Ik ben zwak

afbeelding van Nientjuh1

Ik was vandaag zwak. Na alle lieve (privé)berichtjes en reacties. En nadat ik tegen iedereen heb gezegd dat het beter is om geen contact op te nemen, heb ik het toch gedaan.
Ik had een zwak moment en heb hem een mail gestuurd. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hiermee wil bereiken. Wil ik hem terug, ja natuurlijk, al weet ik dat dat niet gebeurd. Wil ik dat hij eerlijk is, ja. Wil ik het op een normale manier kunnen afsluiten, zeker weten. Misschien dat ik door deze redenen toch een mail heb gestuurd met al mijn frustraties en hoop. Ik weet dat ik dit niet had moeten doen, maar op het moment van verzenden voelde het goed. Ik had de behoefte dat ik moest vertellen hoe ik me op dit moment voel.
Wat moet ik nou doen? Al is het al te laat.

afbeelding van Vandaag

Nientjuh1

Je gevoel volgen is vaak het beste wat je kunt doen, zolang je daar maar geen verwachtingen aan koppelt. In het dagelijks leven komen we daar niet onderuit, omdat we moeten voldoen aan regels en doelen. Dat maakt het gecompliceerder. Het loont de moeite goed bij jezelf na te gaan wat je precies wilt, wat je hart zegt.

afbeelding van Nientjuh1

Verwachtingen heb ik niet

Verwachtingen heb ik niet meer, alleen nog maar hoop. De hoop dat hij alsnog met mij wil praten, al is dat naïef. Die hoop gaat voorlopig nog niet weg ben ik bang.

afbeelding van Just a guy

reactie

Hoi Nientjuh,

Gebeurd is gebeurd, er lijkt mij niets mis met de vragen die je hebt, gewoon te stellen, al is het wel de vraag of je (de) antwoorden (die je wilt) krijg(t). Vanuit die gedachte (ratio) is het wellicht idd niet handig geweest, maar vanuit je gevoel (emotie) zeer begrijpelijk en ik denk dat bijna iedereen hier dat wel zal herkennen.
Alles wat jij wilt is begrijpelijk en redelijk, het grote probleem is dat je bij alles wat jij wilt, afhankelijk bent van of hij dat ook wil/kan.

Je hebt gedaan wat op dat moment goed voelde, handelend uit emotie, daar kun en hoef je verder niets mee te doen, wie weet reageert hij, misschien zelfs deels op de manier waar jij op hoopt, de tijd zal het leren.
Bekijk het positief, je hebt iig je hart naar hem gelucht, dus jij hebt in ieder geval duidelijk uitgesproken wat je dwars zit, wat je voelt, of en hoe hij daar op reageerd is aan hem.

Sterkte iig

afbeelding van Nientjuh1

Bedankt voor je berichtje. Ik

Bedankt voor je berichtje.
Ik verwacht niks meer van zijn kant. Maar hoop natuurlijk wel dat hij antwoord. Antwoord geeft op mijn vragen. Uitlegd waarom hij het zo snel al heeft opgegeven. Hij heeft nu nog niks gestuurd. Dat kan een aantal dingen betekenen.
- hij gaat nooit meer antwoorden
- hij denk goed na over wat hij wil antwoorden
Dat 2e is natuurlijk beter voor mij. Dan weet ik dat hij er wel mee bezig is en echt genoeg om mij geeft of de mail te lezen en zo goed mogelijk te beantwoorden. De 1e is hard. Als hij niet zou antwoorden zou ik weer teleurgesteld worden en me afvragen of hij überhaupt ooit van me heeft gehouden.

afbeelding van Vandaag

Nientjuh1

Ik herken me wel een beetje in wat je zegt. Ikzelf heb altijd de behoefte gehad aan een 'afscheid' van haar kant. In één van mijn laatste blogs hier denk ik dat ik ontdekt heb wat er is gebeurd en wat er fout is gegaan. Ik kwam erachter dat ik me niet voor mijn gevoelens hoef te (en moet!) schamen.

In jouw geval lijkt het zo te zijn dat je in onzekerheid zit van de betekenis van het geheel. Dat is existentiële zingeving. Iets dergelijks had ik ook. Wat is liefde nog waard? Is het niet allemaal relatief? Het lijkt erop dat jij ongeveer daar zit momenteel. Heb ik het goed?

afbeelding van Nientjuh1

@Vandaag

Ik denk het wel. Het is natuurlijk normaal om na een ongewilde break-up te denken "waarom?" en met veel andere vragen te zitten. Maar dat wordt nog erger als degene die de break-up veroorzaakt heeft niet duidelijk is. Hij heeft alleen gezegd dat hij wel van mij houd, maar niet genoeg enz. Dat is voor mij niet genoeg. Hij heeft nooit nagedacht over de oorzaak daarvan. Of hij heeft dat wel, maar durft het niet te zeggen.

Ik weet dat het deels mijn schuld is, ik heb hem aan het eind weinig aandacht gegeven, ook deels omdat hij steeds moe was en ik mezelf niet te veel wilde opdringen. Maar hij had ook zeker meer moeten inzetten in de relatie. Maar die dingen heeft hij nooit gezegd. Dus misschien lag het wel aan iets anders. Ik baal er ongelooflijk van dat ik alleen maar halve antwoorden krijg en moet gissen. Maar ben bang dat ik me daarbij moet neerleggen. Ik hoop nog wel dat hij mij terug mailt. Dat er een klein stukje meer duidelijk wordt over hoe hij zich voelt en waarom het zo ver is gekomen. Dat zou wel pijnlijk zijn, maar uiteindelijk zou ik me daar op lange termijn wel bij kunnen neerleggen.

Nu denk ik dat ik in volgende relaties onzeker ben. "Wat als ik weer de mist in ga?" "wat als hij me ook dumpt via whatsapp" "is hij wel eerlijk?" dat soort dingen. Dat zou niet eerlijk zijn tegenover een volgende relatie. Alleen daarom al wil ik duidelijkheid over wat er mis is gegaan. Maar goed, voorlopig gewoon even single blijven hoor haha. Eerst werk zoeken, een huisje zoeken en lekker genieten.

afbeelding van Lovertje85

@Nientjuh1

Eerst even al je blogs teruggelezen voordat ik reageerde.
Want anders baseer ik mijn reactie op een half verhaal en dat lijkt me niet de bedoeling.
Je kan jezelf heel lang afvragen of je die mail wel of niet had moeten sturen.
Gegeven blijft dat je die mail al gestuurd hebt en dat dus niet meer terug kan draaien.
Belangrijker lijkt me dat je vooral niet de verwachting hebt op een mooie leuke goede mail terug waarin hij zegt dat hij je begrijpt en graag alsnog dat gesprek met je zou willen voeren waarin jij je dingen kwijt kunt.
Dit gaat vrees ik nooit gebeuren....

Nu je hem gemaild heb heb je jezelf waarschijnlijk ook een soort onrust bezorgd...
Elk geluidje wat je telefoon maakt schiet je hart je keel in, want zou dat hem zijn?
Elke app, mail, sms of belletje wat binnen komt veroorzaakt even een klein moment van "Zou het?".
En elke keer weer de teleurstelling dat het hem niet is...
En al gaat hij reageren krijg je de teleurstelling dat hij nooit reageert zoals jij hoopt dat hij reageert...
Wat jou meer frustratie gaat geven, omdat hij je alsnog de ruimte niet geeft om jouw deel van dit verhaal kwijt te kunnen.

Probeer de gestuurde mail maar als afsluiter te zien.
Jij hebt jouw kant toegelicht en dat heeft hij nu allicht gelezen.
Dat alleen zou al een fijn idee kunnen zijn...
Probeer er in elk geval geen verwachtingen van te hebben...

afbeelding van Nientjuh1

Dankjewel voor je

Dankjewel voor je berichtje.
Hier heb ik heel veel aan, al doet het pijn om te lezen.
Ik heb inderdaad bij elk geluidje van mijn telefoon even een kleine schok.
Ik weet diep van binnen dat hij, wat hij ook zegt, mij niet kan helpen. Maar toch voelt het zo kut om helemaal geen contact te hebben. Na zo'n lange tijd altijd op hem kunnen rekenen en nu ineens niet meer.
Ik heb vannacht best redelijk geslapen en voel me nu eigenlijk best oke. Ik heb alle geluiden uitgezet op m'n tel en kijk er gewoon niet te veel naar. Hij is nu zowiezo aan het werk. Dus mocht hij antwoorden zou dat pas na 6en zijn.