Ik heb vandaag op de site mijn verhaal gezet. Het is wel goed dat ik dat gedaan heb omdat ik dan mijn gedachten kan ventileren. Dan blijft het niet rondspoken.
Ik heb er echt moeite mee hoor. Die gewone dingen die nu niet meer gewoon zijn. We belden elkaar altijd elke dag en in het weekend was hij altijd bij mij. Afgelopen weekend was mijn eerste weekend alleen in 5.5 jaar. Dat was even slikken. Ik heb ook elke keer zenuwen over of hij belt of langskomt. Ik ben nu ook erg kwaad op hem maar dat lees je in mijn verhaal wel hoe dat komt. Ik ben van plan vanavond al zijn spullen op te ruimen maar ik weet niet of ik dat eigenlijk al wel wil. Het doet zo ontzettend veel pijn. Ik voel me echt verraden door hem en dat terwijl ik dat van hem helemaal nooit verwacht had.
Hoelang blijf ik me zo voelen. Ik wil dat het ophoud.
Ik wil hem aan de ene kant ontlopen maar we hebben gezamelijke vrienden en die wil ik niet opgeven voor hem. Hij claimt ze wel zoveel mogelijk maar een aantal pikt dat niet en blijven ook goed met mij omgaan. Ik ben in het verleden veel gekwetst en eenzaam geweest. De dingen die ik ook door mijn relatie met hem heb gekregen ben ik niet bereid om op te geven. Het is alleen zo raar hoe we nu met elkaar omgaan. Dat is zo raar!!!! Hij negeert me en dat doet nog eens extra pijn. Maar als hij wel gewoon had gedaan had ik misschien gedacht dat het weer snel goed zou komen. Hij is ook het hele weekend op stap geweest en het lijkt net of hij gewoon doorgaat met zijn leven alsof ik nooit heb bestaan of iets met hem heb gehad. Dat doet mij heel veel pijn want ik heb altijd alles gegeven in die 5.5 jaar. Dan ga je toch denken of hij ooit wel van mij gehouden heeft. Ik kijk wel of ik vanavond inderdaad zijn spullen ga pakken maar als ik dat doe dan zorg ik er wel voor dat er een vriend is om mij te steunen.