Hallo, ik ben nieuw hier en ik heb het een en ander rondgelezen en ik dacht dat ik hier wel op mijn plaats zou zijn met mijn verhaal.

Ik zal proberen van voren af aan te beginnen en zo duidelijk mogelijk te zijn. Mochten er naderhand nog vragen dringen zal ik ze met alle liefde beantwoorden.

Ik was 15 jaar oud toen ik mijn man leerde kennen.
We kwamen allebei uit een moeilijke thuissituatie en waren blij dat we bij elkaar terecht konden.
We deelden lief en leed met elkaar, we waren echte zielemaatjes.
Zo voelden wij dat echt.
Een jaar daarna raakte ik per on geluk zwanger maar we besloten ervoor te gaan.
En dat deden we en al dan wel met veel problemen, wij sloegen ons er samen doorheen.
We hielden zoveel van elkaar dat wij alles dachten aan te kunnen.
Tot dan toe was dat ook echt zo.
We hadden alles voor elkaar, mijn man had een baan gevonden waar hij mee uit de voeten kon, we kochten een huis waar we enige maanden later in zouden trekken en we waren klaar om voor nog een kindje te gaan.
Zo gezegd zo gedaan, ik liet het spiraaltje verwijderen en als ik terug reken ben ik twee weken later opnieuw zwanger geraakt.

Nu komt het, ik werd erg nieuwsgierig naar een andere man.
Waarom? Ik wou dat ik het wist, de enige reden die ik heb is dat mijn man mijn eerste was en dat ik in principe nog erg groen ben.
Ik leerde een jongeman kennen via mijn schoonzus, hij verleidde me, of beter gezegd, eigenlijk verleidden we elkaar.
Heel stom natuurlijk, waarom zou ik in godsnaam zoiets doen?
Ik had werkelijk alles voor elkaar ; Een lieve hardwerkende man die werkelijk zijn hele leven voor mij en onze zoon had opgegeven.Hij had echt waar alles voor ons over.
Onze liefde zit ook ontzettend diep, hij is echt alles voor me.
En toch heb ik die stap gezet om buiten de deur te snoepen.
Ik heb die jongen naar mijn woonplaats laten komen, niet in huis maar we spraken ergens buiten de deur af snachts.
Ik was op dat moment een paar dagen niet bij mijn man maar logeerde met de kleine bij mijn moeder.
Het is niet zo dat ik het gepland had om vreemd te gaan die nacht.Het was in ieder geval niet de bedoeling.
We hebben de hele nacht over van alles gepraat, over zijn problemen en over van alles en nog wat.
Op een of andere manier was en toch een soort aantrekkingskracht.
Ik was zo benieuwd hoe het zou zijn met een andere man en ik heb me niet kunnen bedwingen die nacht.
We hebben gezoend en we hebben een poging tot neuken gedaan.
We hebben een condoom over zijn halfharde penis gedaan en hij is toen een paar seconden in mij geweest maar er bijna meteen weer uitgefloept omdat hij dus niet stijf genoeg was.
We zijn toen niet meer verder gegaan omdat ik me te rot voelde tegenover mijn man.
Die jongen is daarna weer op de trein gestapt.
Meer is er niet gebeurt die nacht maar we hebben wel via email en sms veelvuldig contact gehad en hebben dat verleidingsspelletje doorgezet.
Ik vraag me nog steeds af waarom, want ik weet het gewoon niet.
Ik voelde echt waar niets voor hem.
Mijn man is nog steeds alles voor me.
Anyway, mijn man kwam er achter door smsjes die in outbox werden opgeslagen. Dat wist ik niet want het was een nieuwe telefoon.
Ik mocht gelijk opdonderen.Logisch natuurlijk.
Ik ben toen naar mijn moeder gegaan waar we op dat moment logeerden zodat we aan de slag konden in ons nieuwe huis.
Mijn man kwam bij mijn moeder wat kleding ophalen en dat was dat.
Hij komt nu regelmatig onze zoon ophalen.
Echt veel praten wil hij niet.
Hij wil in ieder geval dat ik abortus laat plegen.
Hij kan niet voor dit kind zorgen, ook al is het zeker weten van hem.Het doet hem te veel pijn zegt hij.
Maar goed, ik ben geen kindermoordenaar.Ik ben al bijna elf weken zwanger en ik heb de echo gezien en alles zit erop en eraan.
Ik KAN het gewoon niet.
Eerst stemde ik er wel mee in, ik zou afgelopen donderdag de abortus ondergaan.
Maar ik besefte me dat ik dat alleen voor mijn man zou doen.
Ik dacht niet goed genoeg na over het kind.
Ik kan geen kind vermoorden.

Hij wil ook van mij scheiden, zegt hij.
Maar nu oppeens zegt hij dat hij eerst informatie gaat inwinnen.
Lekker duidelijk allemaal.....
En ik wil hem zo graag terug...Ik hou verschrikkelijk veel van hem.
Zoveel dat ik bijna een moord had gepleegd voor hem.
Aan de ene kant ben ik blij dat ik het kind hou maar aan de andere kant zie ik het niet zitten.
Ik haal mezelf zoveel problemen op mijn hals.
Ik zit nu dan bij een vriendin maar ik zal mijn eigen woning moeten vinden en ook een uitkering aanvragen.
Het is allemaal helemaal niet wat ik wil maar ik besef me dat ik dat eerder had moeten bedenken.
En geloof me mensen, ik geef geen moer om spullen of geld.
Ik red me uiteindelijk wel met mijn twee kinderen.
Het gaat mij om mijn man, waar ik zo zielsveel van hou en die ik zo ontiegelijk graag terug wil.
Iedere dag en nacht zijn hel voor me, ik mis hem...
Ik hou zoooooveel van hem, dat ik echt helemaal radeloos ben.
Soms denkt ik zoiets van laat mij maar onder een auto komen, scheelt weer een hoop problemen.
Maar daar schiet niemand iets mee op en ik zou het egoistsich vinden van mezelf om er nu tussenuit te knijpen nu mijn kind(eren) me zo hard nodig hebben.

Maar lieve mensen...Ik wil mijn man zo graag terug.
Ik snap dat ik hem gekwetst heb, en dat het vertrouwen compleet weg is.
Maar als we zoveel van elkaar houden dan kan er aan dat vertrouwen toch gewerkt worden? Ook al gaat dat heel zwaar worden? Dat besef ik best...maar ik heb er alles voor over om hem terug te winnen.

Trouwens...er zijn bepaalde dingen gebeurd in ons huwelijk die ik hem ook vergeven heb.
Het is dan wel niet te vergelijken maar hij heeft ook twee keer onwijs mijn vetrouwen geschaadt.
Echt heel erg....en dat deed ook onwijs pijn maar ik heb het hem vergeven.
En ik verwijt hem dat nu ook niet meer....
Ik vind het alleen wel moeilijk te verkroppen dat hij mij kennelijk niet wil/kan vergeven.
Want ik ben er nog steeds niet over uit over hij me nu niet WIL of KAN vergeven....Hij is niet echt duidelijk over zijn gevoelend.
Ik heb totaal geen houvast wat dat betreft.
Ik hoop zo dat het ooit nog goed komt....Ik wil geen leven zonder hem....

Ik hoop dat ik mijn verhaal duidelijk heb gemaakt, zoniet hoor ik het graag dan verduidelijk ik het.

Liefs
Foxylady.