Ik ben er weer.....

afbeelding van Gidl is back

Hallo allemaal!

Sommige van jullie zullen me misschien nog wel kennen als geloof in de liefde verloren en sommige van jullie ook niet want zie dat er weer een hoop nieuwe ldvders zijn bijgekomen.
Mijn verhaal in het kort...............
Ik had een relatie van ongeveer 2 jaar woonde samen,heb een kindje niet van hem maar ze kon hem al vanaf dat ze 1jaar is dus zag dat als haar papa.
Zelf kom ik uit Haarlem maar had via via een jongen leren kennen in Rotterdam. Uitendelijk ben ik verhuisd naar Rotterdam,zijn we daar samen gaan wonen en heb ik in Haarlem mijn huis en hele hebben en houden achter gelaten.
Alles oke tot oktober vorig jaar.
We hadden al veel ruzie de laatste tijd en de laatste ruzie werd hem teveel.
We besloten om even uit elkaar te gaan en ik ben toen een paar weken bij mn moeder geweest. In die paar weken besefte ik dat ik toch wel een draak ben geweest en veel spijt had van mijn opstandige gedrag,de ruzie's enz enz.
Ben terug gegaan naar Rotterdam duizend keer mijn excuses aangeboden en echt letterlijk gesmeekt om 1 kans om het nog te proberen want toen hield ik echt nog veel hem.
Hij kon het niet en wist niet wat hij wilde,hij zou tijdelijk bij een vriend gaan wonen nou dat tijdelijke werd dus voorgoed.
In die tussentijd heb ik hem wat gebeld en ge-smst en echt alles gedaan om hem terug te winnen zelfs ballonnen en bloemen naar zijn werk gestuurd echt werkelijk alles om hem te laten inzien dat ik wel lief ben en goed enz enz
Ik maakte eten voor hem en zijn vriend en dat haalde hij dan s'avonds op,hij kwam 2x per week zijn was brengen en de kneus dat ik ben deed het nog met liefde ook!
Ik kon het alleen met de woorden,ik heb rust nodig,ik weet het nog niet,het is niet dat ik niet van je hou maar laat mij maar even gaan....doen!!
Tja en meneer intussen elk weekend lam in de kroeg zitten en dan zeggen dat hij een masker op had en hij het helemaal niet naar zijn had.
Moet er trouwens ook even bij vermelden dat hij al die maanden de huur betaalde en alle rekeningen,geld neerlegde en films bracht en cadeautjes voor die kleine kocht.
Maar goed 4 november was ik jarig,ik werd 30 hij had gezegd dat hij er zou zijn maar achteraf kon hij het niet opbrengen. Was zo teleurgesteld en verdrietig dat het feest dat eigenlijk gegeven zou worden werd afgeblazen en ik ben die dag met een vriendin en mijn dochtertje naar blijdorp geweest en lag om 21.00 in mijn bed.
Het volgende feest,sinterklaas jaaaaa hij zou er wel zijn voor die kleine maar een paar dagen van te voren zei hij weer ik kan het nog niet aan en heb rust nodig,wel kwam hij een zak met cadeautjes voor haar brengen.
Toen kerst,hij had tegen een vriend gezegd...ik ga als verrassing 1e kerstdag naar haar terug...mooi verhaal hij is nooit gekomen,hij is alle 2 de dagen wezen stappen.
Toen oud en nieuw hij zou met mij een nieuwe start willen maken en samen oud en nieuw vieren met een zooitje vrienden...je raad het al ik zat daar dus alleen bij zijn vrienden en hij zat op 1 of ander feest.
21 Januari mijn dochtertje werd 3 jaar,ik had al een superfeest georganiseers voor haar en al zijn vrienden zouden ook komen en ook hij had gezegd voor haar kom ik,zijn vrienden waren er maar hij niet!
Ik was echt zo verdrietig en boos maar nog was het niet genoeg...kan me nu echt niet voorstellen dat ik alles heb geslikt en op hem heb zitten wachten echt hoe dom kun je zijn?????
Anyway hij was 26 januari jarig,hij werd ook 30 en ik had besloten omdat ik hem zo graag terug wilde en hem ook wilde laten zien dat als je echt van iemand houd hoe het dan wel kan, een surpriseparty voor hem te organiseren.
Alles tot in de puntjes geregeld,zelf hapjes gemaakt,hele huis versierd met slingers,balonnen,grote posters gemaakt met foto's van hem erop,alle drank verzorgd,alle vrienden en familie uitgenodigd en hij wist van niks.
Ik zou zorgen dat ik dat weekend weg zou zijn omdat ik echt wilde laten zien dat het zijn feestje was en wilde geen ruzie's of ongemakkelijke situaties zeker niet waar iedereen bij was.
Onze slaapkamer had ik ook versierd met ballonnnen in hartjes vorm en hartjes slingers.Op bed had ik een kaartje neergelegd en in gezet dat ik hoopte dat hij een superfeest had gehad en dat ik hoopte dat we een nieuwe start konden maken
Ik was dus naar Haarlem gegaan en zou zondag weer terug komen,het liep iets anders en ben toen maandag naar rotterdam terug gegaan.
Toen ik daar aan kwam was het nog 1 grote bende,niks was opgeruimd echt ik kon wel janken. Had wel zondags een smsje van hem gekregen waarin hij mij bedankte voor de goede zorg en thats it verder zei hij helemaal niks.
Mijn vriendin kwam smiddags langs en zag al aan haar gezicht dat ze geen goed nieuws voor me had.
Op het feestje werd er gezegd door mensen die mij niet echt konden want ja inmiddels hadden vrienden van hem ook een vriendinnetje gekregen en die kon ik niet en die vertelden doodleuk tegen iedereen hoe geweldig het wel niet was dat zijn ex (ik dus) dat allemaal voor hem regelde.
Mijn vriendin wist niet wat ze hoorde en om het feestje niet te verpesten heeft ze hem de zondag erna gebeld en gevraagd waar dat op sloeg,hij zei tegen haar dat het wat hem betreft over was ze zei tegen hem dat ze dat tegen mij ging vertellen want dat ik van niks wist.
Ik ging compleet uit mn dak echt ik voelde me zo in de zeik genomen ik was woest!!
Ik belde hem op zijn werk en vroeg of hij na zijn werk even langs wilde komen want het bleek dat hij me nog heel wat te vertellen had,hij ontkende alles,dat hij dat niet gezegd had en dat hij niet wist waar het vandaan kwam dat ik zijn ex zou zijn enz enz.
De maat was vol,heb mijn spullen gepakt en ben naar Haarlem vertrokken,een week later heb ik al mijn meubels en spullen opgehaald want alles wat in dat huis stond was van mij tot aan het bed aantoe,heb een ander nummer genomen want hij bleef sms-en en bellen een week later had hij via via toch mijn nieuwe nummer te pakken gekregen en hebben we wel wat dingen uitgepraat.
Dit had hij nooit gewild,hij smeekte mij nu dat ik terug kwam en hij had zoveel spijt tot op de dag van vandaag en nu zijn we 2 maanden verder nadat ik uit Rotterdam ben vertrokken stuurt hij me nog bijna elke dag smsjes dat hij me mist bla bla bla.
Met mij gaat het goed,ik ben volop aan het werk als model en heb veel fotoshoots en voel me weer een beetje geliefd en mooi want daar was niks meer van over,ik hou stiekem nog wel van hem en mis hem soms ook wel maar terug naar hem nee nooit meer!!!
Het is een heel verhaal geworden maar door mijn ervaringen en wat ik allemaal heb meegemaakt hoop ik hier mensen te kunnen steunen en te helpen zodat ze niet dezelfde fout begaan zoals ik want geloof me,ik heb echt diepe diepe dalen gekend en er was niks meer van mijn zelfvertrouwen en positiviteit over,eigen waarde al helemaal niet en dat zijn de belangrijkste dingen om gelukkig te kunnen worden.

Veel liefs

afbeelding van Lis

Gidl

Jeetje, wat heb jij een boel meegemaakt met je ex zeg. Ik zou mezelf vooral niet te veel kwalijk nemen over wat je allemaal voor hem hebt gedaan, op dat moment voelde het goed en je kon toen niet weten hoe de dingen verder zouden lopen. Maar nu blijft hij dus contact opnemen, hoe voelt dat? Ik begrijp dat je je nu veel sterker voelt maar ik zat me vandaag op de fiets nog af te vragen wat ik zou doen als hij mij nu terug zou vragen (bij mij is het 3 maanden uit en hij heeft me de afgelopen 4 jaar al twee keer eerder gedumpt, dus moet je nagaan..). Liefs Lis

afbeelding van Gidl is back

Heyyyy Lis

Het heeft bij mij 6 maanden geduurd voordat ik eindelijk de knoop kon doorhakken en toen besloot om me niet meer aan het lijntje te laten houden....6 maanden hahaha dom dom dom maar ja gevoel he en toch de hoop blijven houden omdat hij me dat ook gaf.
Tja nu is het omgekeerd,vanmorgen nog stuurde hij me een smsje...hoe gaat het met je,als er iets is kun je me altijd bellen no mather what......
Hmmmm jajaaa...voorheen zou ik helemaal blij zijn geweest want ik hoorde wat van hem maar weet je wat het is,ik geef nog steeds om hem,hou ook nog wel van hem maar ik weet van mezelf dat mocht ik het weer gaan proberen met hem dat het toch op niets uitloopt want wat er allemaal gebeurt is kan ik niet achter me laten en zal ik altijd voor zijn voeten gooien en inmiddels ben ik ook gaan beseffen dat niet alles koek en ei was tussen ons,dat hij niet makkelijk is en dat hij eigenlijk helemaal niet zo'n lekker ding is hahahaha ja klinkt stom misschien maar zie hem nu heel anders en vind hem niet zo mooi meer,hij heeft een lekker,breed en gespierd lichaam maar dat is het eigenlijk wel en zulke mooie ogen heeft hij helemaal niet hahaha ja echt waar!! Heb jij je ex nog gezien??? Misschien herken je dit gevoel dan wel.
Hij kan nu niet uitstaan dat het goed met me gaat,dat ik weer veel modellenwerk doe en weer in de picture sta,weer zelfvertrouwen heb en dat ook uitstraal,weer positief en vrolijk ben en dat steekt hem en nu had hij mij liever zelf gehad tja en hij is echt te laat al denk ik er soms nog wel aan hoor en mis hem ook nog wel bepaalde momenten maar daar blijft het bij want gelukkig zou hij mij nooit meer kunnen maken met alles waar hij mij mee heeft laten zitten en dat besef zit niet in mijn hart hoor maar in mn koppie.

Hoe is dat bij jou gegaan dan? Mis je hem nog erg? Zou je willen dat het weer goed kwam? Heb je nog contact met hem?

Liefs Gidl

afbeelding van Lis

6 maanden dus..

Ik vind het toch wel erg goed klinken hoe jij nu tegen het geheel aankijkt. Echt goed dat je voor jezelf kiest! Als ik mijn eigen verhaal zou lezen dan zou ik denken: nooit meer 1 minuut verspillen aan die gozer. Maar in het echte leven lijkt het niet zo te werken. Korte samenvatting van mij: hij was mijn eerste serieuze relatie, na tien maanden maakt hij het plots uit-> ik storte in (schrok vooral mijn van eigen reactie, ook mensen in mijn omgeving schrokken van mij..), na drie maanden heeft hij spijt-> ik ga terug-> zo'n tweede keer is heel eng, je bent heel onzeker en het mag voor je gevoel gewoon niet nog een keertje fout gaan-> na zeven maanden maakt hij het weer uit (kerstavond..)-> deze breuk duurt tien maanden, ik heb niet stilgestaan in deze tijd maar ik kon hem ook gewoon niet loslaten (we waren ook nog collega's in die tijd, nu gelukkig niet meer)-> hij komt weer op zijn besluit terug, ik vraag hem niet eens naar enige vorm van zelfreflectie (want hoe kan hij toch de vrouw waarvan hij zegt te houden 2x zo laten vallen?) want ik ben veel te blij dat hij me weer terug wil, zonder hem vond ik mezelf niet leuk (maar eigenlijk met hem ook niet meer)-> deze keer duurt het 14 maanden, hij wil na 8 maande bij me intrekken (toen dacht ik en nu hebben we het keerpunt bereikt, nu gaat het niet meer uit..), we hebben 6 maanden samengewoond en op 1 januari (goed gevoel voor drama he..) stapt hij er weer uit... dat is dus nu drie maanden geleden en ja ik mis hem nog.. ik weet niet of ik wil dat het ooit nog goed komt, soms voelt het net alsof hij mijn enige kans op geluk is en dat dat geluk zonder hem nooit meer komt. maar er zijn ook momenten dat ik weet dat ik eerst weer vriendjes met mezelf moet worden (vind mezelf al een aantal jaren niet meer zo leuk..). dus nu zit ik midden in het proces van: wie ben ik en wat wil ik en ik ben me zo intens bewust van alle gewoontes en trucjes die ik mezelf over de jaren heb aangeleerd en die me er nu van lijken te weerhouden om gelukkig te zijn (want de laatste maanden met mijn ex was ik ook niet echt gelukkig). Dus heb ik besloten deze strijd aan te gaan met mezelf, maar vind het wel verdrietig dat hij " mijn eindresultaat" niet zal kennen.. Kortom, heel verhaal.. Hoop dat je er nog wijs uit kunt, hoor graag jouw kijk op de zaak. X Lis

afbeelding van Gidl is back

Je bent al een eind hoor!!

Nou jij hebt ook niet geboft zeg!
Voor buitenstaanders en mensen die er niet middenin zitten is het altijd makkelijk gezegd...vergeet hem,ga door met je leven,hij is je niet waard allemaal goed bedoelde meningen maar je hebt er alleen niks aan.
Wat je al zei,als je je eigen verhaal zou lezen dan zou je gezegd hebben-> verspil geen 1 minuut meer aan hem en voor mij geld hetzelfde.
Maar je gevoelens liegen niet en nemen een loopje met je,voel je hierdoor ook niet dom of stom en denk ook zeker niet dat het je eigen schuld is want dit is allemaal zijn keuze en niet de jouwe.
Ik kan me ook helemaal vinden dat je zegt dat je geen zelfreflectie van hem vroeg omat je zo blij was dat hij het weer met je wilde proberen,dat zou ik ook zeker gedaan hebben in die periode van 6 maanden.
Gelukkig ben je er wel achter gekomen dat je ook met hem niet gelukkig meer was de laatste maanden en dat is logisch want hij heeft je toch 2 keer laten zitten en wat een timing zeg(kerstavond en nieuwjaarsdag)
Je moet je heel onzeker en alleen hebben gevoeld,ik weet hoe het is om absoluut geen eigenwaarde meer te hebben en je lelijk en totaal niks waard meer voelt.
Dat is iets wat hij heeft ontwikkeld bij jou,je gaat je afvragen wat je dan allemaal fout hebt gedaan en doet,of je wel mooi genoeg bent,of je wel lekker kookt,goed bent in bed kortom aan alles ga je twijfelen want waarom verlaat hij je tot 2 keer aantoe dan moet er toch iets mis met je zijn???
Nou lieve schat luister goed naar me.....>
Het ligt echt niet aan jou,het heeft niks met jou te maken!!!
Het is iets in zijn hoofd,en geef hem eens ongelijk want ondertussen heeft hij kunnen doen en laten wat hij wil want hij wist toch wel dat jij op hem wachte dus waar moet hij zich druk om maken? Hij heeft jou altijd achter de hand gehad en misschien denkt hij dat nu weer en op die manier heeft hij niet het gevoel dat hij jou kwijt is maar jij andersom wel want hij bepaald voor jou wanneer je weer voor hem klaar moet staan en dat doet hij wanneer het hem uitkomt.
Laat hem zien dat je hem niet nodig hebt (al denk je van wel) en dat je het prima red zonder hem (al is het niet zo).
Ga lekker op stap met vriendinnen en dan zul je van zelf merken dat je wel goed op de markt ligt en aandacht krijgt van andere mannen en al zit je er niet op te wachten( dat deed ik ook niet) toch doet het je goed en dat krikt je zelfvertrouwen weer een beetje op,echt doen meis ga er lekker uit,lekker dansen en genieten van de aandacht.
Probeer er ook achter te komen wat je precies mist?? Mis je hem persoonlijk of het gevoel dat er altijd iemand is,de gezamelijke vrienden,het vetrouwde leventje,misschien wel je schoonouders en de gezellige familiedagen maar je hem ook? puur alleen hem??
En jouw eindresultaat?? Als je eenmaal zo ver bent intereseert het je echt niet meer of hij jou eindresultaat zal kennen en zien,en misschien kom je hem nu niet meer tegen maar tegen die tijd zul je vanzelf zien dat je hem echt tegenkomt en dan voel je je zo sterk en zoveel beter dan hem want dan heb je bereikt wat hij juist niet wil!!
Ga ervoor en zorg voor je eigen geluk want niemand anders doet dat voor je hoor en ga lekker stappen en lachen en plezier maken ook al kom je daarna s'avonds thuis en kun je wel janken het is toch een overwinning en zo kom je er beetje bij beetje en met babystapjes maar lukken zal het je en als ik je daar bij kan helpen graag!!

Liefs en dikke kus Gidl

afbeelding van Lis

Gidl

Echt heel erg bedankt voor je berichtje, als je eens wist wat voor een fijn gevoel het me gaf! Heel veel liefs, Lis

afbeelding van Gidl is back

Graag gedaan hoor meis,ben

Graag gedaan hoor meis,ben blij dat ik je een fijn gevoel kan geven.
Ik weet zelf hoe het is en hoe fijn het is als je steun krijgt van mensen die hetzelfde hebben doorstaan want die weten ook precies hoe je je voelt.
Hou je taai en wat ook wel kan helpen is lekker shoppen,jezelf verwennen want ook dat doet niemand voor je....

heel veel sterkte
Liefs Gidl

afbeelding van odie

Hey Gidl is back!

Hmmmm, 't is wel een puinhoop geworden he? Wat een gedoe zeg. Ben wel blij voor je dat je inmiddels jezelf helemaal hebt hervonden, en je blik op vooruit. Soms hebben we moeilijke lessen in het leven , nietwaar? Hoop dat het goed met je blijft gaan! Liefs Odie