Ik mis de pizza met een goed glas chardonnay. Was altijd super gezellig. Lekker pizza halen, en een goed glas witte wijn. Soms met 1 of meer van haar kids erbij. Altijd leuke gesprekken en heel gezellig.

Nu na paar maanden zie ik wel dat ik de "schuld" toch wel iets te veel bij mij heb gelegd. Voor zover je natuurlijk van schuld kan spreken want je bent er samen bij. Ik heb ook natuurlijk zo mijn dingetjes, maar de communicatie van haar kant over dingen die voor haar zo enorm belangrijk zijn was toch echt wel minimaal geweest. Althans zo is het bij mij overgekomen. Alles is uiteindelijk natuurlijk een kwestie van interpretatie. Maar als de dingen bespreekbaar zouden zijn geweest zou er van mij kant nog best veel mogelijk zijn geweest. Heb ook het idee dat zij zelf ook niet helemaal begrijpt wat zij nu werkelijk voelt en wilt in het leven. Ze lijkt een beetje op de vlucht voor haarzelf. Rottig om te zien dat ze nog niet echt gelukkig is. Hebben nog wel een beetje contact, op zich best gezellig maar wel heel vreemd. Maar geeft ook wel een nieuwe inzichten in haar, en in mijzelf trouwers ook. Ze blijft in mijn ogen nog steeds heel speciaal.

Het is oké zo, zou leuk zijn als ze zich zelf vind en misschien ooit nog eens terug komt bij mij. Mogelijkheden genoeg. Maar voor nu is het wat het is. We blijven ervan leren...