Dag allemaal,

Eerst een kleine schets van de situatie. Ik ben ongeveer 4 jaar en half met B. geweest. Hij heeft er op 23 februari 2009 een eind aan gemaakt. Op dat ogenblik woonden we precies 23 dagen samen.
De breuk was echt heel moeilijk te aanvaarden voor mij en deed verschrikkelijk veel pijn.

In maart zijn we nog samen met 12 andere vrienden op ski vankantie geweest. Het was al lang geboekt en geen beide wou zijn vakantie opgeven. En hoe dan ook, vond ik wel leuk om met hem op vakantie te gaan. Alleen dacht ik toen niet dat het zo moeilijk ging zijn om weer 7 dagen met hem op dezelfde kamer te liggen en dat hij zijn afstandelijkheid ging kunnen behouden.

We zijn nu 2 weken terug van vakantie, onze relatie is nu al meer als een maand gedaan en ik zie er nog elke seconde van de dag vanaf. Elke minuut hoop ik een sms te ontvangen van hem, of hoop ik dat dit een slechte droom is en dat ik bijna zal wakker worden en dat dit allemaal achter de rug is.

Ik zie hem nog zo graag, en hij is zo afstandelijk. Het lijkt alsof het hem allemaal niks kan schelen. Wanneer ik hem vraag of hij mij mist antwoord hij neen, wanneer ik vraag of hij gelukkiger is nu kan hij daarop geen antwoord geven. Soms kan ik mezelf niet bedwingen en stuur ik dan sms'jes met mijn diepste gevoelegens maar dan krijg ik daar natuurlijk geen antwoord op. Ik zit zelf met zoveel vragen, ik zou zo graag weten waarom het u allemaal zo moest uitdraaien?

En al bij al blijf ik maar hopen dat het terug in orde komt, ik betrap mezelf met het denken aan wat ik allemaal zou kunnen doen om het terug goed te maken, wat zou ik kunnen zeggen of doen waardoor hij eventueel terug gevoelens zou kunnen krijgen voor mij?

Ik denk zelf wel dat het misschien niet het beste is, maar ja wat doe je eraan? ....