengt hoe moeilijk het ook mag zijn.
Sterk zijn en met een goede positieve in het toekomst zal het denk ik....goed komen
mvgr broken hart

afbeelding van chelle

de illusie die 'te lief zijn' heet...

"ik ben ook heel lief voor de vrouw eigenlijk te lief maar ja wat wil een vrouw nou nog meer zou je zeggen maar ja".

We zoeken allemaal een partner die lief voor ons is: iemand die moeite doet ons te begrijpen, steunt, teder is, voor ons zorgt en er IS wanneer wij dat nodig hebben. Iemand die in ons investeert, maar daarin niet de zorg voor zichzelf vergeet. Ik geloof dat er een grens bestaat tussen 'lief zijn, ZONDER dat je daar jezelf en eigen behoeftes voor opoffert' en 'lief zijn, waarbij je jezelf geheel wegcijfert, ten koste van jezelf'. Wanneer je spreekt over 'eigenlijk té lief', krijg ik de indruk dat wat jij geeft, niet meer in verhouding is met wat je krijgt.

'Wat wil een vrouw nog meer zou je zeggen..."--nou, dit geldt niet alleen voor vrouwen maar ook voor mannen: we willen zeker meer. Naast een 'lieve partner' verlangen we namelijk toch ook naar iemand die voor zichzelf durft op te komen. Die in staat is zijn eigen grenzen te bewaken en niet voor de 'lieve vrede' maar heel veel van het gedrag van de andere partner inslikt, tolereert en goedkeurt. Iemand die in staat is emotioneel 'oprecht & goed voor zichzelf te zorgen', is een sterke, betrouwbare partner die dezelfde zorg ook zuiver aan een ander kan schenken wanneer dat nodig is. Beweging en groei in een relatie moet niet gaan over wie van de twee de meeste ruimte weet in te nemen en hoever je elkaars grenzen kan uitrekken en uittesten. Het moet beweging zijn in positieve richting; waarbij je je bewust bent van elkaars grenzen, deze in acht neemt, leert begrijpen en liefdevol respecteert.

Als je 'té lief bent' en veel gewoon laat gebeuren zonder dat je je eigen behoeftes en wensen bewaakt, dan bestaat er een grote kans dat daar vroeg of laat misbruik van wordt gemaakt. Simpelweg: omdat het kan en jij dat mogelijk maakt--en het uiteindelijk dus verandert in een patroon. Om te blijven denken dat je dus door 'te lief zijn' een partner een plezier doet, is geen gezonde, vruchtbare houding die een relatie ten goede komt.

Wanneer je geneigd bent om jezelf omwille van een relatie weg te cijferen, en je je dus steeds meer en meer (af)geremd voelt om je te uiten, ben je aan het inleveren.

En is dus de balans zoek.

afbeelding van Jelle

Neem de wereld niet op je schouders.

Hoi frenzy,

Zoals ik je blog lees, gaat er een vlaag van herkenning door mij heen. Het gevoel van degene zijn die te lief is, schuldgevoelens hebben omdat je de ander niet gelukkig hebt kunnen maken, het gevoel van ontzettend alleen zijn op de wereld, de overtuiging dat je mening er niet toe doet terwijl je zo graag wil dat jouw mening meetelt. Besef je al dat wat je voelt niet hetzelfde is als degene die deze gevoelens bij je oproepen?

Op een aantal punten in deze reactie probeer ik je op harde manier te confronteren met hoe je bezig bent, en de verwarring waarin je zit los te schudden. Doe er je voordeel mee. Je lijkt me een supergoeie kerel, en ik zou het ontzettend klote vinden als jij door dit alles je leven vergooit!

Je kunt het ook zo zien: ik heb OOK andere dingen te doen in mijn leven, en ik steek nu mijn tijd en energie in JOU. Gratis, kostenloos. Alhoewel, niet helemaal kostenloos: ik wil dat jij je best doet om de grenzen van je eigen kunnen te accepteren, om pijn en verdriet achter je te laten. Bovenal wil ik dat jij je best doet om een leven te LEIDEN waarin jij gelukkig bent, in plaats van te LIJDEN in je leven!!! Als je het nu niet voor jezelf kunt doen, dan doe je het nu voor mij en later voor jezelf.

f: "ik ben ook heel lief voor de vrouw eigenlijk te lief maar ja wat wil een vrouw nou nog meer zou je zeggen maar ja."
J: Je komt op mij over als een kerel die het allerbeste wil maken van wat die heeft. Wanneer heb jij genoeg gedaan, volgens jezelf? Ik heb de indruk dat jij ook zonder haar last hebt van schuldgevoelens, nooit genoeg te hebben gedaan voor de ander of voor de wereld - ook al kun je spontaan en vrolijk zijn. Laat ik het heel bot en overdreven zeggen: je komt over als iemand die met alle geweld het leed van de hele wereld op zijn schouders wil hebben.

f: "dat ik me heel schuldig heb gevoelt voor mijn type gedrag wat ik vertoonde."
J: Welk gedrag? Je hebt je op veel verschillende manieren gedragen. Is het omdat je je zo ontzettend schuldig voor hetgeen je hebt gedaan, dat je het niet kunt opschrijven wat het type gedrag was wat je vertoonde? Of is het omdat je je al schuldig voelt zonder dat je weet waarover je je schuldig voelt, dat je dat type gedrag niet benoemt?

f: "ik herkende mijnzelf niet meer en ben hulp gaan zoeken,die ik nu nog steeds volg na 4 maanden terwijl we uit elkaar zijn."
J: Heel goed. Neem dit serieus. Zoals ik zei: ga hiermee door, voor mij omdat ik mijn best doe om je te steunen. Als je het kunt, doe het voor jezelf.

f: "iedere keer als ze kwam was ze niet de meid die ik altijd kende ik moest oppassen op mijn worden en ze gaf mij een kleinerend gevoel alsof ik een aanvulling was."
J: Je zegt dat ze niet meer de meid is die je kende, maar het GEVOEL wat je van haar krijgt, past heel sterk bij de omschrijving van het GEDRAG van de meid die je vanaf je eerste blog omschreef. Iemand die steeds je grenzen uitprobeert, niet goed weet waar haar eigen grenzen liggen.

f: "ik deed extra mijn best om haar vertrouwen te winnen en respect te tonen naar haar,maar voelde niets terug."
J: Je voelde niets terug. Bedoel je dat je niet in staat was om iets terug te voelen, of dat zij volgens jou niet datgene deed wat jij kon voelen?

f: "maar hoe moet ik me voelen als ik moet horen uit haar mond dat alles mijn schult is en omdat het mijn schult is dat ik alles moet rechtbreien."
J: Jij moet helemaal niks! Je voelt je zoals je je voelt, en daar hoef je je helemaal niet voor te schamen. Je bent ontzettend boos. Boosheid hoort bij het einde van een intieme relatie. Schuldgevoel en schaamte zijn boosheid gericht op jezelf. Dat werkt verlammend. Je bent jezelf aan het straffen! Waarom? Voor wie doe je dat? Wie heeft er wat aan?
ZO zonde, want boosheid kan je juist energie geven om positieve veranderingen aan te brengen.

f: "ik heb werd nu ook boos en gaf haar een duw naar de buitendeur en zei ga maar weg kom niet meer terug en wis mijn nummer."
J: Ze heeft het thuis heel moeilijk, begrijp ik, en dat zij zo vol woede zit, kan haar niet kwalijk genomen worden. Maar de woede zit bij haar zo ontzettend diep zit, zij voelt zich zo ontzettend gekwetst van binnen dat ze ZELFS jou niet kan vertrouwen om tot haar kern te komen. Zij is verslaafd aan de zorg van anderen, maar (mede) doordat ze zelfs haar partner niet vertrouwt, kopieert ze die steun- en inzetgedrag van anderen niet. Zij komt op mij over als iemand met veel smart en woede in haar hart die zij nog niet wil opgeven. Omdat zij dat niet doet, kan ze niet GEVEN.
Je hebt je best gedaan, en ik vind het onwijs dapper van je dat je de stap hebt gezet om haar achter je te laten. Maar zolang jij laat zien dat jij voor haar wil blijven zorgen, leert zij nooit voor zichzelf te zorgen. Als jij voor haar wil zorgen, houd dan maanden/jaren GEEN contact met haar.

f: "volgende dag kreeg ik weer een sms warin stond dat ze onder de blauwe plekken zat ik zweer ik gaf alleen een duwtje in de rug hoe kan ze onder de blauwe plekken zitten?"
J: Zei ze dat jij haar die blauwe plekken hebt gegeven?

f: "we zijn uit elkaar ik hou nog steeds zoveel van haar dat ze veel in mijn gedachte is,ik heb voordurend jankbuien met de vraag warom is het zo alles was echt zo supergoed tussen ons."
J: Ik geloof je niet. Er was vast een periode dat het ontzettend goed was tussen jullie. Je zegt 'alles', maar alles is wel erg veel - een perfecte relatie bestaat niet. Bovendien wil ik je nogmaals confronteren, namelijk met het feit dat je op heel veel plekken in je blog .

f: "soms hoop ik dat ooit in de toekomst al is het over een jaar dat het goed komt maar mag ik niet op hopen eigenlijk."
J: Wil jij met iemand omgaan die het zichzelf niet gunt om gelukkig te zijn? KRIJG JIJ ENERGIE VAN ZO IEMAND? IK NIET. Als jij al niet wilt dat je gelukkig wordt, zeg het maar open tegen me. Dan verspil ik mijn tijd en energie niet aan jou, en zoek je het maar uit met je schuldgevoel.

f: "mijn ex en ik waren echt een team en hadden met veel dingen een klik,maar ze begreep mij niet altijd en darom is het denk ik zo gelopen."
J: Je zei dat jullie steeds ruzie hadden over de taakverdeling, dat je vond dat jij de kar trok en dat zij niks deed? Dit valt toch niet met elkaar te rijmen? Probeer dat ook niet, laat het los!!

f: "hoe ik nu leef heb ik geen zin in dingen te doen ik onderneem wel dingen en doe een opleiding erbij maar de vreugde in dingen en in het leven is weg."
J: Dus tegen alle wanhoop en hopeloosheid die je in je hebt, klim je toch omhoog? Wat gaaf! Mijn respect voor jou stijgt aanzienlijk nu ik dit lees.

f: "ik ben 29 en ik wil het te graag allemaal omdat ik het gevoel heb dat het nu de tijd is voor dingen anders is het te laat denk ik,terwijl iedereen zegt maak je niet druk je bent nog jong ik besef die woorden denk ik nog niet." && "ik weet me geen raad met de sutuatie,en hou echt nog zo veel van haar ik hoop dat er een goede weg is weggelegt voor mij dat ik hier uit komt."
J: Hangt ervan welke dingen je anders wilt doen. Als je wilt dat de kwaliteit van je leven anders is, kijk in jezelf. Elk moment in je leven krijg je mogelijkheden aangereikt om er een feest van te maken, maar dan moet je zonder vooroordelen IN jezelf gaan kijken, luisteren, voelen, en niet meteen buiten je zoeken wat je nodig hebt. Je weet pas wat je nodig hebt als je op je gevoel kan vertrouwen.
Ik weet nog van mezelf hoe ik op de sportschool mezelf motiveerde om door te gaan, hoe moe of buiten adem ik ook was. Ik heb op mijn bokshandschoenen een geheugensteuntje gezet: "Blijven lachen." Oftewel, vooral doorzetten, de moed erin houden.

f: "ik probeer me wel eroverhaan te zetten maar ik weet niet hoe lang het gaat duren."
J: Je behoudt altijd een zwak voor haar, en daarom is het beter dat je zegt dat je geen contact wilt. Omdat je wilt stoppen met PROBEREN je over haar heen te zetten, en aan de slag wilt met haar over je heen zetten.
Jullie hebben je goeie momenten gehad, en je hebt aan den lijve ondervonden hoeveel het kostte om ze te krijgen. Als jullie potentieel goede partners voor elkaar zouden zijn, dan is nu het allerslechtste moment om samen verder te gaan met de relatie. Want zij is nog lang niet klaar voor een relatie (laat staan samenwonen), en jij bent helemaal op!

f: "ik voel me nu echt klote zielig heel erg bedroefd omdat ze me niet begrijpt en in de steek gelaten,levenloos eenzaam,machteloos,en schuldig." && "ik voel me nu echt een saaie levenloze jongen die nergens meer het nut van inziet. ik heb me nog nooit zo rot in mijn leven gevoelt."
J: Welcome to the club, broeder! Je kunt nu alleen maar één kant op: omhoog. Of je kunt stilzitten in het dal waar je zit. Nogmaals: je voelt je zoals je je voelt. Je zit nu in een hel en de enige manier waarop je eruit kan komen, is dwars door het vuur heen. Je bent niet alleen, en je ZULT er ook uit komen, als een ander mens.
Als je wilt, kun je me een private message sturen. Mijn leven werd beheersd door de overtuiging dat wat ik ook deed, nooit genoeg zou zijn. Je situatie is anders, maar ik herken heel veel van je gevoelens (bijna allemaal). Als je meer privacy nodig hebt, stuur mij dan een pm.

Jelle.
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)