Oke, ik weet niet echt waar ik moet beginnen, maar ik zit in een vrij moeilijke situatie en NIEMAND kan me helpen of me advies geven. Iedereen zegt wat anders.

Ongeveer 3 maanden geleden is het uitgegaan tussen mij en mijn vriend. Hij heeft het uitgemaakt.
Hij liep blijkbaar al een tijdje met een knagend gevoel rond. Dit komt omdat redelijk aan het begin van onze relatie ik hem slecht heb behandeld. Ik was verliefd op hem, maar tegelijkertijd ook op iemand anders. Ik zat fout en heb ook met diegene een keer gezoend. Hij had al zoiets door, maar ik bleef altijd ontkennen dat ik zoiets gedaan had, ik had wel toegegeven dat ik diegene leuk vond, maar kort erna heb ik m uit mijn leven gegooid zodat ik me helemaal kon focussen op mijn vriend. Ik was altijd te bang om het toe te geven aan mijn vriend, want ik wist hoe hij in elkaar zat en ik wist dat hij zijn rug toe zou keren naar me, omdat hij er zo een hekel aan heeft.

Nou, nadat ik diegene uit mn leven gegooid had ging het helemaal goed, we waren al een tijdje op zoek naar een huisje samen en opeens als een klap in mijn gezicht maakte hij het uit. Ik was totaal gebroken erdoor, want ik had zoveel moeite gedaan om alles weer goed te maken en fijn te laten lopen tussen ons.
Blijkbaar kon hij het toch niet hebben hoe ik die tijd om ben gegaan met hem en het knaagde te veel aan hem. Zelfs toen ik dacht dat alles goed ging tussen ons

Zoals ik al zei, ik was letterlijk ge-bro-ken en wist gewoon niet meer wat ik moest doen. Ik had het gevoel dat ik voor elke auto wilde springen en mezelf van elke brug af wilde gooien. Zo verdrietig was ik.

Opeens na een tijdje ging het weer goed tussen ons en het zag er eigenlijk wel naar uit dat hij mij miste en dat hij me terug wou hebben. Ik wilde dit niet, zonder dat hij de waarheid wist. Ik heb hem toen verteld dat ik met die andere jongen gezoend had en hij was ongelovelijk boos. We hadden gelukkig wel van tevoren afgesproken dat we zouden gaan praten, dus hij zei we gaan die dag praten en dan hoef ik je nooit meer te zien of te spreken.

Zo gezegd zo gedaan, we hadden gepraat en ik heb alles uitgelegd, hoeveel het me speet en dat ik gewoon niet kon leven zonder hem. Zijn hart was letterlijk gebroken, verscheurd want hij had al zijn vertrouwen in mij gelegd en ik had het verpest. We hadden gepraat en ik zei van ja, ik heb het je verteld omdat ik het niet over m'n hart kon verkrijgen om weer wat met je te beginnen , weer met leugens. Dus of beginnen met een schone lei, of gewoon niet. En toen gingen we uit elkaar. Het weekend erop zagen we elkaar en ik kreeg van vrienden te horen dat hij heel de avond zat te zeuren hoeveel die me miste, diezelfde avond heeft hij mij ook zomaar gezoend uit het niets. Een paar dagen later zagen we elkaar weer op een verjaardag van een vriend en toen zijn er weer een paar dingen gebeurd tussen ons. Hij twijfelt dus onwijs erg wat die nou wilt.

De jongen is gebroken, dat weet ik ook. Maar ik weet ook dat ik gewoon verder wil met hem en met niemand anders, ik heb hem geprobeerd te overtuigen, maar het lukte niet. Hij zei, ik kan geen relatie met je hebben, niet nu in ieder geval. Ga door met je leven, dat probeer ik ook. Als we bij elkaar horen, komen we elkaar wel weer tegen.
Wat moet ik daar nou mee? We hebben bijna dezelfde vrienden en nu komt er weer een partijtje en hij komt dan ook.
Ik wilde geen contact meer met hem omdat het zoveel pijn doet bij mij, maar toen werd hij boos op me dat het oneerlijk was. Dat die om me geeft en me niet kwijt wilt, maar dat ik het hem niet kon maken om hem uit mijn leven te gooien omdat dit allemaal mijn eigen schuld is. Volgens hem moet ik het maar slikken, want ik heb het er zelf naar gemaakt. Ik heb toen gezegd dat ik onwijs koppig ben en dat weet hij ook en dat ik weiger om hem los te laten en dat ik vastberaden ben om zijn hart te maken. Hij zei oke, en wenste me veel succes, want het zal moeilijk worden.

Nu zit ik gewoon met de grote vraag, hoe moet ik zoiets in hemelsnaam aanpakken. De methode van hem mij laten missen zal denk ik totaal niet werken, want het enige wat hij wilt is bewijs dat ik het nog waard ben en dat ik écht om hem geef. Hoe bereik ik dit, en zet ik zijn haat weer om in liefde. Want hij wilt het ook, alleen hij is gewoon enorm gekwetst en teleurgesteld. Ik ben gewoon ten einde raad, want ik weet dat het mijn fout was en dat het allemaal door mij komt. Ik ben gewoon te vastberaden om het zo te laten eindigen, want ik weet dat hij het niet zo gewild heeft en hij heeft ook meerdere keren tegen me gezegd dat hij het niet uit wou hebben en als er niks gebeurd was we nu waarschijnlijk nog bij elkaar zouden zijn.

Ik hoop op advies..

Groetjes, K