Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Ik en mijn gevoel
Ik weet gewoon even niet meer hoe ik me voel. Ik voel me niet goed, dat is overduidelijk. Ik weet even niet meer wat ik met mezelf aan moet. Overlevingsmodus is denk ik waar ik in zit. Ik haal eigenlijk nergens voldoening uit. Het hebben van geen werk is gewoon enorm klote, thuis wonen bij mijn ouders ben ik echt zat! Het voelt alsof ik op een kruispunt sta, geen idee heb welke kant ik op moet en omdat ik het niet weet ga ik op een bankje bij het kruispunt zitten. Het voelt alsof ik van het leven ben vervreemd. Het is één grote nare droom.
Vanmorgen contact met hem gehad. Ook al weet ik dat veel mensen zeggen, cold turkey is het beste, het lukt mij niet. Hij wil heel graag met mij afspreken om te praten, want het gaat met hem ook niet goed. Al gaat het bij hem niet goed deels omdat hij zich eenzaam voelt, maar ook omdat hij op dit moment geen huis heeft de komende 2 maanden (hij slaapt bij random people, hmm die gedachte is zo fijn.. NOT).
Ik wil hem ook zien, gewoon om te kijken wat het nou precies met me doet. Ik heb hem ook gezegd dat we gewoon moeten afspreken en mocht ik me er nou echt niet goed bij voelen, dan weet ik dat ook weer. Het is nu iets langer dan een maand geleden uit, denken jullie dat het te vroeg is om af te spreken? Natuurlijk ligt dat voor iedereen persoonlijk, maar ik vraag me af hoe jullie dat zien.
- Cucharada's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Cucharada
Zoals je zelf ook al aangeeft is het voor iedereen een beetje persoonlijk of afspreken wel of niet handig is en in welk tijdsbestek.
Binnen een maand lijkt me erg snel. Want het is nu logisch dat het nog steeds pijn doet... Die pijn heeft echt serieus zijn tijd nodig.... Maar als je denkt dat het je kan helpen moet je er vooral voor gaan.
Maar wat wil je precies ermee bereiken voor jezelf? Wat is het doel van het afspreken? Wat hoop je er wijzer van te worden? Waar wil je met die afspraak heen? Wat wil je van hem horen of weten waardoor jij wel door kunt? Of is het de hoop dat het weer oplaait met die afspraak? Ik hoop dat voor jezelf jouw en zijn intenties duidelijk zijn..... Schrijf op waar je antwoorden op wilt hebben, en bereidt je enigszins voor op het gesprek en hoe je wilt/hoopt dat het gaat lopen...
En daarna... Ben je dan niet weer terug bij een maand geleden? Ben je dan niet weer zo verdrietig als in het begin? Want ook al voelt het nu niet zo, inmiddels ben je nu een maand verder en is je verdriet hoe dan ook verandert.....
Uiteindelijk is er maar 1 die antwoorden op deze vragen kan stellen, en ook maar 1 die de keuze kan maken en dat ben natuurlijk jijzelf.
Sterkte met welke keuze je ook maakt!
@Lovertje85
Ja, in mijn hoofd voelt het veel langer als een maand. Maar je hebt gelijk, ik moet mezelf inderdaad afvragen waarom wil ik hem zien? Ik wil hem zien omdat ik wil weten hoe het voelt om af te spreken als "vrienden". Wordt het ongemakkelijk, voelt het normaal, maakt het me van streek? Want dan weet ik dat het niet werkt voor mij om contact te houden. Nu blijf ik met dat gevoel rond hangen. Misschien is het wel te vroeg om dat mezelf nu al af te vragen (of het werkt om contact te blijven houden) maar ik heb heel veel tijd om na te denken.
Wat ik misschien wil horen en zien, dat het echt echt echt over is. Elke dag is er wel één momentje van stel nou dat hij spijt krijgt. Maar als hij spijt zou krijgen, weet ik niet of ik daar op in zou gaan. Toch hoop je het, omdat je hoopt dat je gemist wordt. Ik hoop dat als ik hem zie en spreek dat ik er met mijn neus boven op wordt gedrukt dat het over is. Omdat het soms voelt als een wazige nare droom.
Ennn het is ook niet zo dat ik gelijk van de week wil afspreken. Ik heb het ook gehouden op binnenkort. Dus misschien houd ik het nog wel een maand af.
Thanks! xx
Begrijpelijk gevoel
Ik begrijp jouw gevoel heel goed, dat je nou gewoon niet weet wat je aan moet met je gevoel, je voelt je rot, verward, emotioneel en dat wordt ook nog eens versterkt als je geen werk hebt en je het thuis wonen ook echt zat wordt.
Laat ik je wel zeggen, dit gevoel, hoe vervelend het ook is... het is maar tijdelijk! Omdat het nu zo kort uit is ben je nog steeds aan het afkicken omdat liefde letterlijk verslavend is. Daarentegen zit je ook niet meer vast in de relatie waardoor je de vrijheid hebt om zowel je liefdesverdriet te gaan verwerken als uit te gaan zoeken welke kant je nou op wilt op het kruispunt, welke weg je in slaat.
Probeer bij jezelf na te gaan waar je echt gelukkig van wordt en ga genieten van de dingen die je hebt gevonden! Natuurlijk duurt dat een tijdje en leef je nu in een nare droom, maar geloof me, oefening baart kunst!
Je kunt het, ik heb er vertrouwen in dat je gaat floreren, met of zonder die persoon!
Je bent bezig om dingen waar je zo gewent aan was een plekje te geven, dat komt gewoon helemaal goed uiteindelijk!
Heel veel sterkte!
Liefs
@Jonne
Ik kreeg de tranen in mijn ogen van je reactie
Omdat ik deels blij ben dat mijn gevoel herkent wordt, deels door je positieve benadering en jou vertrouwen naar mij toe. Ik vind het mooi om te zien dat iemand die ik niet ken, er vertrouwen in heeft. Het geeft hoop, en een soort van bevestiging. Dat is op dit moment ook waar ik veel mee bezig ben. Eerst kreeg ik de bevestiging altijd van hem, nu niet meer. Nu moet ik dat ergens anders vinden. (dan heb ik het over de bevestiging waar iedereen wel eens naar op zoek is, de bevestiging of je er nog toe doet, of je geaccepteerd en gewaardeerd wordt)
Die bevestiging kan uit meerdere dingen komen natuurlijk. Ik ga dan ook iets geheel nieuws proberen, ik ga op keyboard les. Het lijkt mij heel leuk om dat te kunnen bespelen, dus ik ga er dan nu ook voor.
En ja ik ga proberen te genieten van de mooie momenten in het leven. Ik probeer dat ook natuurlijk, want het "ik wil me beter voelen" gevoel is aanwezig. Alleen soms als ik denk van, oke ga er van genieten, dan ben ik alleen maar bezig met tegen mezelf zeggen: geniet! GENIET!! Maar het geluksgevoel van genieten blijft helaas nog weg...
Cucharada
het is alsof je het begin van het draadje moet vinden, maar als je eenmaal het beginnetje hebt gevonden...
Het is heel belangrijk om voor jezelf te weten denk ik , dat je je ex niet wilt terugzien als het de makkelijkste weg terug zou zijn als hij daar weer voor open zou staan . Hoe graag je hem mss terug zou willen ,maar als hij nog niet weet wat hij precies wil dan blijf je in een situatie hangen die je mss ook niet wilt.Dit is nu ook niet ideaal voor je bij je ouders thuis maar ik hoop zo dat je eenmaal je beginnetje vind alles op zijn plekje gaat vallen.
Het zou zo fijn zijn en je weer een beetje uitzicht hebt op hoe je je leven verder in gaat vullen, mss weer een baan of een opleiding volgen ik noem maar even iets. Zodat je zelf eerst onafhankelijker bent en ook sterker in je schoenen staat ook om keuzes te kunnen maken .
Liefs
@hortensia
Lieve hortensia,
Hij staat er voor open om af te spreken omdat zijn gevoel voor mij weg is, maar houdt nog wel van mij als persoon. Hij mist mij als vriendin en hij heeft niet veel mensen waarmee hij kan/wil praten. Ik weet 100% zeker dat hij mij niet terug wil, nu in ieder geval niet. Dat besef ik mij ook heel goed. Ik zie het dan ook niet als een manier om nader tot mekaar te komen maar meer als afspreken om te praten hoe de afgelopen weken zijn verlopen.
Ik twijfel heel erg over het afspreken. Ben bang dat ik daarna me rot voel. Dus ik zit er ook over te denken om te vragen of hij dan naar mij toekomt, zodat ik hem altijd kan wegsturen als ik dat wil en als hij weggaat ik niet nog naar huis moet maar al lekker thuis ben.
Gelukkig is er een lichtpuntje, ik ga vanaf juli werken op een camping voor 2 maanden. Daar leef ik ook echt naar toe. Daar ben je constant bezig en onder de mensen, dat kan misschien helpen. Die 2 maanden zal ik hem ook zeker niet zien.
Alleen na de camping ben ik weer terug bij af, weer thuis wonen, weer geen werk. Omdat ik ook intern zit kan ik in die 2 maanden amper solliciteren. Dus er is een lichtpuntje voor 2 maanden, maar wat daarna zal gebeuren GEEN IDEE!
@Cucharada
Hey lieverd ,
Wat fantastisch !! misschien heb je je beginnetje dan toch gevonden
Probeer niet te ver al vooruit te kijken , geniet van die 2 maanden en van daaruit zie je vanzelf wat het je brengt. Je kunt vooruit proberen te kijken wat je wilt, maar soms gaan dingen toch heel anders dan je zelf in gedachten had
Als jij je er beter bij voelt dat hij naar jou toekomt dan kun je dat altijd vragen of hij dat wil doen. Lijkt me geen punt toch? mss moet je wel een beetje op jezelf passen ( omdat je nu nog met je gevoel zit mbt hem) hij je niet voor zijn karretje gaat spannen om dingen gedaan te krijgen.
Liefs, en echt super van die camping
!!!!!!!
@hortensia
Haha wat heerlijk dat je zo enthousiast bent! Ik moet dat ook zijn en ergens ben ik dat ook wel. Maar ik zie het meer als veel afleiding en lekker centjes verdienen. Ook heb ik voor mezelf een paar doelen opgeschreven die ik voor volgend jaar zomer wil behalen. Dat zijn doelen van kleine dingetjes tot dingen als een eigen huisje. Want ik merk dat ik daar echt naar toe streef, mijn eigen plekkie waar IK kan doen wat IK wil.
Hij wilde ergens afspreken om wat te gaan drinken. Maar ik denk dat ik hem liever uitnodig thuis maar ik weet niet of hij dat prettig vind, is misschien te intiem? Want dan zijn we alleen met zn tweetjes. Maar nu op dit moment ben ik nog niet zo ver. I need more time. Wat je ook zegt, mijn gevoel voor hem staat in de weg. Ik ben een enorm zorgzaam persoon, wat heel fijn is maar daar wordt soms misbruik van gemaakt. Het is ook niet eerlijk tegenover mezelf om "vrienden" te blijven omdat hij dat zo nodig wil. Want ik doe het dan niet voor mezelf maar om hem te pleasen.
Thanks xx