Wat naar zeg allemaal, al die gevoelens, van wanhoop, angst en verdriet.
Helemaal niet vreemd dat je nog steeds van hem houdt, dat voor jou het gevoel nog niet weg is. Daar zit nog een lang proces aan verbonden helaas
Wees er trots op dat je alleen seks kent met liefde en passie! Toch moet je jezelf nu gaan beschermen, ik snap je hoop, hij geeft ook hoop. Als ik eerlijk ben, denk ik dat hij alleen contact met je zoekt, omdat hij het moeilijk vindt om afstand te nemen, niet omdat hij je terug zou willen.
7 jaar is lang, ook hij valt in een gat, ineens is de relatie over: Hij heeft geen gevoel meer voor jou, voelt zich alleen vriendschappelijk nog aan je verbonden. Dat is zo'n enorme klap. Ook voor hem is het een klap, hij verliest jou als zijn maatje, de dingen die jullie samen deelden. Wat hij doet is verkeerd, hij kiest daarmee voor zichzelf en zet jou eigenlijk aan de kant. Hij heeft het nodig langzaam afstand te kunnen nemen van jou, dus zoekt hij het contact nog, waar jij hoop uit put.

Ik adviseer om grenzen aan te geven, hoe moeilijk dat ook is en hoe onnatuurlijk dat ook aanvoelt. Zeg hem: Ik hou van jou, ik wil mijn leven met je delen, maar ik moet mezelf in bescherming nemen. Je mag alleen contact met mij opnemen als je met mij verder wil. Zo niet, dan heb ik afstand nodig en wil ik geen contact meer.

Daarmee ben je sterk, geef je aan wat je wilt en verwacht van hem en kan jij beginnen met het verwerkingsproces. Want hoop is killing! Hoop hebben en houden verlengt je proces met heel wat maanden. Beter kan je dan al beginnen met afstand nemen, wetende dat als hij je terug wilt hij wel komt (de deur heb je immers nog open gezet), dan dat je mee gaat in het contact dat hij wil, daar je hoop aan vast houdt en constant teleurgesteld wordt en je je zo rot over jezelf voelt!
Dat is niemand waard!! NIEMAND mag jou je dit gevoel bezorgen dat je een stuk vlees bent. Juist omdat je nog zo puur er in staat, hij je eerste is geweest. laat niemand jou die puurheid afpakken!

Ik snap echt dat je hem wilt zien, hopelijk heb je de kracht om toch voor jezelf te kiezen.

Liefs Binas

Bedankt voor al jullie reacties.... mn zelfvertrouwen is helemaal nul. Ik loop nu weer in bed te huilen. Ik heb het gevoel dat ik nooit meer zal lachen. Op mn werk heb ik constant een masker op. Ik ga wel tig keren naar de wc om te huilen en dan droog ik snel mijn tranen af en ga weer aan het werk. Ik ben godverdomme 26 jaar en het lijkt alsof mijn leven echt voorbij is. Het is nu bijna 2 maanden terug, ik kan ontwijk zoveel woonwinkels. Van de week was ik 5 min in de blokker, ik barste in tranen uit...omdat ik spulletjes zag die we ooit samen hebben gekocht.

Ik word echt gek... misschien was ik niet goed genoeg, of mooi genoeg...ik haat mezelf omdat ik maar blijf huilen. Ik wil schreeuwen maar er komt niks uit. Ik voel me verloren....